Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προβλήματα στρατιωτικού προσωπικού των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων


έρευνα του Monthly Review
επεξεργασία στοιχείων VPRC

Το περιοδικό Monthly Review και η εταιρία πολιτικών και κοινωνικών ερευνών VPRC, διεξήγαγαν έρευνα στους Έλληνες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς για τον τρόπο λειτουργίας των ένοπλων δυνάμεων και τα προβλήματα που οι ίδιοι αντιμετωπίζουν.

Η έρευνα διεξήχθη την περίοδο Ιανουαρίου – Ιουνίου 2010 και υπήρξαν απαντήσεις από 750 αξιωματικούς και 676 υπαξιωματικούς. Οι περιοχές διεξαγωγής της έρευνας ήταν η Αττική, η Θεσσαλία, η Θράκη, η Κρήτη και τρία νησιά του Αιγαίου.

Η έρευνα αφορά τους ακόλουθους τομείς:
• την εκπαίδευση των στρατιωτικών·
• τα προβλήματα των στρατιωτικών (οικονομικά, μεταθέσεις, προαγωγές κ.λπ.) ·
• την ικανοποίηση από τις παρεχόμενες υπηρεσίες και παροχές·
• την ανίχνευση των αιτιών για τις ενδεχόμενες μελλοντικές αποχωρήσεις αξιωματικών και υπαξιωματικών από τις ΕΔ·
• την αξιολόγηση του τρόπου λειτουργίας των ΕΔ·
• το επίπεδο ενημέρωσης των στρατιωτικών·
• τους τρόπους έκφρασης των συμφερόντων του ανθρώπινου δυναμικού·
• την ικανοποίηση από τη σταδιοδρομία του στρατιωτικού·
• τη διερεύνηση της κοινωνικής στήριξης στις ΕΔ.

Με βάση τα ευρήματα της έρευνας:
1. Χρειάζονται μεγάλες αλλαγές στο σύστημα εκπαίδευσης των ΕΔ σε όλα τα επίπεδα.
2. Τα προβλήματα των οικονομικών αποδοχών και των μεταθέσεων είναι τα κυριότερα προβλήματα με ποσοστά που υπερβαίνουν το 90%.
3. Τόσο οι αξιωματικοί όσο και οι υπαξιωματικοί δεν είναι ικανοποιημένοι από τις παροχές του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (στρατιωτικά καταλύματα, θέρετρα, αθλητικές εγκαταστάσεις, οικογενειακά προγράμματα, εκδηλώσεις κ.λπ.). Αντίθετα, υπάρχει ικανοποίηση από τις παροχές υγείας.
4. Το νομικό πλαίσιο λειτουργίας των ΕΔ κρίνεται από την πλειοψηφία ως ανορθολογικό, αναποτελεσματικό και μη δημοκρατικό. Επίσης, η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών κρίνει μη ικανοποιητική τη λειτουργία της στρατιωτικής ηγεσίας σε ποσοστό 75–82% και της πολιτικής ηγεσίας σε ποσοστό 85–86%.
5. Το 52% των αξιωματικών και το 65% των υπαξιωματικών σκέπτονται να αποχωρήσουν από τις ΕΔ την ερχόμενη 5ετία. Οι κυριότεροι λόγοι είναι οικονομικοί, οικογενειακοί και η χαμηλή ποιότητα ζωής του στρατιωτικού.
6. Το 44% των αξιωματικών και το 61% των υπαξιωματικών δεν θα συνιστούσαν τη στρατιωτική σταδιοδρομία σε τρίτους. Το 37% των αξιωματικών και το 56% των υπαξιωματικών είναι δυσαρεστημένοι από τη σταδιοδρομία τους στις ΕΔ.
7. Το 66% των αξιωματικών και το 91% των υπαξιωματικών είναι υπέρ του συνδικαλισμού στις ΕΔ, ενώ υπέρ του θεσμού του συνήγορου του στρατιωτικού τάσσεται το 88% των αξιωματικών και το 94% των υπαξιωματικών.
8. Το 68% των αξιωματικών και το 37% των υπαξιωματικών θεωρούν ότι η ιδιότητα του στρατιωτικού είναι λειτούργημα.
9. Το 56% των αξιωματικών και το 70% των υπαξιωματικών πιστεύουν ότι η κοινωνία στηρίζει λίγο ή καθόλου τις ΕΔ.

Από τις απαντήσεις προκύπτει σαφώς ότι με βάση τους όρους συγκρότησης και λειτουργίας του, έχει διαμορφωθεί ένας στρατός δύο ταχυτήτων – υπάρχουν σαφείς διαφορές στον τρόπο που οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί βιώνουν τη σταδιοδρομία τους. Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι μεγάλο μέρος της έρευνας έχει διεξαχθεί την «προ Μνημονίου» εποχή.

Είναι επομένως προφανές ότι τα οικονομικά προβλήματα των στρατιωτικών θα έχουν διογκωθεί και θα χειροτερεύουν όσο συνεχίζεται η πολιτική του Μνημονίου. Αυτό σημαίνει ότι –και με βάση τα δεδομένα της έρευνας– οδηγούμαστε με γρήγορο ρυθμό σε ένα «στρατό επιβίωσης» – ένα στρατό που το βασικό μέλημα των στελεχών του είναι η διασφάλιση της επιβίωσής τους. Ένας στρατός δύο ταχυτήτων, στον οποίο επικρατεί η λογική της επιβίωσης, είναι αναμενόμενο να είναι λιγότερο αποτελεσματικός και να μη μπορεί να εκτελέσει τα καθήκοντα που αναμένει από αυτόν η κοινωνία.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα