Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ


ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ

Κατά τοv   δύστηνο, όπως αποδείχτηκε   μήνα Αύγουστο, τρείς φορές, κηρύχτηκε  Πένθος στις Ένοπλες Δυνάμεις, λόγω θανατηφόρων ατυχημάτων.
Τρείς πιλότοι, δύο της Αεροπορίας Στρατού και ένας της Πολεμικής Αεροπορίας έχουν χάσει τη ζωή τους, ενώ τη ζωή του έχασε και αξιωματικός του Πολεμικού  Ναυτικού  κατά τη διάρκεια εκπαίδευσής του  στις Ειδικές Δυνάμεις.

Θυμίζω ότι,  στις 30 Ιουλίου είχαμε  τη συντριβή του επιθετικού ελικοπτέρου Απάτσι στα Μέγαρα όπου σκοτώθηκαν δύο πιλότοι της αεροπορίας στρατού. Ακολούθησαν μία βαριά προσγείωση ενός ελικοπτέρου Agusta Bell της Πολεμικής Αεροπορίας και μια αναγκαστική προσγείωση ακόμη ενός ελικοπτέρου Χιούι του στρατού.
Στις 19 Αυγούστου έχασε τη ζωή του  σημαιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού ,  κατά τη διάρκεια άσκησης στη Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών. Και προχθές  26 Αυγούστου είχαμε το τραγικό συμβάν  της σύγκρουσης στον αέρα και συντριβής δύο μαχητικών ΑΦΩΝ F-16  νοτιοδυτικά της Κρήτης,  με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ο σμηναγός Αναστάσιος  Μπαλατσούκας, που σήμερα Σάββατο το απόγευμα στις 5 και μισή , θα τελεστεί η
 νεκρώσιμος ακολουθία του , στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στην Άρτα .
Επίσης έχουμε και δύο τραυματίες, στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας και μάλιστα ο ένας, ο πιλότος του διθέσιου
F-16 δίνει σκληρή μάχη στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου Κρήτης,  για να κρατηθεί στη ζωή. 

                                        **
Είναι πολλά, πάρα πολλά,  για το μέγεθος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων,  τα ατυχήματα στη διάρκεια ενός μηνός,  που μάλιστα ακόμη δεν έχει τελειώσει.  Τέσσερις νεκροί αξιωματικοί  και δύο τραυματίες μέσα σε ένα μήνα, αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις Ε.Δ.
Θα είναι ανεπίτρεπτα αφελές, αν τα πρόσφατα στρατιωτικά ατυχήματα  αντιμετωπιστούν, ως το αποτέλεσμα κακών συγκυριών, ή σε παιχνίδια της δολερής τύχης.

Τα πρόσφατα θανατηφόρα στρατιωτικά ατυχήματα θα πρέπει να αντιμετωπιστούν, ως μια πραγματική εξέλιξη, που αποτελεί το εξαγόμενο αποτέλεσμα διαχρονικά κακών πολιτικών επιλογών, στον ευαίσθητο χώρο των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Η έκφραση συμπάθειας και οι λόγοι συμπαράστασης προς τις οικογένειες των θυμάτων των στρατιωτικών,  από την πολιτειακή, πολιτική και κομματική ηγεσία, είναι ευπρόσδεκτη, αλλά δεν είναι επαρκής, αν και σε κάποιες   περιπτώσεις , είναι και υποκριτική. Και αυτό διότι, υπάρχουν πολιτικές ευθύνες των Κυβερνήσεων, που δεν κατόρθωσαν να διαμορφώσουν ένα ασφαλές πλαίσιο για τη στρατιωτική καθημερινότητα και έτσι να μηδενίσουν,   το δείκτη των θανατηφόρων ατυχημάτων στο Στράτευμα σε καιρό ειρήνης. Στόχος απόλυτα εφικτός!

                         *************
Με ευθύνη των Κυβερνήσεων, αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, έχει κατασυκοφαντηθεί ο χώρος των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ υπάρχει μια εμφανής προσπάθεια από κομματικά και κυβερνητικά στελέχη, απαξίωσης του έργου και της κοινωνικής προσφοράς των στρατιωτικών. Δυστυχώς, ακόμη και υπουργοί ή αναπληρωτές υπουργοί ή και υφυπουργοί του ΥΠΕΘΑ, ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΌΝΤΑΙ με τρόπο υποτιμητικό και απαξιωτικό στα στελέχη του στρατεύματος. Είναι αυτοί που υποκριτικά εκφράζουν τον θαυμασμό τους στον Έργο των Ενόπλων Δυνάμεων,  όταν βρίσκονται μπροστά τις τηλεοπτικές κάμερες ή μιλούν στα ραδιόφωνα.

                                  *********
Η δραστική μείωση των αμυντικών δαπανών, που αβασάνιστα προβαίνουν οι Κυβερνήσεις, προκειμένου, όπως ψευδώς υποστηρίζουν,  να εξοικονομηθούν πόροι για την κοινωνική τους πολιτική, αποτελεί ακραία έκφραση λαϊκισμού. Και αυτό διότι,  στην πραγματικότητα, αφαιρούνται αναγκαίοι οικονομικοί πόροι από το στράτευμα, προκειμένου να συντηρούνται οι κομματικοί Στρατοί του Κυβερνώντος κόμματος.
Μείωση των αμυντικών δαπανών, σημαίνει, λιγότερες ώρες εκπαίδευσης, λιγότερα ανταλλακτικά , κακή συντήρηση των υλικών, και όλα αυτά μαζί μειώνουν την αποτελεσματικότητα και αξιοπιστία των οπλικών συστημάτων και τη λειτουργία, μηχανική και επιχειρησιακή , των μέσων που διαθέτουν οι Ε.Δ.

Μείωση των αμυντικών δαπανών, σημαίνει και μείωση της μαχητικής ικανότητας του στρατεύματος, άρα απίσχνανση της αμυντικής θωράκισης της χώρας.  ΆΡΑΓΕ , αυτός είναι ο στόχος των Κυβερνήσεων;

             ***********
Το ερώτημα είναι, θέλουμε να έχουμε ικανές Ένοπλες Δυνάμεις, που θα λειτουργούν ως  ισχυρή αποτρεπτική δύναμη , που να διασφαλίζει  την Εθνική μας Ανεξαρτησία, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα , τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την ειρηνική διαβίωση των ελλήνων πολιτών;
Λυπούμαι  να πω, ότι η  απάντηση δεν είναι καθόλου αυτονόητη…


                                 *********************

Θεωρώ αυτονόητο, ότι θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με καταλυτικό και αμείλικτο τρόπο, φαινόμενα κακοδιαχείρισης και σπατάλης στις αμυντικές δαπάνες, που τροφοδοτούν το  φαύλο και διεφθαρμένο κύκλωμα των εμπόρων όπλων  και μεσαζόντων – προμηθευτούν,  που λυμαίνονται τον ευαίσθητο χώρο των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Εκείνων που πλουτίζουν «πουλώντας» πατριωτισμό!
Όμως είναι άλλο αυτό και εντελώς διαφορετικό η μείωση των αμυντικών δαπανών,  που έχει συνέπειες στην ομαλή λειτουργία του Στρατεύματος.

                             ***************8

Ως αιτία του προχθεσινού αεροπορικού δυστυχήματος της σύγκρουσης των δύο μαχητικών αεροσκαφών F-16 νοτιοανατολικά της Κρήτης, είναι μάλλον το ανθρώπινο λάθος , που μπορεί να γίνει  σε τέτοιες συνθήκες,  οριακές, για μηχανές και ανθρώπους.
Είναι γνωστό , ότι σε  ακραίες συνθήκες γίνονται αυτές οι υψηλού επιπέδου και ανάλογης επικινδυνότητας ασκήσεις, όχι μόνο στην Πολεμική μας Αεροπορία, αλλά και στις άλλες μάχιμες Μονάδες του Στρατεύματος.  Η αντιμετώπιση πιθανών απειλών, επιβάλει τη διαμόρφωση ρεαλιστικών συνθηκών στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
Η επιχειρησιακή ετοιμότητα και η μαχητική ικανότητα των Ενόπλων μας Δυνάμεων είναι συνάρτηση της άρτιας και επίπονης εκπαίδευσης του στρατιωτικού προσωπικού.
Η εμπειρία διδάσκει ότι, σε στρατιωτικά σύνολα, που είναι επαρκώς εκπαιδευμένα, που έχουν υψηλό ηθικό  και διαθέτουν αξιόπιστα στρατιωτικά μέσα, έχουν και μηδενικό δείκτη ατυχημάτων.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα