Η Σύνοδος αυτή θα είναι καθοριστική για την πορεία ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., αφού θα επαναξιολογηθεί η συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Ε.Ε. Και υπάρχουν πολλές ενστάσεις για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας από τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αυστρία. Η Ελλάδα σταθερά υποστηρίζει την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., αφού όμως εκπληρώσει τις υποχρεώσεις και δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι όλων των κρατών της Ε.Ε.
Στις 30 Οκτωβρίου ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας έστειλε επιστολή στον Έλληνα ομόλογό του Γ. Παπανδρέου.
Το περιεχόμενο της επιστολής , δεν δόθηκε στη δημοσιότητα από ελληνικής πλευράς. Γιατί άραγε;
Ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας και διαπραγματευτής με την Ε.Ε, ο κ. Μπαγίς, που βρίσκεται στην Αθήνα, αποκάλυψε τους κύριους άξονες της επιστολής Ερντογάν προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Σύμφωνα με τον τούρκο Υπουργό, ο κ.Ερντογάν στην επιστολή του, παρουσιάζει τις «τουρκικές σκέψεις για το Κυπριακό, το Αιγαίο, τις μειονότητες, τη λαθρομετανάστευση και την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας».
Και μόνο, η παρουσίαση αυτών των θεμάτων, που προτείνει για συζήτηση ο κ.Ερντογάν, είναι απολύτως μονόπλευρη και φέρνει στο τραπέζι του διαλόγου, πάγιες διεκδικήσεις της Άγκυρας.
Ο κ. Μπαγίς επανέλαβε ακόμη, τη γνωστή και άκαμπτη τουρκική θέση, ότι η Τουρκία δεν θα εφαρμόσει το Πρωτόκολλο επέκτασης της Τελωνειακής Ένωσης και δεν θα ανοίξει λιμάνια και αεροδρόμια για την Κύπρο, εάν δεν «αρθούν οι περιορισμοί εναντίον των Τουρκοκυπρίων».
Δηλαδή , η Τουρκία προκειμένου να εφαρμόσει μια δέσμευσή της έναντι της Ε.Ε., απαιτεί την αναγνώριση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους από την Ε.Ε.
Αν η Τουρκία κατορθώσει να αξιολογηθεί θετικά το Δεκέμβριο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με δεδομένη την άρνησή της να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο Τελωνειακής Σύνδεσης , τότε , η εξέλιξη αυτή θα είναι εξαιρετικά δυσάρεστη, για την ελληνική και ελληνοκυπριακή διπλωματία. Και αυτό διότι, θα επιβραβευτεί, η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στο Αιγαίο και τη Θράκη.
Εντυπωσιακές είναι όμως, οι γενικότερες αλλαγές στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, με εμφανείς πλέον πολιτικές παρενέργειες. Οι διπλωματικές πρωτοβουλίες της Τουρκίας παράγουν νέα γεωπολιτικά δεδομένα στο ασταθές περιφερειακό υποσύστημα, που καλύπτει την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας και διαμορφώνονται νέοι συσχετισμοί ισχύος.
Η Τουρκία δεν διστάζει να κατηγορήσει το Ισραήλ για γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων, ικανοποιώντας έτσι τον Μουσουλμανικό Κόσμο. Πρόκειται για πολιτική επιλογή, με μεγάλη συμβολική σημασία, αφού η Τουρκία προβάλλεται στον μουσουλμανικό Κόσμο, ως η χώρα που προωθεί τις πολιτικές υποθέσεις του Ισλάμ , παρότι, έχει ισχυρούς δεσμούς με τους ευρωατλαντικούς θεσμούς (ΝΑΤΟ-Ε.Ε.).
Παράλληλα όμως, η Τουρκία αναβαθμίζει την πολύ σημαντική πολιτικο-στρατιωτική συμφωνία, που έχει με ΗΠΑ και Ισραήλ. Παρά την κρίση(;) στις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις, δεν έχει ακυρωθεί ούτε μία από τις 13 συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας (εξοπλισμοί), που έχουν υπογράψει η Τουρκία με το Ισραήλ!
Η Τουρκία έχει σημαντικές επιτυχίες και στον ενεργειακό τομέα. Έχει συνάψει συμφέρουσες, οικονομικά και γεωπολιτικά, συμφωνίες με αμερικανικούς πετρελαϊκούς κολοσσούς, για την ασφαλή μεταφορά της ενέργειας από την Κασπία και την Κεντρική Ασία στη Δύση.
Μετά τις εντυπωσιακές ενεργειακές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και το Αζερμπαϊτζάν, οι Πρωθυπουργοί της Ρωσίας και της Τουρκίας οι κ. Βλ. Πούτιν και Τ.Ερντογάν, προχώρησαν σε συμφωνία κατασκευής νέων αγωγών μεταφοράς της ρωσικής ενέργειας στη Δύση, που θα διέρχονται μέσα από τουρκικό έδαφος. Η Τουρκία εξελίσσεται σε χώρα «κλειδί» για την ενεργειακή πολιτική. Η ενέργεια όμως, αποτελεί το στέρεο υπόβαθρο, για τη δημιουργία ισχυρών πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών διακρατικών δεσμών.
Εξίσου σημαντικές με τις ενεργειακές συμφωνίες είναι και οι πολιτικές και πολιτισμικές πρωτοβουλίες της Τουρκίας.
Ο μετριοπαθής ισλαμιστής Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, κινείται προς την πολιτική αποδέσμευση από την κρατική ιδεολογία του Κεμαλισμού και φαίνεται ότι ελέγχει την πλειοψηφία των Κεμαλιστών στρατηγών. Διαμορφώνεται μια νέα εξουσιαστική ελίτ στη βάση του ισλαμοκεμαλισμού, που αποτελεί το νέο ιδεολογικο-πολιτικό πρόταγμα της Τουρκίας.
Επίσης, σημαντικές είναι και οι πρωτοβουλίες της Άγκυρας στο Κουρδικό. Είναι σε εξέλιξη μια σοβαρή προσπάθεια προσέγγισης του τουρκικού κράτους με τους Κούρδους αντάρτες του Ρ.Κ.Κ. Καθοριστική είναι η συμβολή του φυλακισμένου ηγέτη των Κούρδων Α.Οτσαλάν.
Η Τουρκία έχει προχωρήσει σε ιστορική συμφωνία με την Αρμενία, αξιοποιώντας ακόμη και τη διεξαγωγή ποδοσφαιρικών αγώνων των εθνικών ομάδων των δύο χωρών!
Η προσπάθεια πλήρους αποκατάστασης των σχέσεών της με την Αρμενία, εντάσσεται στους στόχους της νέας εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, «περί μηδενικών προβλημάτων με τα γειτονικά κράτη» (εξαιρούνται Ελλάδα και Κύπρος) , που αποτελεί μια θεωρητική πλατφόρμα του Καθηγητή Αχμέτ Νταβούντογλου.
Αρχιτέκτονας της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας είναι ο καθηγητής Αχμέτ Νταβούντογλου, ο θεωρητικός του «Στρατηγικού βάθους» για την Τουρκία, αλλά και εκ των βασικών εκφραστών του νεοοθωμανισμού.
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Α.Νταβούντογλου προωθεί ένα περιφερειακό σύστημα όπου κεντρικό ηγεμονικό ρόλο θα έχει η Τουρκία. Ο νεοοθωμανισμός του Νταβούντογλου προβάλλει την Τουρκία, ως τον καταλύτη της αρμονικής συνύπαρξης της χριστιανικής Δύσης με το πολιτικό Ισλάμ. Ή της εκατέρωθεν ανοχής των πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων δύο διαφορετικών πολιτισμών.
Συνύπαρξη είναι η λέξη κλειδί της τουρκικής διπλωματίας και όχι η σύγκρουση των πολιτισμών και φυσικά, όχι ο εκδυτικισμός των μουσουλμανικών κρατών, όπως προωθούσαν οι νεοσυντηρητικοί της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης υπό τον κ.Μπους, μια πολιτική που απέτυχε οικτρά.
Η Τουρκία ενισχύει τη γεωπολιτική θέση της με τις πολυμερείς συμφωνίες που συνάπτει με τη Συρία και το Ιράν. Ίσως η τουρκική διπλωματία να αποτελεί τον «πολιορκητικό κριό» της πολιτικής Ομπάμα για Τεχεράνη και Δαμασκό.
Συνύπαρξη και πολιτική και όχι στρατιωτική προσέγγιση των διεθνών προβλημάτων, είναι το δόγμα που προωθεί η αμερικανική διπλωματία του Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα. Γι’ αυτό ακριβώς, η Τουρκία είναι όντως ο στρατηγικός εταίρος των αμερικάνων, αφού η Άγκυρα με την πολιτική της προωθεί τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, που περιλαμβάνει την ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια , τον Καύκασο, την Κεντρική Ασία, τη Μέση και Εγγύς Ανατολή.
Άλλωστε, η πρόσκληση του Πρωθυπουργού της Τουρκίας Τ.Ερντογάν στην Ουάσιγκτον αρχές Δεκεμβρίου για συνομιλίες με τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαρακ Ομπάμα, αποτελεί την αναγνώριση του κεντρικού ρόλου της Τουρκίας, σε μια περιοχή ιδιαίτερης γεωστρατηγικής αξίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου