Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δραματικές είναι οι εξελίξεις στη Κιργιζία.


 Ο τελικός απολογισμός είναι πολύ πιθανό να φτάσει μέχρι και τους 2.000 νεκρούς, ενώ τουλάχιστον 400.000 είναι οι πρόσφυγες και εκτοπισμένοι που  έχει δημιουργήσει σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις του ΟΗΕ , η εθνοτική βία της περασμένης εβδομάδας στη Νότια Κιργιζία, που εξελίχτηκε σε αιματηρή αντιπαράθεση των Ουζμπέκων και των Κιργίζιων. Ωστόσο, η προσωρινή  Πρόεδρος της χώρας υποστηρίζει ότι τα αιματηρά επεισόδια στο Κιργιστάν είναι αποτέλεσμα υποκίνησης από τον αυτοεξόριστο ανατραπέντα Πρόεδρο του Κιργιστάν, Μπακίγεφ, ο οποίος βρίσκεται πλέον στη Λευκορωσία.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι το Κρεμλίνο εξετάζει το ενδεχόμενο αποστολής στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή, μετά από το σχετικό αίτημα της μεταβατικής κυβέρνησης του Κιργιστάν, που είναι φιλική προς τη Μόσχα. Οι αμερικανοί έχουν εκφράσει την έντονη δυσφορία τους, στην προοπτική αποστολής ρωσικών στρατευμάτων στη Κιργιζία, προκειμένου να στηρίξουν την Κυβέρνηση της χώρας αυτής, με τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου.
Οι  ΗΠΑ και Ρωσία διατηρούν στρατιωτικές βάσεις στο έδαφος της Κιργιζίας, με αποτέλεσμα ο νέος γύρος βίαιων συγκρούσεων να έχει προκαλέσει ανησυχία σε Μόσχα και Ουάσιγκτον,  καθώς και τη γειτονική Κίνα. Η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί τη μεγάλη στρατιωτική  βάση  στο Μανάς στα νότια της Κιργιζίας ,  για εφοδιασμό των στρατιωτικών της δυνάμεών  στο Αφγανιστάν. Η βάση του Μανάς στην Κιργιζία,  είναι ζωτικής σημασίας για τους Αμερικανούς και ενδεχόμενη αναστολή της λειτουργίας της, θα δυσκόλευε πολύ,  την παραμονή των αμερικανών στο Αφγανιστάν.
Επίσης στην περιοχή υπάρχουν τουλάχιστον δύο ρωσικές στρατιωτικές βάσεις.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα