Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ομιλία ΑΝΥΠΕΞ, κ. Δ. Δρούτσα, στην Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής


Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

Η σημερινή συνεδρίαση με θέμα το σχέδιο νόμου για την κύρωση της Συμφωνίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης (ΣΣΣ) ΕΕ-Μαυροβουνίου έρχεται σε μία χρονική στιγμή που η Ελλάδα, παλαιότερο μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, αναλαμβάνει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή μας.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι γνωστό ότι η Ελλάδα έχει κάνει μια συγκεκριμένη πρόταση για την προώθηση της ενταξιακής πορείας των Δυτικών Βαλκανίων, τη λεγόμενη «Ατζέντα 2014», ως συνέχεια της Στρατηγικής της Θεσσαλονίκης που κατοχύρωσε την ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων. Μια στρατηγική που πάλι εμείς προωθήσαμε το 2003, όταν είχαμε την Προεδρία της ΕΕ.


Το μήνυμά μας είναι απλό και συμβολικό: η Ευρωπαϊκή Ένωση, το πιο αποτελεσματικό και επιτυχημένο μοντέλο ειρήνης στην Ευρώπη, οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της για την περιοχή των Βαλκανίων. Οφείλει να αναλάβει τις υποχρεώσεις της και να συμβάλλει αποφασιστικά στην ειρήνη και τη σταθερότητα εδώ, στην γειτονιά μας.
Σταθερός στόχος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αποτελεί η μετατροπή των Βαλκανίων σε μια πραγματικά ευρωπαϊκή γειτονιά, ειρήνης, δημοκρατίας, ευημερίας και σταθερότητας, μια περιοχή όπου θα κυριαρχούν η περιφερειακή συνεργασία και οι σχέσεις καλής γειτονίας. Όλοι συμφωνούμε ότι η ενσωμάτωση των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ αποτελεί σταθερά ζήτημα υψηλής προτεραιότητας για την Ελλάδα. Ουσιαστική προϋπόθεση αποτελεί βέβαια η πλήρης εκπλήρωση όλων των κριτηρίων και προαπαιτούμενων που θέτει η ΕΕ.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

Η κύρωση της Συμφωνίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης ΕΕ–Μαυροβουνίου  αποτελεί ένα ακόμη βήμα για την υλοποίηση αυτού του στόχου, αν λάβουμε υπ΄ όψιν και το γεγονός ότι η κύρωση της εκκρεμεί από μόνο δύο κράτη-μέλη: την Ελλάδα και το Βέλγιο.
Η Διαδικασία Σταθεροποίησης και Σύνδεσης (ΔΣΣ) αποτελεί το πλαίσιο που ρυθμίζει τις σχέσεις της ΕΕ με τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων.  Στο πλαίσιο αυτό, το Μαυροβούνιο – όπως, άλλωστε και οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής - προετοιμάζεται για την μελλοντική ένταξή του στην ΕΕ, μέσω ενός πλέγματος υποχρεώσεων που καλείται να αναλάβει, υπό μορφή μεταρρυθμίσεων και προκειμένου να φθάσει στους μείζονες στόχους, που είναι η εύρυθμη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, η εγκαθίδρυση οικονομίας αγοράς και η δυνατότητά του να αναλάβει τις υποχρεώσεις του κράτους μέλους της ΕΕ. Ο συνδυασμός κινήτρων και αιρεσιμότητας, προς επίτευξη των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων, αποτελεί τη διαδικασία που επιλέγει η ΕΕ στις σχέσεις της με τις τρίτες χώρες. Το γεγονός ότι το Μαυροβούνιο αποτελεί χώρα με σαφή ευρωπαϊκή προοπτική, ενισχύει τόσο τις απαιτήσεις όσο και τις προσδοκίες της ΕΕ.
Το πλαίσιο της Διαδικασίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης (ΔΣΣ) καλύπτει το πλήρες φάσμα του πολιτικού και τεχνικού διαλόγου της Ένωσης με τη χώρα αυτή. Στόχοι της Διαδικασίας είναι η σταθεροποίηση μέσω της οικονομικής ανάπτυξης,  του εκδημοκρατισμού και της εδραίωσης του κράτους δικαίου - η παγίωση των ειρηνικών σχέσεων μεταξύ των γειτονικών κρατών και, φυσικά, η μακροπρόθεσμη ενσωμάτωσή τους στις ευρωπαϊκές δομές.
Η εφαρμογή της ΣΣΣ από το Μαυροβούνιο θα αρχίσει, ενόσω η χώρα περιμένει την αξιολόγηση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της αίτησης ένταξης που υπέβαλε τον Δεκέμβριο 2008. Η Επιτροπή έχει ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία αξιολόγησης του αιτήματος του Μαυροβουνίου και έχει δηλώσει ότι στόχος της είναι η προετοιμασία «μίας στοιχειοθετημένης και δίκαιης γνωμοδότησης». Η σχετική γνωμοδότηση αναμένεται εντός του 2010. Η Ελλάδα υποστηρίζει την ανάγκη ενδελεχούς εξέτασης της αίτησης κατά τρόπο δίκαιο και ουσιώδη. Ο δρόμος, άλλωστε, προς την πλήρη ένταξη πρέπει να διατηρηθεί ανοικτός, εφ’ όσον οι προϋποθέσεις και τα προαπαιτούμενα πληρούνται, ιδιαίτερα στους τομείς κράτους δικαίου, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των σχέσεων καλής γειτονίας.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Το μέλλον της περιοχής των Δυτικών Βαλκανίων βρίσκεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Αυτή είναι η απάντησή μας σε αυτούς που μιλούν για διευρυνσιακή κόπωση. Ανακοινώσαμε την πρωτοβουλία για την «Ατζέντα 2014». Θεωρούμε ότι ο στόχος του 2014 θα λειτουργήσει ως κίνητρο για την περαιτέρω εντατικοποίηση των προσπαθειών των επί μέρους χωρών προς την ΕΕ και την επίλυση των εκκρεμών ζητημάτων στην περιοχή, στη βάση των σχέσεων καλής γειτονίας, που άλλωστε αποτελούν προαπαιτούμενο της υφιστάμενης Διαδικασίας Σταθεροποίηση και Σύνδεσης.
Υπό το φως των ανωτέρω, εκτιμώ ότι η κύρωση της Συμφωνίας, προσφέρει τη δυνατότητα στο Μαυροβούνιο να επιβεβαιώσει, μέσα από την εφαρμογή της, τη βούλησή του να προχωρήσει προς την ένταξη, αναλαμβάνοντας βεβαίως μία σειρά από υποχρεώσεις, που θα αποφέρουν αμοιβαίο όφελος για το σύνολο των μερών. Από την πλευρά μας, στηρίζουμε την προσπάθεια της ισπανικής προεδρίας να ολοκληρωθεί η διαδικασία επικύρωσης της Συμφωνίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης (ΣΣΣ) εγκαίρως, ώστε η τελευταία να τεθεί σε ισχύ το συντομότερο δυνατό και να πραγματοποιηθεί εντός του τρέχοντος εξαμήνου το Πρώτο Συμβούλιο Σύνδεσης ΕΕ- Μαυροβουνίου.

Ευχαριστώ. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα