Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κατά της Γερμανίας ο Αντιπρόεδρος Θ.Πάγκαλος

Έκρηξη Θόδωρου Πάγκαλου κατά της Γερμανιας στον απόηχο των προκλητικών γερμανικών δημοσιευμάτων σε βάρος της Ελλάδας. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του BBC, επισημαίνει ότι η Γερμανία δεν πρέπει να επικρίνει την Ελλάδα τόσο πολύ, διότι κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής διέλυσε την ελληνική οικονομία και σφαγίασε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. «Πήραν τον ελληνικό χρυσό που βρισκόταν στην Τράπεζα της Ελλάδας, πήραν τα ελληνικά χρήματα και ποτέ δεν τα επέστρεψαν. Αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει κάποια στιγμή να αντιμετωπιστεί. Δεν λέω ότι αναγκαστικά πρέπει να επιστρέψουν τα χρήματα, αλλά πρέπει τουλάχιστον να πουν "ευχαριστώ"».σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Πάγκαλος.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ήταν επικριτικός και για την παρούσα ηγεσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις ευθύνες της για την οικονομική κρίση. «Η ποιότητα ηγεσίας σήμερα στην Ένωση είναι πολύ, πολύ φτωχή πραγματικά», είπε ο κ. Πάγκαλος, προσθέτοντας ότι ήταν καλύτερα στη δεκαετία του 80, όταν ο Ζακ Ντελόρ ήταν επικεφαλής της Κομισιόν και στο τιμόνι της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας ήταν ο Χέλμουτ Κολ, ο Φρανσουά Μιτεράν και η Μάργκαρετ Θάτσερ αντίστοιχα.


Σε ερώτηση για το κατά πόσο η Ελλάδα «μαγείρεψε» τα βιβλία της για την είσοδό της στην ΟΝΕ, απάντησε ότι όλοι το έκαναν, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι περισσότερα έκανε η Ιταλία 

Σχόλια

  1. ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΚΑΙΡΟΙ ΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ, ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΟΝΟ ΖΗΜΙΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΘΑ ΓΕΛΑΝΕ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΕΜΑΣ.ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΑ ΚΑΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα