Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Aνακοίνωση Υπουργείου Εξωτερικών για τη Γνωμοδότηση του ΔΔΧ για το Κόσοβο



Η Ελληνική Κυβέρνηση έλαβε γνώση της γνωμοδότησης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης επί της νομιμότητας της μονομερούς ανακήρυξης ανεξαρτησίας του Κοσόβου.

Με την έκδοση της συμβουλευτικής γνωμοδότησης αναλύονται νομικές πτυχές του ζητήματος, σύμφωνα με το αίτημα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.

Η ελληνική θέση είναι γνωστή. Υψηλή προτεραιότητα για την Ελλάδα συνιστά η διασφάλιση της σταθερότητας, της συνεργασίας και της ειρήνης στα Βαλκάνια. Οι αρχές αυτές καθορίζουν τη στάση μας και είναι εκείνες που θα πρέπει να πρυτανεύσουν την επαύριο της γνωμοδότησης του ΔΔΧ. Πιστεύουμε ότι ο σεβασμός και η προώθησή τους από όλους μας αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο που οδηγεί στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση των Δυτικών Βαλκανίων και αυτόν ενισχύουμε με την πρωτοβουλία μας «Agenda 2014» που αναφέρεται στο ευρωπαϊκό όραμα των λαών της περιοχής.

Χθες, η ΕΕ, με δήλωσή της, κατέστησε σαφές, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι οι σχέσεις καλής γειτονίας, η περιφερειακή συνεργασία και ο διάλογος αποτελούν τα θεμέλια πάνω στα οποία έχει οικοδομηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ελληνική Κυβέρνηση βρίσκεται, ήδη, σε διαβουλεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους της και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη.

Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και να συμβάλουμε σε οποιαδήποτε διαδικασία μπορεί να αποφέρει μια συμφωνημένη λύση, προς όφελος και της σταθερότητας στα Δυτικά Βαλκάνια.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα