Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"περιστερά" η Τουρκία για το casus belli

   Η άρση της απειλής πολέμου από την Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας, σε  ενδεχόμενη αύξηση του εύρους των ελληνικών χωρικών  υδάτων  σε 12 ναυτικά μίλια,  είναι μία από τις πιο σημαντικές αλλαγές στο νέο Πολιτικό Έγγραφο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα των τουρκικών εφημερίδων Sabah και Μilliyet, που συνήθως είναι πολύ καλά πληροφορημένες ,   η επέκταση από την Ελλάδα των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., δεν χαρακτηρίζεται ως «προέχουσα απειλή», όπως μέχρι τώρα. Στο Νέο Πολιτικό Έγγραφο Εθνικής Ασφάλειας γνωστό κι ως "κόκκινη βίβλος" της εξωτερικής πολιτικής, η Ελλάδα, οι γειτονικές χώρες δεν θεωρούνται ότι αποτελούν απειλή και δίνεται έμφαση στο θέμα της συνεργασίας.
Γίνεται, δε, αναφορά στο Συμβούλιο Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου Ελλάδας – Τουρκίας, που συστάθηκε με πρωτοβουλία των πρωθυπουργών των δύο χωρών, προκειμένου να εδραιωθεί η ελληνοτουρκική συνεργασία .
 Με την  έγκριση του νέου τουρκικού Εγγράφου,  προσδιορίζονται οι    βασικοί άξονες της τουρκικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
  
Σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα των τουρκικών εφημερίδων, στη θέση των απειλών που προέρχονται από την Ελλάδα, το Ιράν και το Ιράκ, στο νέο τουρκικό δόγμα  γίνεται αναφορά στην αύξηση της οικονομικής συνεργασίας της Τουρκίας με αυτές τις χώρες.
Η "τρομοκρατία" του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ) εκτιμάται  ως μείζων απειλή και επισημαίνεται η συνεργασία της Τουρκίας με το Ιράκ , κατά της «τρομοκρατικής οργάνωσης του ΡΚΚ».
Επίσης, υπογραμμίζεται η αυξανόμενη συνεργασία της Τουρκίας με τη Ρωσία. 
Εκτιμάται ότι η  κυβέρνηση Ερντογάν επιθυμεί μέσα από το νέο στρατιωτικό δόγμα να δώσει το στίγμα του εκδημοκρατισμού της Τουρκίας , ενώ οι προωθούμενες αλλαγές  στοχεύουν και στην  αποδυνάμωση της πολιτικής επιρροής του Κεμαλικού στρατιωτικού κατεστημένου. Ωστόσο, οι αλλαγές αυτές θα πρέπει να εγκριθούν από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση.
Συγκρατημένα  αισιόδοξοι είναι και οι έλληνες διπλωμάτες, που περιμένουν την τελική διατύπωση του κειμένου  στο νέο Πολιτικό Έγγραφο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας.
 Έμπειρος διπλωμάτης, από τον οποίο ζητήσαμε να σχολιάσει τις αλλαγές σχετικά με το casus belli,  δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο,  η Τουρκία να έχει πειστεί για την απροθυμία της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, άρα να προβαίνει σε μια κίνηση επικοινωνιακού χαρακτήρα , εκ τους ασφαλούς.
Στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, από τον ΥΠΕΘΑ Β.Βενιζέλος και τον Α/ΓΕΕΘΑ Γ.Γιάγκο υπάρχει επιφυλακτικότητα,  ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα των πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης Ερντογάν. Και αναμένουν τα κείμενα να συνοδεύονται από ανάλογες πράξεις  στο Αιγαίο. Επισημαίνουν ότι,  το ζητούμενο είναι, ο σεβασμός από την Τουρκία στο υφιστάμενο νομικό και κυριαρχικό καθεστώς του Αιγαίου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα