Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κύπρος στο Τρίγωνο των Βερμούδων


ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ Γ. ΣΥΚΑ*
Η Κύπρος βρίσκεται ενώπιον πολλών, διαφορετικών και δύσκολων προκλήσεων: α) Η πιο κρίσιμη φάση του Κυπριακού, β) η δεύτερη χειρότερη οικονομική κρίση στην ιστορία της ανθρωπότητας και γ) η ανάγκη να προσαρμοστούμε και να λειτουργήσουμε στο απαιτητικό ευρωπαϊκό περιβάλλον. Η έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση των προκλήσεων αυτών απαιτεί μια πολύστοχη στρατηγική, ένα συνδυασμό μέτρων που να καλύπτει όλους τους άξονες πολιτικής. Ενδεικτικά αναφέρονται οι κάτωθι τομείς: 1. Επιθετική διπλωματία με στόχο την ηθική και επικοινωνιακή υπεροχή έναντι της Τουρκίας, 2. Μεταρρυθμίσεις με στόχο μια σταθερή οικονομική ανάπτυξη, περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, 3. Βελτίωση της αποδοτικότητας, 4. Έξυπνες επενδύσεις, 5. Στοχευμένες κοινωνικές πολιτικές, 6. Καθιέρωση της Κύπρου ως Διεθνούς Κέντρου Υπηρεσιών, 7. Αναγνώριση και αξιοποίηση του κεντρικού ρόλου της Δημόσιας Υπηρεσίας. Η μείωση της γραφειοκρατίας (απλοποίηση διαδικασιών, αποκέντρωση), οι καινοτόμες πρακτικές και η επένδυση στις νέες τεχνολογίες στο Δημόσιο Τομέα διευκολύνουν τις επιχειρήσεις να λειτουργούν με ευελιξία.


Στον επιχειρηματικό τομέα η στρατηγική ανάκαμψης μπορεί να συνοψιστεί ως ακολούθως: «Βελτίωση αποδοτικότητας - στρατηγικές επενδύσεις - καινοτομία - value for money - διαφοροποίηση - ενδιαφέροντα προϊόντα - δημιουργικό μάρκετινγκ». Η Μεγάλη Ύφεση σήμανε το τέλος των επιχειρηματικών πλάνων όπως τα γνώριζε ο μέσος επιχειρηματίας μέχρι τις αρχές του 2008. Οι νέες προκλήσεις για το επιχειρείν του μέλλοντος εστιάζονται στην ανάγκη για α) προσαρμοστικότητα, β) διαφοροποίηση της διαδικασίας διαχείρισης κινδύνου και γ) αέναη καινοτομία.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μεγάλης έρευνας που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, στις τρεις προηγούμενες παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις οι επιχειρήσεις με τα καλύτερα αποτελέσματα ήταν εκείνες που μείωσαν το κόστος τους με τη βελτίωση της αποδοτικότητας και όχι με τη μείωση του προσωπικού. Οι νικητές αυτοί, κατά τη διάρκεια της ύφεσης πέτυχαν τη χρυσή τομή «βελτίωση αποδοτικότητας - στρατηγικές επενδύσεις». Οι στρατηγικές επενδύσεις κατά τη διάρκεια της ύφεσης είναι απαραίτητες ώστε η επιχείρηση να είναι προετοιμασμένη να αξιοποιήσει στο έπακρο τις ευκαιρίες που θα αρχίσουν να παρουσιάζονται μετά την κρίση.
H Κύπρος δεν πρέπει απλώς να τρέξει σε όλα τα πεδία, πρέπει να απογειωθεί. Ο αγώνας αυτός απαιτεί τη συστράτευση όλων - ο συντονισμός, η συνέργεια και η έγκαιρη λήψη μέτρων είναι εκ των ων ουκ άνευ. Πρέπει να καταβάλουμε αποφασιστικές προσπάθειες για να θεραπεύσουμε τις αδυναμίες μας και να εκμεταλλευτούμε τα πολλά ισχυρά μας σημεία. Εισηγούμαι την ίδρυση διεπιστημονικού - διαθεματικού Κέντρου Καινοτομίας. Η επένδυση στην έρευνα και την καινοτομία αποτελεί αναπτυξιακό μονόδρομο με πολλαπλά και πολλαπλασιαστικά οφέλη για την Κύπρο, σε όλους τους τομείς.
* Επικοινωνιολόγος


Σχόλια

  1. Αγαπητε Συμπατριωτη κ. Χρηστο Καπουτση,

    Γνωριζοντας οτι ειστε διαπιστευμενος στα Υπουργεια Εξωτερικων(Εξωφρενικων) και Αμυνης θα ηθελα να αναρφεθειτε στο μπλογκ σας και αν θελετε και απο την τηλεοπτικη εκπομπη σας, στο εξαιρετικο εργο που επιτελει στην Κωνσταντινουπολη Ο Γενικος Προξενος μας κ.Βασιλης Μπορνοβας καθως και στον πολεμο που δεχεται τοσο απο την ηγεσια του ΥΠ.ΕΞ επι Ν.Δ και πιο πολυ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΩΡΙΝΗ ΗΓΕΣΙΑ , απο τον απο τον πρεσβη ΣΤΗΝ Αγκυρα κ.Ξυδα και επισης απο κυκλους της ομογενειας της Πολεως που προφανως εχουν χασει την εθνικη τους ταυτοτητα ενω εχουν κοινα συμφεροντα με τους Τουρκους συμπολιτες τους. Θα ηθελα και την γνωμη σας για τον Αρχηγο ΓΕΣ Φραγκο Φραγκουλη τον καλυτερο ανωτατο Αξιωτατικο για πολλους του Στρατου μας.

    με εκτιμηση,

    Χαρης Στριμπακος
    Φιλιατρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ O ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΠΟΡΝΟΒΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥ ΒΑΛΟΥΝ ΕΜΠΟΔΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα