Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ
ΠΡΟΣΝ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ  ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΠΟΔΟΜΩΝ, ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ

ΘΕΜΑ: ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ

Η εφημερίδα «ΣΦΗΝΑ» με σχετικό δημοσίευμα της 29ης Ιανουαρίου 2010 του δημοσιογράφου κ. Χρήστου Καπούτση, αποκαλύπτει πως τα Στρατόπεδα τα οποία έχουν παραχωρηθεί από το 2004 έως το 2009, στους Δήμους προκειμένου να αξιοποιηθούν ως  ελεύθεροι χώροι πρασίνου και αναψυχής, έχουν «αξιοποιηθεί» για την κατασκευή δημαρχιακών μεγάρων, εστιατορίων, και αναψυκτηρίων. Για παράδειγμα το στρατόπεδο «Τσιρογιάννη» στην Θεσσαλονίκη, έγινε ο χώρος ανέγερσης του νέου δημαρχιακού μεγάρου, και επίσης το στρατόπεδο «Στρεμπενιώτη» έγινε κλειστό γυμναστήριο και εμπορικά καταστήματα. Ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις παραχωρούν εγκαταστάσεις στρατοπέδων για να δημιουργηθούν ελεύθεροι χώροι και να αναβαθμιστεί η ποιότητα ζωής των Ελλήνων, πολλές φορές αυτά είτε μένουν εγκαταλελειμμένα και αναξιοποίητα, είτε οικοδομούνται για εμπορικούς ή άλλους μη κοινωφελείς σκοπούς. Δια του τρόπου αυτού καθίσταται σαφές πως αντί για αξιοποίηση των στρατοπέδων, γίνεται καταπάτηση εκτάσεων του Δημοσίου εις βάρος του Έλληνα Πολίτη.

Συνεπώς ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί,

Α) Ποια στρατόπεδα έχουν παραχωρηθεί στους Δήμους και πως έχουν αξιοποιηθεί;
Β) Για ποιον λόγο έγινε εμπορική χρήση, και ανέγερση εμπορικών καταστημάτων, παρ’ όλο που ο Ν. 2745/99 καθορίζει σαφώς την κοινωφελή αξιοποίηση τους;
Γ) Προτίθεστε στα πλαίσια της αξιοποίησης των στρατοπέδων, να παραχωρείται μια αναγκαία έκταση για τις ανάγκες στέγασης του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων που αναγκάζονται σε υψηλές δαπάνες λόγω των συχνών υπηρεσιακών μεταθέσεων;


Αθήνα 01.02.2010

Οι ερωτώντες Βουλευτές :
Αθανάσιος Πλεύρης, Βουλευτής Α’ Αθηνών
Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης, Βουλευτής Β’ Αθηνών

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα