Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι δραστηριότητες της Αμυντικής Διπλωματίας

·        Με 22 κράτη εκτός ΝΑΤΟ έχει η Ελλάδα στρατιωτικές συμφωνίες


Η στοχευμένη διπλωματία των στρατιωτικών, μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα αποτελεσματική και στην προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων, αλλά και στην αναβάθμιση του διεθνούς κύρους της χώρας μας.
Η Αμυντική Διπλωματία εντάσσεται στην Εθνική Στρατηγική , στηρίζει και ενισχύει τις επιλογές της πολιτικής  Διπλωματίας, ενώ οι βασικοί άξονες προσδιορίζονται    από την Κυβέρνηση.
 Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ) αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα στον τομέα της διεθνούς στρατιωτικής συνεργασίας. Η συνεργασία αυτή αφορά τη σύναψη διμερών στρατιωτικών συμφωνιών και διευρύνεται μέσω των  συνομιλιών στις  ανώτατες στρατιωτικές επιτροπές  του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., όπου λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις σε θέματα ασφάλειας.
 Η συμμετοχή της χώρας μας σε διεθνείς στρατιωτικές αποστολές, είτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, είτε της Ε.Ε. και πάντα με την εντολή του Σ.Α. του ΟΗΕ, αποτελεί τη σημαντικότερη πηγή άντλησης διπλωματικής (πολιτικής και στρατιωτικής) ισχύος.
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, υλοποιώντας διμερείς ή πολυμερείς στρατιωτικές συμφωνίες και φυσικά , με την εκπλήρωση των συμμαχικών υποχρεώσεων (ΝΑΤΟ-ΕΕ), συνεισφέρουν, στην ενίσχυση της περιφερειακής  σταθερότητας και ασφάλειας σε μια ευρύτερη γεωγραφικής περιοχή αυξημένης γεωπολιτικής αστάθειας, που περιλαμβάνει τα Βαλκάνια, την ανατολική Μεσόγειο, τον Καύκασο, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Επίσης οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας συμμετέχουν ενεργά σε προγράμματα ανασυγκρότησης κατεστραμμένων περιοχών , αλλά και σε επικίνδυνες αποστολές  διατήρησης της Ειρήνης. Σημαντική είναι ακόμη και συμμετοχή των ελλήνων  στρατιωτικών στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών διαφόρων κρατών, ενώ επίλεκτες Μονάδες του Πολεμικού μας Ναυτικού συμμετέχουν στην καταπολέμηση της πειρατείας, που αποτελεί μάστιγα για τη διεθνή εμπορική ναυσιπλοΐα.
Η διεθνής δραστηριότητα των Ενόπλων μας Δυνάμεων είναι σαφές ότι προσθέτει κύρος στη χώρα μας, εφόσον φυσικά αξιοποιηθεί δεόντως από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ.


Προγράμματα Στρατιωτικής Συνεργασίας (ΠΣΣ) εκτός ΝΑΤΟ

Η Ελλάδα έχει υπογράψει , μέχρι τώρα είκοσι δύο (22) διμερείς Συμφωνίες Στρατιωτικής Συνεργασίας (ΣΣΣ),   με χώρες εκτός ΝΑΤΟ. Οι συμφωνίες αυτές ανανεώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. (Οι 22 χώρες με τις οποίες η Ελλάδα έχει συνάψει στρατιωτική συμφωνία συνεργασίας φαίνονται στον σχετικό πίνακα).
Όμως, οι συμφωνίες αυτές διευρύνονται,   αφού τώρα είναι  σε εξέλιξη η διαδικασία σύναψης και υπογραφής ΣΣΣ και με άλλες τέσσερις (4) χώρες εθνικού ενδιαφέροντος και συγκεκριμένα με την Αλγερία, τη Λιβύη, το Μαρόκο και τη Συρία. Έτσι, ανεβαίνει στα 26 ο αριθμός των κρατών με τα οποία η Ελλάδα έχει συνάψει στρατιωτικές συμφωνίες.
  • Το μεγαλύτερο ποσοστό των ΣΣΣ καλύπτει θέματα Στρατιωτικής εκπαίδευσης, στρατιωτικών ασκήσεων (ΤΑΜΣ, ΤΑΑΣ), παροχή δωρεάν στρατιωτικής βοήθειας, καθώς και οργάνωσης των Ενόπλων  Δυνάμεων. Στο διάγραμμα φαίνονται τα ποσοστά που καλύπτουν οι διάφορες δραστηριότητες.                


ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ 22 ΧΩΡΕΣ(ΕΚΤΟΣ ΝΑΤΟ)


ΧΩΡΑ

ΧΩΡΑ
1
Αίγυπτος
12
Κροατία
2
Αλβανία
13
Κίνα
3
Αρμενία
14
Μαυροβούνιο
4
Βοσνία- Ερζεγοβίνη
15
Μολδαβία
5
Βουλγαρία
16
Ουζμπεκιστάν
6
Γεωργία
17
Ουκρανία
7
Ζιμπάμπουε
18
 ΠΓΔΜ
8
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
19
Ρουμανία
9
Ιορδανία
20
Ρωσία
10
Ισραήλ
21
Σερβία
11
Ινδία
22
Τυνησία


Κύκλοι Συνομιλιών (με κράτη μέλη του ΝΑΤΟ)

Κάθε 18 μήνες προγραμματίζονται συναντήσεις ελλήνων στρατιωτικών με ομολόγους τους διαφόρων κρατών, που είναι και μέλη του ΝΑΤΟ,  στο πλαίσιο των Κύκλων Συνομιλιών (ΚΣ), στρατιωτικών ζητημάτων.
Για το επόμενο διάστημα έχουν προγραμματιστεί συναντήσεις ελλήνων στρατιωτικών με ομολόγους τους από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Σουηδία, ενώ έχουν ήδη πραγματοποιηθεί με τη Γαλλία και την Ουγγαρία.
Η θεματολογία των  ΚΣ καλύπτει θέματα αιχμής στρατιωτικού ενδιαφέροντος, όπως είναι η πολεμική εμπειρία από τα διάφορα  «θερμά» μέτωπα (Αφγανιστάν, Ιράκ, Καύκασος, Βαλκάνια, Αν. Μεσόγειος) , η  ανταλλαγή απόψεων  σε θέματα οργάνωσης, δογμάτων και αμυντικής πολιτικής. Επίσης, διερευνώνται οι δυνατότητες διεύρυνσης της συνεργασίας  αμοιβαίου ενδιαφέροντος με έμφαση στα θέματα εξειδικευμένης στρατιωτικής εκπαίδευσης και ασκήσεων. Διαμορφώνεται έτσι, το υπόβαθρο για  διευρυμένη διμερή πολιτικοστρατιωτική  συνεργασία με στόχο την προώθηση κοινών εθνικών συμφερόντων.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα