Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Eρώτηση για την απαντητική επιστολή που έκανε η Ελλάδα για το θέμα της ΠΓΔΜ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης



ερώτηση του Χρήστου Καπούτση στον εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών Γ.Δελαβέκουρα για τη FYROM, κατά τη σημερινή ενημέρωση των διπλωματικών συντακτών. 



κ. ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ: Για την απαντητική επιστολή που έκανε η Ελλάδα για το θέμα της ΠΓΔΜ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Εκτιμάτε ότι αυτή η μετεξέλιξη σε δικαστική διαμάχη ανάμεσα σε δύο χώρες, Ελλάδα και ΠΓΔΜ, υπονομεύει τη διαδικασία που γίνεται στο πλαίσιο του ΟΗΕ για την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής συμφωνίας; Και δεύτερον, για ποιους λόγους η Ελλάδα δεν αποδεσμεύεται από μία συμφωνία, την ενδιάμεση συμφωνία του ’95, η οποία έτσι κι αλλιώς έχει λήξει η ημερομηνία της, είναι εκτός.


κ. Γ. ΔΕΛΑΒΕΚΟΥΡΑΣ: Η προσφυγή των Σκοπίων έγινε το Νοέμβριο του 2008. Απ’ την πρώτη στιγμή όταν έγινε, τονίσαμε ότι αυτή η κίνηση έχει περισσότερο πολιτικά κίνητρα παρά νομικά. Ειδικά όταν προέρχεται από μια χώρα και τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, η οποία κατάφωρα παραβιάζει την ενδιάμεση συμφωνία με συνεχείς ενέργειες που κάνει.

Είναι πολύ πιθανό μάλιστα να έχει και εσωτερικά πολιτικά κίνητρα αυτή η κίνηση, δεδομένου ότι ήδη από νωρίς δια του Τύπου, δόθηκε μια εικόνα ότι πρόκειται για αντίδραση στην ομόφωνη απόφαση που έλαβε το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο σε επίπεδο Αρχηγών Kρατών τον Απρίλιο του 2008.

Η Ελλάδα έχει τηρήσει πάρα πολύ  υπεύθυνη στάση. Προσεγγίζει με πολύ μεγάλη σοβαρότητα τη δικαστική διαδικασία που είναι σε εξέλιξη. Τα επιχειρήματά της είναι ισχυρά. Και με αυτά προσέρχεται στη διαδικασία.

Σε αυτή τη φάση η γραπτή διαδικασία έχει εμπιστευτικό χαρακτήρα και γι’ αυτό δεν μπορώ να κάνω περισσότερα σχόλια. Θα σας παρακαλούσα μάλιστα, να σεβαστείτε αυτό το δεδομένο. Από εκεί και πέρα, συμμετέχουμε στη διαδικασία, συμμετέχουμε με υπευθυνότητα, με ισχυρά επιχειρήματα και θα περιμένουμε το αποτέλεσμα.

Ως προς την Ενδιάμεση Συμφωνία, αυτή συ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα