Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τραγική η κατάσταση στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις


Η αμυντική  και η εξωτερική πολιτική αποτελούν τις βασικές συνιστώσες της Εθνικής Στρατηγικής, που προσδιορίζεται από τον πρωθυπουργό και το ΚΥΣΕΑ και υλοποιείται από τους αρμόδιους Υπουργούς,  με την τεχνοκρατική υποστήριξη των διπλωματών και των στρατιωτικών. Η αμυντική πολιτική αποτελεί το συμπλήρωμα της εξωτερικής πολιτικής και αντιστρόφως.
Ισχυρή άμυνα,  που στηρίζεται σε άρτια εξοπλισμένες και άριστα εκπαιδευμένες Ένοπλες Δυνάμεις,  αποτελεί το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό μέσο της διπλωματίας.
Στην αμυντική πολιτική εντάσσονται και οι επιλογές των εξοπλιστικών προγραμμάτων.  Οι δαπάνες για την άμυνα, είναι δυνατόν να αξιοποιηθούν και για την εξασφάλιση αναγκαίων και ισχυρών συμμαχιών, που θα στηρίξουν Εθνικούς στόχους.
Η αντίληψη ότι η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών φέρνει πιο κοντά τον Πόλεμο είναι λανθασμένη, διότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Αν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις  δεν διαθέτουν  την αναγκαία αποτρεπτική ισχύ, τότε είναι  μεγάλη η πρόκληση για την  Τουρκία, να περάσει στη φάση της υλοποίησης των επεκτατικών σχεδίων σε βάρος της Ελλάδας. Τα φληναφήματα περί «μερίσματος ειρήνης» και μειώσεως των εξοπλιστικών δαπανών ,  ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για κοινωνική πολιτική,  υπονομεύουν ευθέως ην αμυντική θωράκιση της χώρας και ενθαρρύνουν την επιθετική πολιτική της Τουρκίας.
 Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις εγγυώνται την Ειρήνη και την Ασφάλεια του Ελληνικού Λαού


Στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις υπάρχουν σοβαρά δομικά προβλήματα , καθυστερήσεις  στην εφαρμογή της νέας Δομής και μεγάλες ελλείψεις σε στρατιωτικό υλικό, λόγω των αγκυλώσεων της γραφειοκρατίας των στρατιωτικών, της αδιαφάνειας των διαδικασιών , της ανικανότητας των πολιτικών ηγεσιών και των εξωθεσμικών παρεμβάσεων των εμπόρων όπλων.
Η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ (Β.Βενιζέλος και Π.Μπεγλίτης) θα πρέπει να κωφεύσει  στις σειρήνες του λαϊκισμού και να καλύψει με πλήρη διαφάνεια και μέσα στο 2010,  τα τεράστια κενά  στην άμυνα της χώρας, που άφησαν οι προκάτοχοί τους (Β.Μειμαράκης και Σ.Σπηλιωτόπουλος). Εξοπλιστικά κενά,  που καθιστούν πλέον προβληματική τη λειτουργία του Στρατεύματος!  Η σχεδόν καθημερινή έμπρακτη αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο από την Τουρκία, σχετίζεται προφανώς και με την ανισορροπία στρατιωτικής ισχύος των δύο κρατών.
Είναι μακρύς ο κατάλογος των επιτακτικών εξοπλιστικών αναγκών των Ενόπλων μας Δυνάμεων, γι’ αυτό ενδεικτικά και μόνο θα αναφέρουμε τα εξής:
·        Αρκετά σύγχρονα  μαχητικά αεροσκάφη  F-16, δεν διαθέτουν συστήματα αυτοπροστασίας. Αριθμός μαχητικών αεροσκαφών παραμένει καθηλωμένος λόγω ελλείψεων σε ανταλλακτικά!
·        Τα καινούργια άρματα μάχης  ΛΕΟΠΑΡΝΤ, δεν διαθέτουν πυρομαχικά !
·        Σοβαρές ελλείψεις σε Υποβρύχια και Φρεγάτες για το Πολεμικό μας Ναυτικό.
·        Δεν υπάρχει ικανός αριθμός  Ελικόπτερων  για τις επιχειρήσεις Έρευνας και Διάσωσης. Υπάρχουν  σοβαρές ελλείψεις σε μεταφορικά ελικόπτερα.
·        Υποβρύχια είναι ακινητοποιημένα επειδή δεν έχουν Μπαταρίες !
·        Δεν προχωρούν οι διαδικασίες για την ολοκλήρωση της προμήθειας των ρωσικών τεθωρακισμένων BMP-3



Δυστυχώς, υπάρχουν και άλλες, ίσως πιο σοβαρές ελλείψεις σε στρατιωτικό υλικό, που θα πρέπει άμεσα να καλυφτούν.
Η Εθνική μας Άμυνα δεν επιτρέπει ερασιτεχνισμούς και ολιγωρίες, αλλά αποφάσεις και δράση.  «Η εθνική ασφάλεια, η ακεραιτότητα του εθνικού χώρου και η τιμή της πατρίδας έχουν ανυπολόγιστη αξία. Δεν συγκρίνονται με κανένα δημοσιονομικό ή μακροοικονομικό μέγεθος. Είναι όμως δική μας πατριωτική, δημοκρατική και κοινωνική υποχρέωση να διασφαλίζουμε την άμυνα της χώρας με το μικρότερο δυνατό δημοσιονομικό κόστος και τη μέγιστη δυνατή αμυντική, αναπτυξιακή και κοινωνική αποδοτικότητα των σχετικών δαπανών», επεσήμανε στην κατακλείδα της ομιλία του στη Βουλή για τον προϋπολογισμό ο ΥΠΕΘΑ Β.Βενιζέλος. Συμφωνούμε απόλυτα και περιμένουμε υπομονετικά  την υλοποίησή της...

Σχόλια

  1. Tι να τα κάνεις τα όπλα όταν οι πολιτικές ηγεσίες δεν σκοπεύουν να τα χρησιμοποιήσουν.
    Μας πήραν χαμπάρι μέχρι και οι γυφτοσκοπιανοί και μας κάνουν πλάκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα