Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ HELIOS


           Το ενδιαφέρον της χώρας μας για συμμετοχή στο φωτοαναγνωριστικό δορυφορικό πρόγραμμα Helios, χρονολογείται από το 1998, όταν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ξεκίνησε τις σχετικές διμερείς συνομιλίες με τη Γαλλία. Τον Ιούνιο του 2004, η πολιτική και στρατιωτική Ηγεσία ενέκρινε την επανεξέταση της δυνατότητας ένταξης της χώρας μας στο πρόγραμμα και τελικά στις 4 Φεβρουαρίου 2005 οι Υπουργοί Άμυνας Ελλάδας και Γαλλίας, σε κοινή συνέντευξη τύπου, ανακοίνωσαν τη συμμετοχή της χώρας μας στο ευρωπαϊκό στρατιωτικό πρόγραμμα Helios-2. Οι διαπραγματεύσεις συμμετοχής της χώρας μας διεξήχθησαν μεταξύ της Γενικής Γραμματείας Οικονομικού Σχεδιασμού και Αμυντικών Επενδύσεων από πλευράς ελληνικού Υπουργείου Άμυνας, και της Διεύθυνσης Εξοπλισμών της Γαλλικής Κυβέρνησης. Επισημαίνεται ότι η διακρατική συνεργασία Ελλάδας-Γαλλίας για το πρόγραμμα αυτό, περιλαμβάνεται στο κοινό ανακοινωθέν του Έλληνα Πρωθυπουργού με το Γάλλο Πρόεδρο στις 23 Σεπτεμβρίου 2005 στο Παρίσι.

      ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ HELIOS-2


            Το στρατιωτικό απόρρητο δορυφορικό πρόγραμμα Helios-2 είναι ένα πρόγραμμα διακρατικής στρατιωτικής συνεργασίας έξι (6) ευρωπαϊκών χωρών, κόστους 2 δις ευρώ.

 Το πρόγραμμα αποτελείται από δύο οπτικούς δορυφόρους παρατήρησης γης που διαθέτουν δυνατότητες λήψης δορυφορικών εικόνων ημέρα και νύκτα, διακριτικής ικανότητας μερικών δεκάδων εκατοστών. Επιπλέον των δορυφόρων, υπάρχει και ένα πλέγμα επιγείων υποδομών που αποτελείται από  4 σταθμούς και 2 κέντρα ελέγχου.  Στο πλαίσιο του προγράμματος, βρίσκεται ήδη σε τροχιά (18/12/04) και είναι επιχειρησιακός ο πρώτος δορυφόρος Helios-2A. O Helios-2B, που είναι ο δεύτερος δορυφόρος,  έχει προγραμματισθεί  να εκτοξευτεί μέσα στο Δεκέμβριο του 2009 (9 Δεκ 09 1η αναβολή, 17 Δεκ 2η αναβολή, 18 Δεκ προγραμματισμένη εκτόξευση).


            Κύρια αποστολή του προγράμματος είναι η συλλογή πληροφοριών με τη χρήση δορυφορικών εικόνων,  η σχεδίαση επιχειρήσεων, η κάλυψη απαιτήσεων σύγχρονων οπλικών συστημάτων καθώς και η εκτίμηση ζημιών, η χαρτογραφία και η διαχείριση φυσικών καταστροφών.

            Πρόκειται για το πρώτο ευρωπαϊκό οπτικό σύστημα στρατιωτικού χαρακτήρα το οποίο σχεδιάστηκε να επιχειρεί για τουλάχιστον 10 έτη. Σε αυτό συμμετέχουν σήμερα η Γαλλία (92,5%), η Ισπανία (2,5%), το Βέλγιο (2,5%) και η Ιταλία (2,5%). Η Ελλάδα θα εισέλθει σε αυτό ως πέμπτο μέλος με ποσοστό συμμετοχής 2,5%, εξαγοράζοντας το από τη Γαλλία. Αναμένεται επίσης η κάλυψη της τελευταίας έκτης θέσης από τη Γερμανία.

            Στη φωτογραφία φαίνεται  η εκτόξευση του Helios-2A από τη βάση εκτόξευσης Kuru της Γαλλικής Γουϊνέας τον Δεκέμβριο του 2004.

                        ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η συμμετοχή στο πρόγραμμα Helios-2 προσδίδει στη χώρα μας σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα, όπως:
      - Η Ελλάδα εισέρχεται σε ένα οργανωμένο – δομημένο επιχειρησιακό δορυφορικό περιβάλλον.
      - Δίνεται η δυνατότητα στη χώρα μας να συμμετάσχει σε μελλοντικά δορυφορικά προγράμματα.  Υπάρχει η δυνατότητα η  Ελλάδα μαζί με άλλα  ευρωπαϊκά κράτη να συμμετάσχει στο σχεδιασμό, ανάπτυξη και λειτουργία των επερχόμενων Στρατιωτικών Συστημάτων Δορυφορικής Παρατήρησης Γης για την περίοδο 2015 -2030.
      - Η Ελλάδα γίνεται πλέον μια Διαστημική Δύναμη και μπορεί να διαμορφώνει την Εξωτερική της Πολιτική έχοντας καλύτερη πληροφόρηση.
                  - Μπορεί πλέον να υποστηρίξει καλύτερα την  Εθνική της  Στρατηγική και να βελτιώσει την Αυτονομία Λήψης Αποφάσεων.
                  - Οι δορυφορικές δυνατότητες λειτουργούν ως Πολλαπλασιαστής Ισχύος και αυξάνουν την Αποτελεσματικότητα των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
      - Παρουσιάζεται μια μεγάλη ευκαιρία για την Ανάπτυξη της Εγχώριας Βιομηχανίας σε Διαστημικές Εφαρμογές.

Εκτός όμως από στρατηγικά πλεονεκτήματα, υπάρχουν και τα επιχειρησιακά:
      - Δικαίωμα σε λήψη δορυφορικών εικόνων για λογαριασμό της Ελλάδας από την πρώτη μέρα έναρξης ισχύος της Συμφωνίας.
      - Δυνατότητα εμπιστευτικότητας των εθνικών μας αιτημάτων για λήψη εικόνων σε οποιοδήποτε σημείο της γης.
      - Εξασφάλιση της ακεραιότητας των δορυφορικών εικόνων από τις οποίες εξάγονται πληροφορίες εθνικού ενδιαφέροντος.
      - Με χρήση των δορυφορικών δεδομένων του προγράμματος θα γίνει εφικτή και η Υποστήριξη Πολιτικών Χρήσεων, όπως φυσικές καταστροφές, λαθρομετανάστευση κτλ.
Ανακεφαλαιώνοντας πρέπει να υπογραμίσουμε ότι η συμμετοχή στο Helios-2, καθιστά την Ελλάδα μία από τις 11 χώρες παγκοσμίως που διαθέτουν στρατιωτικές δυνατότητες δορυφορικής παρατήρησης γης.

Σχόλια

  1. Σωστή ή κίνηση καί βαρύνουσας σημασίας. Αρκεί νά μήν περάσει μέ 'ανεξήγητο' τρόπο στήν αφάνεια καί τό χειρότερο στήν αδράνεια καί τήν απαξίωση.... Πολλοί κυρίως πέραν τού Ατλαντικού δέν βλέπουν καί μέ συμπάθεια αυτή, τήν προσπάθεια εξισορρόπησης έναντι τών πασσάδων τής Άγκυρας. Αλλά τό πλέον σημαντικό : νά γίνει ή απαρχή εισόδου τής ΕΑΒ στό χώρο τής διαστημημικής τεχνολογίας. ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΑΥΤΟΝ. Αγαπητέ κύριε Καπούτση, ευχαριστώ γιά τή φιλοξενία ΠΑΝΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ φίλε Πάνο,
    Σε ευχαριστώ για τα εύστοχα σχόλια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα