Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αιγυπτιακές Δυνάμεις Ασφάλειας αποκαλύπτουν σχέδια της Παλαιστινιακής οργάνωσης «HAMAS».

του Χρήστου Καπούτση

Αιγυπτιακές εφημερίδες, που
έχουν καλές πηγές που πρόσκεινται στις αιγυπτιακές Δυνάμεις Ασφάλειας, υποστηρίζουν ότι οι Αρχές του Καΐρου διαθέτουν αποδείξεις ότι η Παλαιστινιακή οργάνωση «HAMAS» αποθηκεύει ρουκέτες, όλμους, εκρηκτικές ύλες και πυροβόλα όπλα, σε διάφορες περιοχές της κεντρικής και ανατολικής Χερσονήσου του Σινά, καθώς δεν μπόρεσε να τα μεταφέρει στη Λωρίδα της Γάζας, λόγω του αποκλεισμού της περιοχής από το Στρατό του Ισραήλ.
Οι ίδιες πηγές, που έδωσαν την είδηση στις αιγυπτιακές εφημερίδες, αναφέρουν ότι η αποθήκευση των όπλων γίνεται με τη βοήθεια Βεδουίνων λαθρεμπόρων, που έχουν εξελιχθεί σε συνεργάτες της «HAMAS» στο εμπόριο όπλων, στη Χερσόνησο του Σινά.

Η Τουρκία, με αφορμή το πρόσφατο δραματικό επεισόδιο με τη νηοπομπή που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας, επιχειρεί να εμφανιστεί ως υπερασπιστής των Παλαιστινίων, και γενικά, ως η χώρα που σέβεται και προασπίζει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Θεμιτή στη διπλωματία, η αξιοποίηση ενός τραγικού και αιματηρού γεγονότος, αρκεί φυσικά να μην υπερβαίνει και κάποια όρια.
Θα έπειθε περισσότερο για τις αγαθές προθέσεις της η Ισλαμική Κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν, αν επέτρεπε να γίνει μια διεθνής έρευνα για την γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων.
Επίσης, να δεχτεί η Τουρκία να υποστεί ενδελεχή έλεγχο , για τις συνθήκες κράτησης των πολιτικών κρατουμένων, που βρίσκονται στις τουρκικές φυλακές για πολιτικο- ιδεολογικούς λόγους. Και ακόμη, να γίνει μια έρευνα, από κάποια ανεξάρτητη αρχή, για τον βομβαρδισμό ολόκληρων χωριών στην νοτιοανατολική Τουρκία ή στο βόρειο Ιράκ, όπου κατοικούν κούρδοι, από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη.

Επειδή η Τουρκία εμφανίζεται όψιμα ως προστάτης εκείνων που υπέστησαν τις συνέπειες μιας στρατιωτικής εισβολής, όπως οι Παλαιστίνιοι από το Ισραήλ, θα μας πείσει για την ειλικρίνεια των προθέσεών της, αν θα προβεί σε διευκρινίσεις, για με την τύχη των ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων πολέμου της τουρκικής στρατιωτικής εισβολής του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο, η οποία κατέληξε στην παράνομη κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Σχετικά με τον αποκλεισμό των παλαιστινίων, που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας, θα πρέπει, χωρίς περιστροφές, να πούμε ότι: Ο αποκλεισμός αυτός είναι ανήθικος , προσβάλει τις στοιχειώδες αρχές του ανθρωπισμού και θα πρέπει τάχιστα, το Ισραήλ να αναθεωρήσει την πολιτική εξόντωσης των Παλαιστίνιων.
Δεν είναι λογικό, ούτε και ηθικό, άρα δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τη Διεθνή Κοινότητα, που έχει ευαισθησίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Ισραήλ να τιμωρεί έναν ολόκληρο Λαό, τον Παλαιστινιακό Λαό, επειδή βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την οργάνωση Χαμάς.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα