Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Στρατικοποίηση των νήσων του Αρχιπελάγους και η 4η Τουρκική Στρατιά


Το αρθρο του τεως Προεδρου της Ελληνικης Δημοκρατιας Κωστη Στεφανοπουλου, ο οποιος κατα το Συνταγμα διετελεσε-ως Προεδρος- και Αρχηγος των Ενοπλων Δυναμεων της χωρας, για τη Χαγη[ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 28/5/06],προκαλεσε εντονες αντιδρασεις και κυριως για το θεμα της στρατικοποιησης των νησιων του Αιγαιου.

Ο εγκριτος δημοσιογραφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ Σταυρος Λυγερος σε εκτενες δημοσιευμα του στην ιδια εφημεριδα [ 4 /6/06] με τιτλο «Στα προθυρα της Χαγης το 2003»,αναφερεται μεταξυ αλλων και στην, κατα τη διαρκεια των διερευνητικων επαφων των δυο χωρων για το πιο πανω θεμα, προπαθεια του Τουρκου διαπραγματευτη διπλωματη Ουγουρ Ζιγιαλ «να ριξει στο τραπεζι και την ιδεα να περιορισθει η τουρκικη στρατια του Αιγαιου με ανταλλαγμα τη μερικη αποστρατικοποιηση των ελληνικων νησιων»....

Αυτη η πολιτικη της Τουρκιας εντασεται στη γνωστη στρατηγικη της του «μαστιγιου και του καρροτου» η οποια μαζυ με τις κατα καιρους προβοκατορικες ενεργειες της εχει θετικα ,υπερ αυτης ,αποτελεσματα.



Υπενθυμιζουμε τη γνωστη προβοκατσια των γεγονοτων της Κοφινου [στη Κυπρο τον Νοεμβριο του 1967 ] η οποια οδηγησε στην επαισχυντη απομακρυνση της Ελληνικης Μεραρχιας με οδυνηρα για τον Ελληνισμο της Κυπρου αποτελεσματα.....

Σημειουται οτι κατ' επαναληψη Ελληνικες Κυβερνησεις,προφανως πιεζομενες και υποκυπτουσες σε κυνικες απειλες και με μηδενικες η'αοριστες υποσχεσεις εχουν προβει σε αναλογες ενεργειες [1976 συναντηση Κ.Καραμανλη -Ετσεβιτ στη Γενευη,1991 προταση κυβερνησης Μητσοτακη για αποστρατικοποιημενη ζωνη στα συνορα Ελλαδας-Τουρκιας Βουλγαριας και διαφορες κατ έπαναληψη προτασεις για αμοιβαια[?] μειωση των εξοπλισμων ].Οι ενεργειες αυτες καταληγουν παντα στην απαιτηση της Αγκυρας για αποστρατικοποιηση των νησιων του Αιγαιου με ....υποκρυπτομενο και εμφανιζομενο την καταλληλη στιγμη, ανταλλαγμα " την, ΑΝΕΥ ΟΥΔΕΜΙΑΣ ΣΤΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΑΣ, αποσυρση της 4ης Στρατιας.....

Απο το 1980 τονιζουμε με εμφαση τον κινδυνο της αποστρατικοποιησης των νησιων του Αιγαιου σε πιθανη προταση της Αγκυρας, για ταυτοχρονη αποσυρση της 4ης Στρατιας [προταση η οποια ηλθε και το ετος 2000 και δια στοματος του -αποθανοντος ηδη -πρωην αρχηγου του πολεμικου ναυτικου ,αρχηγου των ναυτικων δυναμεων εισβολης στη Κυπρο το '74 και τοτε [2000] στρατιωτικου συμβουλου του Ετσεβιτ,ναυαρχου Γκιουβεν Ερκαγια.....]

Η 4η Τουρκικη Στρατια εχει ΜΟΝΟ πολιτικο λογο υπαρξης . Συγκροτηθηκε το 1976 στα δυτικα παραλια της Μ.Ασιας ωστε οταν θα ελθει η στιγμη και σε εντολη ή "διευκολυνση"του διεθνους παραγοντα και προκειμενου να φανει η Τουρκια φιλειρηνικη,να γινει προταση για την αποσυρση της με ταυτοχρονη αποστρατικοποιηση των νησιων μας...

Ειναι γνωστο οτι η Ελλαδα υστερα απο τη βαρβαρη και εγκληματικη εισβολη των Τουρκων το '74 και κανοντας χρηση αναφαιρετου δικαιωματος της [ αρθρο 51 καταστατικου χαρτη των ΗΕ] εξοπλισε ΑΜΥΝΤΙΚΑ τα νησια του Αιγαιου. Η Τουρκια -ενω γνωριζει πολυ καλα οτι δεν προκειται να της επιτεθουμε- συγροτησε την 4η Στρατια ,με τον ισχυρισμο οτι κινδυνευει απο τις δυναμεις των νησιων μας...ενω ο πραγματικος λογος ειναι αυτος που περιγραφουμε παραπανω.

Η ιδια η Τουρκια ,στην πραξη, εχει επιβεβαιωσει τον ισχυρισμο μας οταν στις διαφορες κρισεις αλλα και στις κατ'ετος διεξαγομενες αποβατικες ασκησεις στον κολπο του Ντογαμπεη [εναντιον τινος οι αποβατικες ασκησεις?] χρησιμοποιει ως κυριο κορμο των αποβατικων της δυναμεων τμηματα εκτος Μοναδων της 4ης Στρατιας τα οποια και επιβιβαζονται στα μονιμως ναυλοχουντα στα Μικρασιατικα Παραλια 140 και πλεον αποβατικα της πλοια [τα οποια δεν ανηκουν στην 4η Στρατια στην οποια επισης δεν ανηκει και η Ταξιαρχια Πεζοναυτων που εδρευει στη Φωκια ....]

Ειναι προφανες,οτι η τυχον διαλυση η' αποσυρση της 4ης Στρατιας σε τιποτα δεν θα μειωσει τη στρατιωτικη ετοιμοτητα και επιθετικοτητα της Τουρκιας κατα των νησιων μας, ενω τυχον αποσυρση των δυναμεων μας απο τα νησια,η εγκατασταση των οποιων απαιτησε πολυ χρονο, τα αφηνει ουσιαστικα ανυπερασπιστα,δεδομενου οτι σε περιπτωση κρισης ο χρονος που θα απαιτηθει για την αξιοπιστη αμυντικη επανεγκατασταση ειναι πολλαπλασιως μεγαλυτερος απο τον ελαχιστον χρονο επιβιβασης των τουρκικων στρατευματων στα αποβατικα τους για αμεση επιθεση κατα των νησιων μας...[επισημανση που κανει και ο Σταυρος Λυγερος στο αρθρο του]

Κλεινοντας θα θελαμε να δηλωσουμε οτι πιστευουμε οτι τα πολυ αυτα απλα πραγματα τα γνωριζουν πολυ καλα και οι κυβερνωντες -και ιδιαιτερα τα Υπ.Εξωτερικων και Αμυνας- αλλα και ολοκληρος ο πολιτικος κοσμος και δεν θα επιχειρηθει ποτε τετοια αυτοκαταστροφικη ενεργεια ομοια της οποιας μονον η χουντα του '67 πραγματοποιησε με οδυνηρα για την Κυπρο και τον ελληνισμο αποτελεσματα...

Η πραγματικα φιλειρηνικη Ελλαδα - πρεπει να απαιτησει οπως η Τουρκικη ελιτ ,αν ειναι ειλικρινης [λυπουμεθα αλλα εμεις δεν εχουμε πεισθει] να καταστρεψει τον αποβατικο της στολο ,.να σταματησει τις κατ'ετος προκλητικες ασκησεις εναντιον των νησιων μας και να αποσυρει τα στρατευματα εισβολης και κατοχης απο την Κυπρο.Τοτε και μονον τοτε μπορουμε να συζητησουμε για αμοιβαια μειωση εξοπλισμων και αργοτερα υστερα απο απολυτη εμπεδωση -στη πραξη- της εμπιστοσυνης ,να συζητησουμε τα παραπερα.....

Δημητρης Αλευρομαγειρος,
Αντιστρατηγος ε.α.
Επιτιμος Γενικος Επιθεωρητης Στρατου,
Χολαργος.


[Δημοσιευτηκε στην εφημεριδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Κυριακης 11ης Ιουνιου 2006, σελ 24 ]

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα