Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σε θέματα "χαμηλής" πολιτικής συμφώνησαν οι ΔΡΟΥΤΣΑΣ- ΝΤΑΒΟΥΝΤΟΓΛΟΥ


Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος πραγματοποίησε επίσκεψη στην Τουρκία στις 7 και 8 Απριλίου 2010, κατόπιν πρόσκλησης του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, κ. Ahmet Davutoglu. Στο πλαίσιο της επίσκεψης, οι δύο Υπουργοί συμφώνησαν επί των κάτωθι πέντε (5) νέων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (Μ.Ο.Ε.), επιπλέον των είκοσι-τεσσάρων (24) Μ.Ο.Ε. που έχουν ήδη υιοθετηθεί μεταξύ των δύο χωρών:

1.       Κοινά εκπαιδευτικά προγράμματα στο πλαίσιο της σύμπραξης για την ειρήνη (ΝΑΤΟ), με τη συμμετοχή χωρών-μελών της Σύμπραξης για την Ειρήνη, τα συναφή εκπαιδευτικά κέντρα στην Ελλάδα και την Τουρκία.
2.       Διαλέξεις σε σπουδαστές των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όλων των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων από τους Αρχηγούς Επιτελείων, στο πλαίσιο της ανταλλαγής αμοιβαίων επισκέψεων.
3.       Διασύνδεση, σε επίπεδο επιτελών, μιας Ελληνικής Μεραρχίας/Ταξιαρχίας στο Τουρκικό Στρατηγείο Υψηλής Ετοιμότητας του ΝΑΤΟ (NRDC-TR) και μιας Τουρκικής Μεραρχίας/Ταξιαρχίας στο Ελληνικό Αναπτυσσόμενο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ (NDC-GR), για εκπαιδευτικούς λόγους.
4.       Οργάνωση αμοιβαίων εθιμοτυπικών επισκέψεων μεταξύ των Σχολών Πολέμου στο πλαίσιο προγραμματισμένων ταξιδιών στο εξωτερικό.
5.       Διεξαγωγή κοινών επιστημονικών δραστηριοτήτων (ακαδημαϊκές μελέτες, σεμινάρια, συμπόσια και εκδόσεις άρθρων σε στρατιωτικά περιοδικά και επιθεωρήσεις των δύο χωρών) μεταξύ των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, στο πλαίσιο των καθιερωμένων ανταλλαγών επισκέψεων μεταξύ των σπουδαστών, καθώς και μεταξύ των Σχολών Επιτελών.

Τα ανωτέρω Μ.Ο.Ε., μαζί με τα προηγούμενα, αποσκοπούν στη δημιουργία ενός κλίματος εμπιστοσύνης, ιδίως μεταξύ των στρατιωτικών αρχών της Ελλάδας και της Τουρκίας, που θα ενισχύσει περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα