Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

TO ΘΩΡΗΚΤΟ «ΑΒΕΡΩΦ»


Από τα όσα ,απαράδεκτα, θλιβερά, αλλά και κωμικά,  συνέβησαν στο κατάστρωμα του Θρυλικού πολεμικού Πλοίου «ΑΒΕΡΩΦ», νομίζω, ένα είναι που θα πρέπει να μας ενοχλεί περισσότερο, αλλά και να μας προβληματίζει εντονότερα.  
Είναι η  Έλλειψη Παιδείας, η απουσία ιστορικής και Εθνικής συνείδησης και η ελαφρότητα στην αξιολόγηση  Εθνικών συμβόλων, από τους διοργανωτές  και από τους μετέχοντες σε αυτή τη  μουσικοχορευτική εκδήλωση, συμπεριλαμβανομένων και των  αξιωματικών του Πολεμικού μας Ναυτικού.
Το γεγονός αυτό, ως αμφιβόλου ποιότητας κοσμική εκδήλωση, προφανώς και είναι ασήμαντο γεγονός,  για τους δημοσιογράφους,  που καλύπτουν το ΥΠΕΘΑ, δηλαδή τους στρατιωτικούς συντάκτες. Είναι όμως,  ιδιαίτερης βαρύνουσας πολιτικό- ιστορικό  γεγονός, με πολύ ενδιαφέρουσες απολήξεις. Και έτσι , θα   έπρεπε να το αντιμετωπίσουν τα εγχώρια ΜΜΕ (έντυπα και ηλεκτρονικά), δηλαδή,  ως μείζων πολιτικό γεγονός και όχι ως «λαιφ σταιλ ηβέντ».   Η τουρκική εφημερίδα ΧΟΥΡΙΕΤ , έδωσε μαθήματα δημοσιογραφίας,  διότι έγραψε για τα συμβάντα στο πλοίο – μουσείο  ΑΒΕΡΩΦ, ότι «οι Έλληνες προσβάλλουν την ιστορία τους»!
Θεωρώ,   ιδιαιτέρως εύστοχη  τη  δήλωση του ΥΠΕΘΑ Ευάγ. Βενιζέλου,  ότι είναι «επικίνδυνο να βρισκόμαστε αιχμάλωτοι της ισχύος του πλούτου ή της επιπολαιότητας ατόμων της δημοσιότητας».
Ευκαιρίας δοθείσης, καλό είναι να θυμίσουμε ότι, το θωρακισμένο καταδρομικό,   ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας το 1908 -1910  και μεγάλο  μέρος της δαπάνης κατασκευής του, χρηματοδοτήθηκε από την κληρονομιά του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΒΕΡΩΦ.
Είναι το πολεμικό πλοίο, Ναυαρχίδα του Στόλου,  στο οποίο επιβαίνει ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, και μετέχει στους Βαλκανικούς Πολέμους, με ιδιαίτερη επιτυχία. Ο "Αβέρωφ" συμμετείχε στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Στο κατάστρωμα του ΑΒΕΡΩΦ έχουν χάσει τη ζωή τους Έλληνες ναυτικοί υπερασπιζόμενοι την Ελευθερία μας,  στο ίδιο μέρος, εκεί όπου δυστυχώς, προχθές λικνίζονταν κακοπληρωμένες,  όπως οι ίδιες ομολόγησαν,  αλλοδαπές μοντέλες.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα