Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εντυπωσιακές πρωτοβουλίες της τουρκικής διπλωματίας


Η τουρκική διπλωματία είναι πολυδιάστατη, είναι συγκροτημένη, έχει στρατηγικούς στόχους , παρεμβαίνει στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, το Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Η  Τουρκία συμπεριφέρεται ως περιφερειακή υπερδύναμη, φυσικά με τη ολόπλευρη υποστήριξη των ΗΠΑ. Η Τουρκία είναι,  όντως στρατηγικός εταίρος των αμερικανών και η δύναμη που προωθεί τα αμερικανικά συμφέροντα στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.

Ένα από τα ενδιαφέρονται στοιχεία της τουρκικής διπλωματίας είναι οι καλές σχέσεις που οικοδομεί με τη Συρία και το ΙΡΑΝ, που είναι παραδοσιακοί αντίπαλοι της αμερικανικής πολιτικής.  Διεκπεραιώνει η Τουρκία   έναν διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ της Ουάσιγκτον της Τεχεράνης και της Δαμασκού.
Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας μετά τις συναντήσεις του στην Τεχεράνη με την ιρανική   πολιτική και θρησκευτική ηγεσία,  δήλωσε  ότι,  μια στρατιωτική επίθεση της Δύσης κατά του Ιράν θα ήταν τραγικό λάθος. Ο κ.Ερντογάν  είπε ότι,  χώρες που αντιτίθενται στο Ιράν και το κατηγορούν ότι επιχειρεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα , έχουν ήδη οι ίδιες όπλα τέτοιου είδους, όπως για παράδειγμα το Ισραήλ!
Πάντως, αποτελεί πηγή προβληματισμού, ο διαφαινόμενος ισχυρός κλονισμός των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ. Έχει ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα  ο αποκλεισμός της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ από συνήθεις κοινές αεροπορικές τουρκο-ισραηλινές ασκήσεις στο Ικόνιο της κεντρικής Τουρκίας . Και αυτό διότι,  ΗΠΑ, Τουρκία  και Ισραήλ έχουν συνάψει μία από τις ισχυρότερες
πολιτικοστρατιωτικές συμφωνίες συνεργασίας , που είναι εν ισχύ.

Η Τουρκία έχει σημαντικές επιτυχίες στον ενεργειακό τομέα, ειδικά μετά τη πρόσφατη συμφωνία της με τη Ρωσία, για τη μεταφορά του  ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Δύση.
Επίσης η Τουρκία έχει προχωρήσει σε ιστορική συμφωνία με την Αρμενία, ενώ έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και στο Κουρδικό.
 Είναι σε πλήρη εξέλιξη το διπλωματικό σχέδιο που έχει επεξεργαστεί ο ΥΠ.ΕΞ. της Τουρκίας   καθηγητής Α.Νταβούντογλου,  και προωθεί ο μεταρρυθμιστής Πρωθυπουργός  Ταγίπ  Ερντογάν, που φαίνεται ότι ελέγχει και τη πλειοψηφία των Κεμαλιστών  Στρατηγών…
Η Τουρκία ενισχύει τους δεσμούς της με τον μουσουλμανικό κόσμο, χωρίς να κόβει τις γέφυρες με τη Δύση.
Είναι σαφές,  ότι οι πολυεπίπεδες  διπλωματικές κινήσεις της Τουρκίας δεν επιδέχονται μονοσήμαντες προσεγγίσεις.  Απαιτούν προσεκτική και σε βάθος ανάλυση, ειδικά από την ελληνική διπλωματία, προκειμένου να αποφύγουμε δυσάρεστες εκπλήξεις.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα