Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τουρκικό ωκεανογραφικό ερευνητικό σκάφος στο Βόρειο Αιγαίο για έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Παρακολουθείται από κανονιοφόρο του Πολεμικού μας Ναυτικού.


Αιφνιδιαστικά από χθες το βράδυ, το τουρκικό πλοίο θαλασσίων ερευνών «ΤΣΕΣΜΕ» , πλέει μεταξύ Θράκης και Σαμοθράκης, στα διεθνή χωρικά ύδατα. Η παρουσία του τουρκικού  ερευνητικού πλοίου σχετίζεται με υποθαλάσσιες έρευνες,  για τον εντοπισμό πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Βόρειο Αιγαίο.
Αν όμως επιχειρήσει υποθαλάσσιες έρευνες, εκεί που πλέει  τώρα, δηλαδή μεταξύ Θράκης και Σαμοθράκης, αυτές προφανώς, θα γίνουν εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Και επειδή οι έρευνες σε περιοχή εντός της υφαλοκρηπίδας συνιστούν κυριαρχικό δικαίωμα  για το παράκτιο κράτους,  θα έχουμε προσβολή κυριαρχικών δικαιωμάτων, αν το τουρκικό πλοίο, επιχειρήσει έρευνες σε αυτή την περιοχή.
Για το λόγο αυτό, από χθες το βράδυ, η κανονιοφόρος "Πολεμιστής» του πολεμικού Ναυτικού, έχει γίνει κυριολεκτικά η «σκιά» του τουρκικού πλοίου.
Υπάρχουν ανάλογα προηγούμενα με το  "Χόρα" το 1976 και με το "Σισμίκ" το 1987, όπου τότε,  οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας είχαν επιδεινωθεί δραματικά.
Το σημερινό περιστατικό είναι το δεύτερο σε διάστημα 18 μηνών, καθώς έχει προηγηθεί ανάλογη απόπειρα θαλασσίων ερευνών από την Τουρκία στην περιοχή του Καστελόριζου.
Οι δραστηριότητες αυτές της Τουρκίας, πιθανόν να σχετίζονται με την ανακοίνωση της Ελληνικής  κυβέρνησης,  ότι ξεκινούν πετρελαϊκές έρευνες εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων,  με στόχο την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα. 
Πάντως από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, μέχρι τώρα,  δεν έχει δώσει  εντολή,  για   αύξηση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα