Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι άγνωστοι Χέρμαν βαν Ρόμπαϊ και η Βρετανίδα βαρόνη Κάθριν Αστον.


Οι «27» ευρωπαίοι ηγέτες επέλεξαν τα  πρόσωπα που θα καταλάβουν δύο κορυφαίες θέσεις στην ιεραρχία της Ε.Ε.
Αν στόχος των ευρωπαίων ηγετών ήταν να αναβαθμίσουν το διεθνές κύρος της Ε.Ε. τοποθετώντας δυο ισχυρές προσωπικότητες,  για τη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και για τη θέση του ύπατου εκπροσώπου για την Εξωτερική πολιτική και την Ασφάλεια της Ε.Ε., τότε μάλλον απέτυχαν στις επιλογές τους.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες διόρισαν ως πρώτο πρόεδρο της Ε.Ε. τον Βέλγο Χριστιανοδημοκράτη πρωθυπουργό Χέρμαν βαν Ρομπουί ή Ρομπάι  και ως ΥΠΕΞ τη Βρετανίδα βαρόνη Κάθριν Αστον.
Οι επιλογές αυτές προκάλεσαν την  σχεδόν ειρωνική αντίδραση σύσσωμου του ευρωπαϊκού Τύπου. Τους χαρακτηρίζουν πολιτικά άχρωμους, άπειρους  και χωρίς το αναγκαίο πολιτικό εκτόπισμα.  Άραγε, ένας εύπορος τεχνοκράτης και χριστιανοδημοκράτης πολιτικός και μια βρετανίδα βαρόνη, τι κοινάμπορεί να έχουν με τον μέσο ευρωπαίο πολίτη;


Πάντως, οι Ευρωπαίοι ηγέτες  ενθουσίασαν με την επιλογή τους  τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, αλλά δυσαρέστησαν την Τουρκία.
Η Τουρκική Κυβέρνηση εξέφρασε ήδη την ανησυχία της,  για την επιλογή του Χέρμαν Βαν Ρομπουί, με τις δεδηλωμένες «αντιτουρκικές θέσεις» του , σχετικά   με την  προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ.  Ο Χέρμαν βαν Ρομπάι, γνήσιο τέκνο της ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας, έχει από ετών ξεκαθαρίσει ότι κατά την άποψή του η Τουρκία δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα, δεν έχει θέση στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ενώ δεν συμφωνεί  ούτε και με την ενσωμάτωση των Βαλκανικών κρατών  στην ευρωπαϊκή ένωση.
Να σημειώσουμε ότι με την συνθήκη της Λισσαβώνας, που η εφαρμογή της ξεκινάει την 1-1-2010, ο νέος Πρόεδρος της Ε.Ε. θα έχει θητεία δυόμισι ετών που μπορεί άπαξ να ανανεωθεί και θα προεδρεύει των Συνόδων Κορυφής της Ε.Ε.
Υπάρχει και ένα ακόμη πολιτικό και ουσιαστικό Θέμα, αν οι διορισμένοι ηγέτες της Ε.Ε., θα έχουν μεγαλύτερη πολιτική ισχύ, από τους εκλεγμένους Προέδρους και Πρωθυπουργούς των κρατών-μελών της Ε.Ε.
Πάντως ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και η Καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ  έχουν  κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι από αυτές τις επιλογές. Και αυτό διότι, ισχυροποιείται ο  «γαλλο-γερμανικού άξονα»,  αφού το δίδυμο Χέρμαν βαν Ρόμπαϊ και Κάθριν Αστον, δεν διαθέτουν το πολιτικό ανάστημα, να εναντιωθούν στις πολιτικές επιλογές της Γερμανίας και της Γαλλίας. Ήδη, έγκυροι πολιτικοί αναλυτές προβλέπουν ότι σύντομα θα εξελιχθούν σε διακοσμητικά πρόσωπα της εξουσιαστικής ελίτ των Βρυξελών.
ΤΟ ερώτημα είναι,  αν   η εξέλιξη αυτή είναι ενισχυτική ή υπονομευτική της προσπάθειας πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα