Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους Στρατιωτικούς


Από τη Διεύθυνση Ενημέρωσης του ΥΠΕΘΑ ανακοινώνονται τα εξής:

Τρεις ειδικές ρυθμίσεις για τους στρατιωτικούς περιλαμβάνονται στα δύο νομοσχέδια που συγκροτούν τη δέσμη των μέτρων που παρουσίασε η Κυβέρνηση την Κυριακή 2.5.2010 και ψηφίζονται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος αυτή την εβδομάδα στη Βουλή:

Πρώτον, από τη ρύθμιση σύμφωνα με την οποία δεν καταβάλλονται καθόλου επιδόματα (δώρα) Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας στους συνταξιούχους κάτω των 60 ετών εξαιρούνται οι στρατιωτικοί που αποστρατεύθηκαν με πρωτοβουλία της υπηρεσίας (λόγω εξάντλησης του ορίου ηλικίας του βαθμού τους, επειδή τερμάτισαν ευδοκίμως την υπηρεσία τους, λόγω προαγωγής νεότερων κλπ.).

Δεύτερον, προβλέπεται ρητά ότι όχι μόνον οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά και οι στρατιωτικοί που έχουν θεμελιώσει ή θεμελιώνουν μέχρι 31.12.2010 συνταξιοδοτικά δικαιώματα δεν θίγονται από την παραμονή στην υπηρεσία μετά την ανωτέρω ημερομηνία και τυχόν συνταξιοδοτικές μεταβολές δεν επηρεάζουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης τους.

Τρίτον, παρέχεται η εξουσιοδότηση στους υπουργούς Οικονομικών και Εθνικής Άμυνας με κοινή απόφαση τους να αναπροσαρμόσουν τα επιδόματα κινδύνου (π.χ. ιπταμένων) λόγω της μείωσης που επέρχεται με την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης τους.

Επιπλέον, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έδωσε οδηγίες στους αρχηγούς των Επιτελείων για την επεξεργασία και άμεση εφαρμογή μέτρων που διευκολύνουν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και τις οικογένειες τους σε θέματα όπως οι μεταθέσεις και οι τοποθετήσεις, το κόστος χρήσης των κατοικιών των μονίμων στελεχών (ΣΟΑ, ΣΟΜΥ), το κόστος πρόσβασης στις εγκαταστάσεις θερινών διακοπών κ.ο.κ.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα