Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Kινητικότητα σε Κυπριακό και ελληνοτουρκικές σχέσεις

Κινητικότητα θα έχουμε αυτή τη βδομάδα, σε κρίσιμα θέματα όπως, το Κυπριακό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι σχέσεις της χώρας μας με τις ΗΠΑ.
Ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι-μουν, θα επισκεφθεί την Κύπρο από Σήμερα  Κυριακή μέχρι και την Τρίτη, για να "βοηθήσει τους ηγέτες" των δυο κοινοτήτων να βρουν λύση, σύμφωνα με γραπτή ανακοίνωση του εκπροσώπου του Γ.Γ. του ΟΗΕ. Αύριο Δευτέρα, ο Μπαν Κι-μουν θα έχει πρώτα συνάντηση με τον πρόεδρο της  ΚΥΠΡΟΥ Δ.Χριστόφια, μετά με τον τουρκοκύπριο ηγέτη κ. Ταλάτ και στη συνέχεια θα έχει κοινή συνάντηση και με τους δυο, παρουσία αξιωματούχων του ΟΗΕ.
Η παρουσία του Γ.Γ. του ΟΗΕ, είναι πολύ πιθανόν να λειτουργήσει καταλυτικά επιταχύνοντας τις διαδικασίες,  που θα οδηγήσουν σύντομα σε μια συντονισμένη προσπάθεια επίλυσης του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου.
 Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ δέχεται επιρροές από την αμερικανο-βρετανική διπλωματία , σχετικά με  το περιεχόμενο της λύσης του Κυπριακό, ωστόσο, παραμένει ζητούμενο, αν θα τελεσφορήσει και η νέα προσπάθεια του Μπαν Κι-μουν, δεδομένου ότι, η λύση που θα προτείνουν οι διπλωμάτες του ΟΗΕ, θα περάσει από την βασανιστική διαδικασία των δημοψηφισμάτων του Λαού της Κύπρου.  Οι μνήμες από την πανηγυρική απόρριψη του σχεδίου Ανάν, είναι ακόμη νωπές, άρα ελάχιστες οι πιθανότητες επιβολής λύσης, που θα αντιστρατεύεται τα συμφέροντα του κυπριακού Ελληνισμού. Και για να μην ξεχνάμε, το Κυπριακό , είναι κατεξοχήν πρόβλημα παράνομης εισβολής και κατοχής, δηλαδή προσβολής της Διεθνούς νομιμότητας.

                            **************
Αύριο αναχωρεί για τις ΗΠΑ ο αν.ΥΠΕΞ Δ.ΔΡούτσας. Την Τρίτη το πρωί ο Δημήτρης Δρούτσας θα επισκεφτεί το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και θα έχει μια ολιγόλεπτη εθιμοτυπική συνάντηση  με την Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, ενώ με  τον ομόλογό του Τζέιμς Στάινμπεργκ  θα έχει μια  διεξοδική συζήτηση επί όλων των θεμάτων, όπως οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, το Κυπριακό και φυσικά οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία.
Οι αμερικανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι  επιθυμούν να ακούσουν τις τοποθετήσεις και τις πραγματικές διαθέσεις της Αθήνας σε ζητήματα όπως,  το Κυπριακό και οι διαφορές στο Αιγαίο, ιδιαίτερα μετά την ανταλλαγή επιστολών μεταξύ των πρωθυπουργών της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Οι αμερικανοί διπλωμάτες επιδιώκουν να διαμορφώσουν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε, να είναι εφικτός ένας ουσιαστικός ελληνοτουρκικός διάλογος, για όλα τα θέμτα. Και ασκούν και τις ανάλογες πολιτικές πιέσεις.
Σημαντικό ενδιαφέρον έχει η απαντητική επιστολή που ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου απέστειλε την στον τούρκο ομόλογό του Ταγίπ Ερντογάν.
Το σημαντικότερο  σημείο της επιστολής του κ. Παπανδρέου, είναι η πρόταση της Ελλάδας ,  για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με αντικείμενο  την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, εφόσον δεν αποδώσει ο ελληνοτουρκικός διάλογος.
Η πρόταση αυτή του Πρωθυπουργού, έχει πλεονεκτήματα, αλλά κρύβει και θανάσιμες παγίδες!
Ο Γ. Παπανδρέου προτείνει την έναρξη μιας διαδικασίας,  για να μπορέσουν η Ελλάδα και η Τουρκία να επιλύσουν «τα θεμελιώδη πολιτικά ζητήματα που παραμένουν ανεπίλυτα», όπως επισημαίνει στην επιστολή του , με τελική κατάληξη το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.   Στη παράγραφο αυτή της επιστολή Παπανδρέου,  υπάρχει ένα τουλάχιστον σημείο προς διευκρίνιση.
Ποια είναι   «τα θεμελιώδη πολιτικά ζητήματα που παραμένουν ανεπίλυτα»;  Περιλαμβάνει άραγε και τις συνοριακές ελληνοτουρκικές συνοριακές διαφορές (που είχαμε αποδεχτεί στο Ελσίνκι το 1999);
Διότι πάγια ελληνική πολιτική είναι,  ότι δεν υπάρχουν διαφορές με την Τουρκία, παρά μόνο η οριοθέτηση της  υφαλοκρηπίδας  ή πιο σωστά η  οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. (Αυτή η έννοια του Δικαίου της Θάλασσας συμπεριλαμβάνει την υφαλοκρηπίδα και δέχεται ότι  τα κατοικημένα νησιά έχουν  δική τους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, συνεπώς και υφαλοκρηπίδα).
 Τα υπόλοιπα, που εμφανίζονται ως ελληνοτουρκικές διαφορές από την Άγκυρα, συνιστούν παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. 
Είναι βέβαιο ότι η Άγκυρα θα επιδιώξει, ΣΤΟ πλαίσιο του ελληνοτουρκικού διαλόγου και καθοδόν προς τη ΧΑΓΗ,  να συζητηθούν πολύ συγκεκριμένα θέματα όπως: Οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, ο αφοπλισμός των νησιών Ανατολικού Αιγαίου και Δωδεκανήσου, τα 10 ν.μ του Εθνικού μας εναέριου χώρου και η απεμπόληση του δικαιώματος της  Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα πέρα από τα 6 ν.μ. , όπως δικαιούται να πράξει σύμφωνα με το Νέο   Δίκαιο της Θάλασσας (1982).
Η Άγκυρα κατά τρόπο σαφή και συγκεκριμένο, διεκδικεί  ελληνικά εδάφη.  Το γεγονός ότι, ο Πρωθυπουργός με την επιστολή του αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οι μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις να τεθούν στο τραπέζι του διαλόγου , είναι αρνητική εξέλιξη, διότι έτσι, θα αποδεχτεί τη μετατροπή των παράνομων τουρκικών αξιώσεων σε νομιμοποιημένες διμερείς διαφορές!
 Είναι  σαφές,  ότι η πορεία προς τη Χάγη προϋποθέτει, έστω με έμμεσο τρόπο,  τον εφόλης  της ύλης ελληνοτουρκικό διάλογο (πάγια απαίτηση της Τουρκίας,  των ΗΠΑ , του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.) και αυτό το ενδεχόμενο,  είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα