Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σχετικά με τη νέα δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ και τον επιχειρησιακό έλεγχο στο Αιγαίο

O Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων,  με αφορμή χθεσινά και σημερινά δημοσιεύματα σχετικά με τη νέα δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ και τον επιχειρησιακό  έλεγχο στο Αιγαίο, δήλωσε τα εξής: «Το ζήτημα της νέας δομής διοίκησης του ΝΑΤΟ εκκρεμεί από το 2007. Μία κρίσιμη πτυχή της νέας αυτής δομής αφορά τον αριθμό και την διοίκηση των αεροπορικών στρατηγείων (CCAIR) και υποστρατηγείων (CAOC).
Στο πλαίσιο αυτό είχε δημιουργηθεί στους νατοϊκούς κύκλους η εντύπωση ότι η Ελλάδα είχε συμφωνήσει, το Φεβρουάριο του 2009, στην εναλλαγή Έλληνα και Τούρκου διοικητή και τον Μάϊο 2009 στην εναλλαγή Έλληνα και Τούρκου υποδιοικητή στο CAOC Λάρισας.
Μία τέτοια διευθέτηση δημιουργούσε προφανή ανισορροπία σε σχέση με τη στελέχωση του CCAIR Σμύρνης και την παρουσία Έλληνα ανώτατου αξιωματικού στο επιτελείο του.  Επιπλέον, τέθηκαν, από τουρκικής πλευράς, κρίσιμα ζητήματα διασυνδεσιμότητας των ραντάρ μεταξύ των χωρών της περιοχής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα- σύμφωνα με τις οδηγίες μου και σε συνεννόηση με το Υπουργείο Εξωτερικών- η Ελλάδα να ζητήσει να μην εφαρμοστεί η νέα δομή διοίκησης στην ευρύτερη περιοχή.



Συνεπώς, το CAOC  Λάρισας παραμένει  υπό την μόνιμη διοίκηση του Έλληνα αντιπτεράρχου- Αρχηγού της Τακτικής Αεροπορίας, χωρίς εναλλαγή με Τούρκο ανώτατο αξιωματικό και χωρίς νέες ρυθμίσεις ως προς τη διασυνδεσιμότητα των ραντάρ. Αυτά τα ζητήματα αντιμετωπίστηκαν στο επίπεδο των ανωτάτων οργάνων διοίκησης του ΝΑΤΟ και όχι στο χαμηλότερο επίπεδο του CCAIR Σμύρνης.
Ο διοικητής του CCAIR Σμύρνης, στις 29 Μαρτίου 2010, επισύναψε σε επιστολή του προς τους διοικητές των CAOC  και τους Αρχηγούς των ΓΕΑ της περιοχής, τεχνικό έγγραφο που μπορούσε να δημιουργήσει παρεξηγήσεις ως προς το Αιγαίο.
Σύμφωνα με οδηγίες μου, ο Αρχηγός ΓΕΑ, σε συνεννόηση με τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, ζήτησε, με επιστολή του από τον διοικητή του CCAIR Σμύρνης, να ανακαλέσει  το έγγραφό του αυτό, προς αποφυγή παρεξηγήσεων που θίγουν  την εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα της Ελλάδας.
Κατόπιν αυτού, ο διοικητής του CCAIR Σμύρνης, με νεότερο έγγραφο του, της 6ης Απριλίου 2010, που απευθύνεται σε όλους τους παραλήπτες του αρχικού εγγράφου του της 29ης Μαρτίου 2010, ανακάλεσε το αρχικό αυτό έγγραφο».

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα