Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Α.ΤΑΛΑΤ


Πολλά συνομοσπονδιακά στοιχεία περιλαμβάνουν οι προτάσεις Ταλάτ για το κεφάλαιο της «Διακυβέρνησης και του Διαμοιρασμού των Εξουσιών», που αναπτύσσονται σε επτασέλιδο έγγραφο από 10 ενότητες, το οποίο αποκάλυψε το ΡΙΚ.
Η πρώτη ενότητα, που αφορά στην εκτελεστική εξουσία, προνοεί ότι θα υπάρχει πρόεδρος και αντιπρόεδρος, με θητείας διαρκείας πέντε ετών.
Προβλέπει επίσης την εκ περιτροπής προεδρία, με εισήγηση η θητεία του Ελληνοκύπριου προέδρου να είναι τρία χρόνια και του Τουρκοκύπριου δύο.
Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ προτείνει 12μελές Υπουργικό Συμβούλιο,με αναλογία επτά Ελληνοκύπριοι υπουργοί και πέντε Τουρκοκύπριοι.
Στην πρόταση αναφέρεται ότι στα Υπουργεία Εξωτερικών και Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν πρέπει να είναι επικεφαλής άτομα που να προέρχονται από το ίδιο συνιστών κρατίδιο.
Η τουρκοκυπριακή πλευρά ζητεί επίσης να απαιτείται η θετική ψήφος του προέδρου και του αντιπροέδρου για όλες τις αποφάσεις, κάτι που σημαίνει ότι για όλες τις αποφάσεις, θα υπάρχει η δυνατότητα για βέτο.
Αυτό βρίσκεται σε αντίθεση με την αρχική πρόταση Ταλάτ που προέβλεπε βέτο για τέσσερα μόνο θέματα, δηλαδή στα ζητήματα που άπτονται των εξωτερικών σχέσεων, της άμυνας, της ασφάλειας και των προϋπολογισμών.

Στη δεύτερη ενότητα, υπό τον τίτλο «Νομοθεσία», αναφέρεται ότι στη Γερουσία θα απαιτείται ειδική πλειοψηφία δύο πέμπτων από κάθε κοινότητα για να περάσει μια απόφαση.
Η αντιπροσώπευση στη Γερουσία θα είναι πενήντα-πενήντα, ενώ η αντιπροσώπευση στη Βουλή θα είναι μεταβλητή, στη βάση των πληθυσμιακών αναλογιών.
Η τρίτη ενότητα προνοεί την εγκαθίδρυση Ιδρυμάτων για ρύθμιση του χρηματο-οικονομικού τομέα, του ανταγωνισμού, των ιδιωτικών ταμείων συντάξεων, της επιτήρησης του ασφαλιστικού τομέα, της μακρο-οικονομικής σταθερότητας και των Συνεργατικών Ιδρυμάτων.
Στα Ιδρύματα αυτά δεν θα υπάρχει ίση αριθμητική συμμετοχή, αλλά τέσσερις αντιπρόσωποι από το ελληνοκυπριακό συνιστών κρατίδιο και τρεις από το τουρκοκυπριακό.
Ωστόσο, για τις αποφάσεις θα απαιτούνται δύο θετικές ψήφοι από κάθε κοινότητα.
Στην τέταρτη ενότητα, που τιτλοφορείται «Εξωτερικές Σχέσει», αναφέρεται ότι τα συνιστώντα κρατίδια θα έχουν δικαίωμα να συνομολογούν διεθνείς συμβάσεις με άλλα κράτη και διεθνείς οργανισμούς, που θα είναι αναγνωρισμένοι από την Ενωμένη Κύπρο.
Επισημαίνεται, όμως, ότι αυτές οι συμβάσεις δεν πρέπει να είναι αντίθετες με την εξωτερική πολιτική του ομόσπονδου κράτους, ώστε να μην προκαλούνται προβλήματα στις διεθνείς σχέσεις του.
Υπογραμμίζεται επίσης ότι η Κύπρος θα αποδώσει ίση μεταχείριση σε Ελλάδα και Τουρκία, περιλαμβανόμενης της απόλαυσης των τεσσάρων βασικών ελευθεριών, έως ότου η Τουρκία γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην πέμπτη ενότητα, υπό τον τίτλο «Βασικές Αρχές Επίλυσης του Κυπριακού», αναφέρεται ότι τα συνιστώντα κρατίδια θα έχουν ίσο καθεστώς και ότι θα υπάρχει μία κυριαρχία, η οποία θα διανέμεται και θα ασκείται ισότιμα από το κάθε συνιστών κρατίδιο.
Στην έκτη ενότητα σημειώνεται ότι οι ομοσπονδιακοί νόμοι που θα αναφέρονται στις αρμοδιότητες της ομόσπονδης κυβέρνησης, θα υπερισχύουν των νόμων των συνιστώντων κρατιδίων.
Ταυτόχρονα, όμως, αναφέρεται ότι οι νόμοι των συνιστώντων κρατιδίων που θα αφορούν τις αρμοδιότητές τους, θα υπερισχύουν των νόμων του ομόσπονδου κράτους.
Στην έβδομη ενότητα αναφέρεται ότι οι αξιώσεις για απαιτήσεις ή για ευθύνη, προερχόμενες από πράξεις πριν από τη συμφωνία επίλυσης του Κυπριακού, θα διευθετούνται στα συνιστώντα κρατίδια.
Στην όγδοη ενότητα προτείνεται οι τομείς της γεωργίας και της αλιείας να υπάγονται στα συνιστώντα κρατίδια, ενώ τα θέματα υγείας και άμυνας στην ομόσπονδη κυβέρνηση.
Σύμφωνα με τις προτάσεις Ταλάτ η αεροπλοϊα θα είναι επίσης αρμοδιότητα της ομόσπονδης κυβέρνησης.
Ωστόσο, η πρόταση προνοεί δύο Κέντρα Ελέγχου Πτήσεων, που θα ανήκουν στα συνιστώντα κρατίδια. Συνεπώς, κάθε συνιστών κρατίδιο θα έχει διοικητικά δικαιώματα στο Κέντρο Ελέγχου Πτήσεων, κάτι που αναιρεί το προγενέστερο σημείο ότι η αεροπλοία θα είναι αρμοδιότητα της ομόσπονδης κυβέρνησης.
Στην ένατη ενότητα σημειώνεται ότι τα μέλη της ομοσπονδιακής αστυνομίας θα είναι στη βάση του πενήντα-πενήντα από κάθε συνιστών κρατίδιο.
Τέλος, στη δέκατη ενότητα αναφέρεται ότι η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας θα αποτελείται από έναν πρόεδρο, έναν αντιπρόεδρο και τέσσερα μέλη, δύο από κάθε κοινότητα. Αναφέρεται επίσης ότι ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος θα εναλλάσσονται κάθε χρόνο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα