Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διεργασίες ενόψει των συνομιλιών Δ.Χριστόφια- Ν.Έρογλου για το Κυπριακό

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ

Την ερχόμενη Τετάρτη (26 Μαΐου) έχει οριστεί η πρώτη συνάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ.Χριστόφια με τον νεοεκλεγέντα «Πρόεδρο» του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους Ντερβίς Έρογλου. Οι δύο ηγέτες θα επιχειρήσουν, σε αυτή τη πρώτη επίσημη επικοινωνία τους, να ανιχνεύσουν κοινά σημεία προσέγγισης, ώστε οι συνομιλίες να συνεχιστούν από κει, που τις είχαν οδηγήσει οι επίπονες διαπραγματεύσεις των Δ.Χριστόγια και Α.Ταλάτ.
Ο τουρκοκύπριος ηγέτης Ντερβίς Ερογλου , πρότεινε με επιστολή του στον Δ.Χριστόφια, να προηγηθεί ένα δείπνο «γνωριμίας» και μια ανεπίσημη ανταλλαγή απόψεων, για το πολιτικό πρόβλημα της Κύπρου. Σχετικά με την πρόσκληση για δείπνο από τον Έρογλου, ο Υφυπουργός και Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τίτος Χριστοφίδης, σε γραπτή δήλωσή του αναφέρει ότι: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με απαντητική του επιστολή, δεν απέρριψε την πρόταση, εισηγήθηκε, όμως, η κοινωνική αυτή συνάντηση να πραγματοποιηθεί παρουσία του Ειδικού Συμβούλου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό κ. Αλεξάντερ Ντάουνερ, είτε στην κατοικία του Ειδικού Αντιπροσώπου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στην Κύπρο, είτε σε συγκεκριμένο εστιατόριο εντός της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης». Μάλιστα ο κ.Χριστοφίδης, είπε, ότι παρόμοιες κοινωνικές εκδηλώσεις είναι καλό να γίνονται.

Η ομάδα Κυπριακού της Γραμματείας του ΟΗΕ μαζί με τον ειδικό διαπραγματευτή Αλεξάντερ Ντάουνερ, προετοιμάζουν πολύ προσεχτικά την πρώτη συνάντηση Χριστόφια- Ερογλου. Σύμφωνα με πληροφορίες, που δημοσιεύονται στα ελληνοκυπριακά ΜΜΕ, ασκούνται πιέσεις στον Πρόεδρο Δ.Χριστόφια, να μη θέσει επιτακτικά από την πρώτη συνάντηση το θέμα της επαναβεβαίωσης της βάσης των διαπραγματεύσεων και συμφωνιών. Και αυτό διότι, ο Ντερβίς Έρογλου, παρότι έχει δεσμευθεί προφορικά ότι θα δεχθεί τη μία κυριαρχία της ομοσπονδίας, έχει ζητήσει να μην πιεστεί σε αυτό το πρώτο διάστημα , για να μην δυσαρεστήσει τους τουρκοκύπριους , αφού είναι ακόμη νωπές οι περί του αντιθέτου δηλώσεις του, κατά την «προεκλογική» εκστρατεία.


Ο διεθνής παράγοντας φαίνεται ότι πιέζει, εμμέσως τον κ. Χριστόφια να προχωρήσει την ατζέντα των συζητήσεων με το περιουσιακό, για να μην δημιουργηθούν ευθύς εξαρχής προβλήματα επικοινωνίας και διαπραγμάτευσης με τον τουρκοκύπριο συνομιλητή του κ.Έρογλου. Πάντως ο Δ.Χρισόφιας είναι αρκετά επιφυλακτικός.
Επίσης διπλωματικές πηγές προβάλλουν τη δέσμευση της Τουρκίας και του Ταγίπ Ερντογάν ότι οι συνομιλίες θα συνεχιστούν από εκεί που τις άφησαν οι Χριστόφιας- Ταλάτ και ότι δεν θα αμφισβητηθεί το πλαίσιο επί του οποίου στηρίζεται η διαπραγμάτευση. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, το περασμένο Σάββατο στην Αθήνα, σε πρόγευμα εργασίας με έλληνες δημοσιογράφους είχε υποστηρίξει ότι μπορεί ο κ. Έρογλου να είχε διαφορετική άποψη για την κυριαρχία επί εποχής Ταλάτ, αλλά η 'Άγκυρα του έχει ξεκαθαρίσει ότι οι συνομιλίες θα πρέπει να συνεχιστούν από εκεί που έμειναν, πριν τη διακοπή τους τον περασμένο Μάρτιο.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, σχολιάζοντας τις δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, για διεξαγωγή διεθνούς Διάσκεψης για το Κυπριακό, τόνισε ότι είναι κοινή η θέση Ελλάδας και Κύπρου για διεθνή διάσκεψη, με τη συμμετοχή των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, για αντιμετώπιση των διεθνών πτυχών του Κυπριακού, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες.
Ειδικά, για τη θέση Ερντογάν στο θέμα του ανοίγματος των τουρκικών λιμανιών στα κυπριακά πλοία με ταυτόχρονο άνοιγμα των λιμανιών της Κύπρου, ο Δ. Χριστόφιας δήλωσε ότι «δεν είναι δυνατόν να εκχωρηθούν οποιεσδήποτε εξουσίες στη λεγόμενη "Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου"». Σημείωσε, δε, πως «τα λιμάνια στα κατεχόμενα δεν μπορούν να ανοίξουν ως αντιπαροχή στην αυτονόητη υποχρέωση της Τουρκίας έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κυπριακής Δημοκρατίας». Ο Δ.Χριστόφιας υπενθύμισε ότι, « έχουμε κατατεθειμένη ως αφετηρία, την πρόταση για παράδοση της πόλης των Βαρωσίων στα Ηνωμένα Έθνη και το άνοιγμα του λιμανιού της Αμμοχώστου υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Σχετικά με τις ενδοκοινοτικές διαπραγματεύσεις, ο Πρόεδρος της κυπριακής Βουλής και πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μάριος Καρογιάν, διαπιστώνει χάσμα σε όλες τις βασικές πτυχές του Κυπριακού ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Σημερινή», ο Μάριος Καρογιάν χαρακτηρίζει ως πενιχρά τα αποτελέσματα των μέχρι σήμερα διαπραγματεύσεων και τονίζει πως είναι η ώρα που θα πρέπει ν’ ακολουθήσουμε πιο διεκδικητική πολιτική, ώστε η Τουρκία να πληρώσει τίμημα για τη συνεχιζόμενη κατοχή.


ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «Η ΣΦΗΝΑ»

christoskapoutsis.blogspot.com

Σχόλια

  1. STRATFOR: "Η Τουρκία δεν θα μειώσει τους εξοπλισμούς - Η Ελλάδα δεν είναι χρήσιμη για την Δύση"

    Η Τουρκία δεν πρόκειται να μειώσει τις δαπάνες για εξοπλισμούς, αποφαίνεται σε έκθεσή του το εγκυρότερο αμερικανικό ινστιτούτο γεωπολιτικής Stratfor (www.stratfor.com), ενώ ταυτοχρόνως διακρίνει ότι έχει εκλείψει η γεωστρατηγική χρησιμότητα της Ελλάδας για την Δύση! Αποτιμώντας τις συμφωνίες που υπογράφηκαν στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Ερντογάν, το Stratfor γνωστό για την επιρροή του στην αμερικανική κυβέρνηση, εκτιμά ότι "η Τουρκία “χρύσωσε το χάπι” της Ελλάδας, παρέχοντάς της ουσιαστικά μόνο καθησυχαστικές υποσχέσεις, που έπεισαν την ελληνική πολιτική ηγεσία, παρά την απογοήτευση που νιώθουν οι Έλληνες πολίτες και οι στρατιωτικοί."

    «Η πιθανότητα μείωσης των τουρκικών εξοπλισμών είναι εξαιρετικά χαμηλή», υποστηρίζουν οι ερευνητές του Stratfor, «καθώς η Τουρκία ως ανερχόμενη δύναμη έχει επεκτείνει τις γεωπολιτικές της δραστηριότητες στον Καύκασο, τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μέση Ανατολή».

    «Η Ελλάδα» αναφέρει το Stratfor «δαπανά για την άμυνά της το υψηλότερο κατά κεφαλήν, ποσοστό του ΑΕΠ σε σχέση με τα άλλα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανίας, που διατηρεί δυνάμεις σε όλο τον κόσμο, αλλά και σε σχέση με την Πολωνία η οποία θεωρεί ότι πρέπει να είναι έτοιμη για την περίπτωση που θα έχει να αντιμετωπίσει τον ρωσικό στρατό.

    Οι υψηλές αμυντικές δαπάνες στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα της ανασφάλειας της χώρας σε σχέση με τον παραδοσιακό της αντίπαλο, την Τουρκία, η οποία είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την Ελλάδα τόσο σε έκταση και πληθυσμό όσο και στην οικονομία.

    Ως αποτέλεσμα αυτού του φόβου η Ελλάδα έχει αναπτύξει ένα μεγάλο στόλο μαχητικών στην Πολεμική της Αεροπορία, ο οποίος βρίσκεται σε πολύ υψηλά επιχειησιακά και ποιοτικά επίπεδα και είναι μεγαλύτερος ακόμα και από της Γερμανίας. Η ισχύς στον αέρα είναι εξαιρετικά σημαντικό τμήμα της ελληνικής αμυντικής στρατηγικής, και ιδιαίτερα πάνω από το Αιγαίο.

    Ιστορικά η Ελλάδα έχει καταφέρει να επιβιώσει με την υποστήριξη ξένων δυνάμεων, οι οποίες εκμεταλλευόμενες την στρατηγική της θέση, την προστάτευσαν από πιθανές απειλές».

    Σύμφωνα με το Stratfor «Το σύγχρονο ελληνικό κράτος οφείλει την ανεξαρτησία του στην υποστήριξη της Μεγάλης Βρετανίας η οποία επεδίωκε να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως μέσο για τον έλεγχο της περιοχής καθώς βρίσκόταν σε ελάχιστη απόσταση τόσο από την τότε Οθωμανική Τουρκία όσο και την νεοανερχόμενη αυτοκρατορική Ρωσία στις αρχές του 19ου αιώνα.

    Πιο πρόσφατα οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ υποστήριξαν την Ελλάδα ως τμήμα της Δύσης ώστε να διατηρηθεί υπό έλεγχο η επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης στη Μαύρη Θάλασσα, ενώ να ελέγχεται και η Γιουγκοσλαβία στα Βαλκάνια. Με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και της Σοβιετικής υπερδύναμης η Ελλάδα χάνει τη στήριξη των μεγάλων δυνάμεων, αφού δεν χρησιμεύει πλέον σε κάποια.

    Αυτό άφησε την ελληνική οικονομία να στηρίζεται σε δυο μόνο σημεία, τη ναυτιλία και τον τουρισμό, τα οποία όμως δεν επαρκούν να καλύψουν το χάσμα των δαπανών για την άμυνα, αλλά και τις κοινωνικές δαπάνες. Η Ελλάδα κατόρθωσε να επιζήσει δανειζόμενη, όμως αυτό συνέβαλε στη δημιουργία του σημερινού εφιάλτη, με την αύξηση του χρέους που οδήγησε στην σημερινή οικονομική κρίση.

    Δεν αποτελεί έκπληξη η προθυμία της Αθήνας να συμφωνήσει σε αμυντικές περικοπές που έθεσε η Τουρκία. Όμως η πιθανότητα η Τουρκία να κάνει περικοπές είναι εξαιρετικά χαμηλή, λόγω των γεωπολιτικών ανοιγμάτων της Τουρκίας στον Καύκασο, τη Μαύρη θάλασσα και την Μέση Ανατολή».

    Τα παραπάνω όχι απλώς δεν απέχουν από την πραγματικότητα, αλλά θα λέγαμε ότι οι ερευνητές του Stratfor, έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά, όσο πικρά για τα ελληνικά συμφέροντα και αν είναι ορισμένα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το Stratfor δίνει και μία απάντηση για το πως έφτασε η χώρα στην οικονομική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα: Η γεωστρατηγική-γεωπολιτική χρησιμότητα της Ελλάδας για την Δύση έχει μειωθεί σε τέτοιο βαθμό που απλά αδιαφορούν για την στήριξη της. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν είμαστε χρήσιμοι στρατηγικοί σύμμαχοι για άλλες χώρες εκτός των Δυτικών: Ρωσία και Κίνα προσφέρουν άριστες προοπτικές για γεωστρατηγική και οικονομική σύμπραξη.

    Και εδώ αποδεικνύεται ότι πέραν των ιστορικών γεγονότων που οδήγησαν στην αλλαγή των παγκόσμιων ισορροπιών από το 1989 και μετά, ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό και η ελληνική απραξία και η δουλικότητα της εγχώριας πολιτικής και οικονομικής ελιτ απέναντι στην Δύση, που δεν έχει επιτρέψει στη χώρα να ασκήσει μία ανανεωμένη γεωστρατηγική πολιτική προσαρμοσμένη στις ανάγκες της εποχής. Και κατ'αυτό τον τρόπο να δημιουργήσει, από μόνη της πλέον, στην Δύση την ανάγκη να αποζητήσει ανανέωση των στρατηγικών της δεσμών με την Ελλάδα.

    Σε ότι αφορά την μείωση των εξοπλισμών της Τουρκίας, φυσικά είναι ορθή η εκτίμηση του Stratfor και ιδιαίτερη χρήσιμοι για ανάλυση οι λόγοι τους οποίους επικαλείται – «η Τουρκία ως ανερχόμενη δύναμη έχει επεκτείνει τις γεωπολιτικές της δραστηριότητες στον Καύκασο, τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μέση Ανατολή» - αλλά στην Ελλάδα πέρα από τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, την γνωστή ομάδα του υπουργείου Εξωτερικών, και φυσικά τον γνωστό για τις απιθανολογίες του, πλην όμως αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Θεόδωρο Πάγκαλο και την ομάδα του ΕΛΙΑΜΕΠ, δε νομίζουμε ότι υπάρχει Έλληνας πολίτης που να πιστεύει ότι η Τουρκία μπορεί να μειώσει τους εξοπλισμούς της.

    Βέβαια η ανωτέρω πολιτική ομάδα "έχει την υπογραφή" για αποφάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανέγκλιτη εθνική καταστροφή.

    Άρα ο κίνδυνος είναι, κυριολεκτικά, θανάσιμος: Μία πολιτική ηγεσία που πιστεύει τα λόγια του αντιπάλου και εργάζεται προς την κατεύθυνση αφοπλισμού της χώρας και ένας πονηρός αντίπαλος που έχει βρει μία κυβέρνηση που πιστεύει τα ευχολόγιά του και τα φληναφήματα περί «φιλίας» και
    «συνεργασίας» και εξοπλίζεται μέχρι να φτάσει την διαφορά ισχύος στο «κρίσιμο σημείο» και να κάνει πράξη τις πάγιες διεκδικήσεις του...

    Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
    http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=
    view&id=12265&Itemid=139

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα