Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

το συνταξιοδοτικό των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Mε τροπολογία - προσθήκη που θα κατατεθεί σήμερα στη Βουλή, μετά τη γνωμοδότηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου και θα ενσωματωθεί στο σχέδιο νόμου «Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού συστήματος του Δημοσίου και συναφείς διατάξεις», ρυθμίζεται το συνταξιοδοτικό καθεστώς των στρατιωτικών στους οποίους περιλαμβάνονται τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, και του Πυροσβεστικού Σώματος.

Με τις νέες ρυθμίσεις το συνταξιοδοτικό καθεστώς των στρατιωτικών εναρμονίζεται με το νέο συνταξιοδοτικό καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων, λαμβανομένων υπ’ όψιν όλων των ιδιαιτεροτήτων του στρατιωτικού επαγγέλματος.

Μεταβατικές ρυθμίσεις

Με την τροπολογία διασφαλίζονται πλήρως τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που έχουν θεμελιωθεί ή θεμελιώνονται μέχρι και την 31η Δεκεμβρίου 2010. Αυτά ως περιουσιακά δικαιώματα δεν θίγονται, εάν ο στρατιωτικός εξακολουθήσει να παραμένει στην υπηρεσία και μετά την 31η Δεκεμβρίου 2010, καθώς τυχόν αλλαγές της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας δεν μπορούν να επηρεάσουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης  (θεμελίωση δικαιώματος και τρόπου υπολογισμού της σύνταξης) ή το δικαίωμα απόληψης και καταβολής της σύνταξης.

Για όσους στρατιωτικούς θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα σύμφωνα με τις υφιστάμενες σήμερα διατάξεις μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2014 προβλέπεται μία ήπια κλιμάκωση του χρόνου πραγματικής υπηρεσίας από  1 ½  έως 6 έτη.

Πιο συγκεκριμένα: Για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέσα στο 2011, η υποχρέωση πραγματικής υπηρεσίας αυξάνεται κατά 1 ½  έτος.  Για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα μέσα στο 2012 κατά 3 έτη. Για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα μέσα στο 2013 κατά 4 ½ έτη και για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα μέσα στο2014 κατά 6 έτη.

Για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος που θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα έως 31.12.2014 ισχύουν συνεπώς οι υφιστάμενες σήμερα διατάξεις. (άρθρ. 42, π.δ. 169/2007 και άρθρ. 1 του ν. 3029/2002) ως προς τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης, καθώς και ως προς τις προϋποθέσεις απόληψης και καταβολής της σύνταξης.

Οι νέες πάγιες ρυθμίσεις

Για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από 1ης Ιανουαρίου 2015 και μετά καθώς και για όσους εντάσσονται από τώρα και στο εξής στη στρατιωτική υπηρεσία, ισχύει ο νέος γενικός κανόνας σύμφωνα με τον οποίο το δικαίωμα σύνταξης και καταβολής της σύνταξης θεμελιώνεται με τη συμπλήρωση του 60ου έτους της υπηρεσίας ή στα σαράντα έτη συνολικής υπηρεσίας στην οποία συνυπολογίζονται αθροιστικά:
α. Τριανταπέντε χρόνια πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων και των ετών φοίτησης  στις παραγωγικές σχολές κατά τη διάρκεια της οποίας ο σπουδαστής έχει τη στρατιωτική ιδιότητα, αμείβεται και καταβάλλει εισφορές
β. Μέχρι πέντε χρόνια που λογίζονται ως συντάξιμα (πλασματικά), σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις
γ. Ο τυχόν χρόνος διαδοχικής ασφάλισης

Σε περίπτωση που κάποιος αποχωρήσει εκουσίως, ισχύει η υφισταμένη έως σήμερα ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία η απόληψη και καταβολή της σύνταξης αρχίζει στο 65ο έτος.

Σε περίπτωση αυτεπάγγελτης αποστρατείας πριν τη συμπλήρωση σαράντα ετών συντάξιμης υπηρεσίας, η σύνταξη καταβάλλεται μετά τη συμπλήρωση του χρόνου που αντιστοιχεί στα τριανταπέντε έτη πραγματικής υπηρεσίας ή με τη συμπλήρωση του 60ού έτους της ηλικίας.

Για όσους λαμβάνουν επιδόματα κινδύνου (ιπτάμενοι, αλεξιπτωτιστές, βατραχάνθρωποι, υποβρύχιοι, κλπ) θα απαιτούνται εικοσιπέντε έτη πραγματικής υπηρεσίας, οπότε και θα αναγνωρίζονται επιπλέον τουλάχιστον δεκαπέντε έτη ως συντάξιμα και άρα θα υπερκαλύπτεται η προϋπόθεση των σαράντα ετών συντάξιμης υπηρεσίας.

Για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από 1ης Ιανουαρίου 2015 και μετά, ο υπολογισμός της σύνταξης θα γίνεται με βάση τις νέες ρυθμίσεις του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων. 

Εναρμόνιση με το νέο νόμο «περί ιεραρχίας και προαγωγών»

Με ρυθμίσεις που θα περιληφθούν στο υπό τελική επεξεργασία νομοσχέδιο «περί ιεραρχίας και προαγωγών» θα διασφαλίζεται η παραμονή των στελεχών στην ενεργό υπηρεσία επί τριανταπέντε τουλάχιστον χρόνια από την είσοδό τους στην παραγωγική σχολή, πλην ακραίων περιπτώσεων αδυναμίας ή πλην σοβαρών υπηρεσιακών παραπτωμάτων. Σε οριακές περιπτώσεις, η παραμονή στις Ένοπλες Δυνάμεις, έτσι ώστε το στέλεχος να συμπληρώνει σαράντα χρόνια συντάξιμης υπηρεσίας, θα διασφαλίζεται με την τοποθέτησή του εκτός οργανικών θέσεων. Επίσης, οι τοποθετήσεις και μεταθέσεις των στελεχών θα διενεργούνται έτσι ώστε να διασφαλίζονται οι προϋποθέσεις αναγνώρισης των πλασματικών ετών.

Ειδικές περιπτώσεις

Με την τροπολογία - προσθήκη επιλύονται μακροχρόνιες συνταξιοδοτικές εκκρεμότητες για ορισμένες κατηγορίες στελεχών, όπως οι εθελοντές μακράς θητείας (ΕΜΘ) και οι έφεδροι αξιωματικοί μακράς διάρκειας. Ο χρόνος ασφάλισής τους στο ΙΚΑ /ΕΤΑΜ και το ΕΤΕΑΜ αναγνωρίζεται ως χρόνος πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας. Επίσης, οι έφεδροι εξ εφέδρων αξιωματικοί του ν. 833/1937 υπάγονται στις ρυθμίσεις που ισχύουν για τους μόνιμους αξιωματικούς ανεξαρτήτως του χρόνου κατάταξής τους στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ακόμη ρυθμίζονται τα ζητήματα που αφορούν όσα στελέχη, κατά το άρθρ. 7 του ν.2084/1992, ασφαλίζονται υποχρεωτικά στο Δημόσιο και προαιρετικά σε άλλο ασφαλιστικό φορέα (π.χ. μηχανικοί, γιατροί).
Οι παραπάνω διατάξεις εφαρμόζονται και σε όσους έχουν ήδη εξέλθει από την υπηρεσία μέχρι την ισχύ του νέου νόμου καθώς και για τις οικογένειες αυτών που έχουν αποβιώσει».  

Σχόλια

  1. Κύριε Καπούτση διάβασα αυτό το άρθρο στο Antinews :

    http://olympia.gr/2010/07/06/το-2005-η-εσηεα-τον-υπεθα-τον-αποκαλούσε-ακ/

    Πράγματι το ερώτημα που θέτει είναι εύλογο: Ποια είναι η θέση τόσο η δική σας, όσο και της ΕΣΗΕΑ; Επειδή είδα στο ρεπορτάζ σας να τον αποκαλείτε κανονικά κ. Βενιζέλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα