Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Υποσχέσεις για αυξήσεις στους στρατιωτικούς


Γενναίες μισθολογικές αυξήσεις υποσχέθηκε στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Β.Μειμαράκης, παρότι ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του στη ΔΕΘ είπε ότι θα «παγώσουν» οι μισθοί στο Δημόσιο. Είναι η 5η φορά (3η σε προεκλογική περίοδο) που η Ν.Δ υπόσχεται νέο μισθολόγιο στους στρατιωτικούς, χωρίς ποτε φυσικά να υλοποιήσει την υπόσχεσή της.

Ο ΥΠΕΘΑ Β.Μειμαράκης «καλωσορίζοντας» τη νέα στρατιωτική ηγεσία, υποσχέθηκε νέο μισθολόγιο των στρατιωτικών, που θα βασίζεται στην αναλογία βασικού μισθού ανθυπολοχαγού- Στρατηγού ένα προς τρία (1/3), από 1 προς 2,6 που είναι σήμερα.

Σήμερα ο βασικός μισθός του Ανθυπολοχαγού είναι 899ευρώ και του στρατηγού (με συντελεστή 2,6) είναι 899x2,6=2.337ευρω.

Με τη ρύθμιση Μειμαράκη (με συντελεστή 3) θα είναι 899x3=2.697ευρώ . Δηλαδή αύξηση 360 ευρώ ή 13%, για τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ. Ανάλογες θα είναι και οι αυξήσεις σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια της στρατιωτικής ιεραρχίας, αλλά με συντελεστή πολύ μικρότερο.

Η μεσοσταθμική αύξηση των αποδοχών των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων θα κυμαίνεται γύρω στο 6,6% (καθαρές αποδοχές).

Οι πιο ευνοημένοι είναι προφανώς οι αξιωματικοί με βαθμό πάνω από Συνταγματάρχη, ενώ μικρές θα είναι οι αυξήσεις των μικρότερων βαθμών, αλλά και των υπαξιωματικών. Ωστόσο, ωφελούνται και οι μικρότεροι στο βαθμό αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, διότι για τους στρατιωτικούς, το μισθολογικό κλιμάκιο είναι περίπου δύο βαθμούς πάνω από το πραγματικό. Για παράδειγμα, ένας που έχει τον βαθμό του Ταγματάρχη, λαμβάνει το μισθό του Συνταγματάρχη!

Έτσι λοιπόν, όταν οι αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους θα είναι μηδενικές, όπως ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός και κατ’ εξαίρεση των στρατιωτικών θα είναι περίπου 6,6%, σύμφωνα με την υπόσχεση του ΥΠΕΘΑ Β.Μειμαράκη, τότε, η εξέλιξη αυτή, συνιστά έμπρακτη αναγνώριση από την Κυβέρνηση του έργου που προσφέρουν οι στρατιωτικοί στο κοινωνικό σύνολο και γενικά στην αμυντική θωράκιση της χώρας μας. Και ακόμη, ότι η Κυβέρνηση παραδέχεται ότι, οι αμοιβές των στρατιωτικών είναι πολύ χαμηλές, αν ληφθούν υπόψιν οι ειδικές συνθήκες , κάτω από τις οποίες ασκούν το λειτούργημά τους.

Ωστόσο Οι στρατιωτικοί υποστηρίζουν , ότι οι υποσχέσεις του ΥΠΕΘΑ Β.Μειμαράκη δεν είναι απόλυτα ειλικρινείς και μάλλον αποτελούν προεκλογικά πυροτεχνήματα , απερχόμενων (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) από την εξουσία πολιτικών. Υποστηρίζουν οι στρατιωτικοί ότι η Κυβέρνηση της Ν.Δ, για μία ακόμη φορά, εμπαίζει τους στρατιωτικούς. Και ακόμη θεωρούν τον απόντα από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Β.Μειμαράκη ως αναξιόπιστο και «ξένο σώμα» στις Ένοπλες Δυνάμεις. Τα αισθήματα αποστροφής του Β.Μειμαράκη προς τους στρατιωτικούς είναι αμοιβαία!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα