Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Kοινή συνεδρίαση των Ανωτάτων Συμβουλίων των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων

Σε κοινή συνεδρίαση των Ανωτάτων Συμβουλίων των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων προέδρευσε σήμερα ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, παρουσία του Αναπληρωτή Υπουργού κ. Πάνου Μπεγλίτη και του Α/ΓΕΕΘΑ Πτεράρχου κ. Ιωάννη Γιάγκου.
Στη σύσκεψη μετείχε το σύνολο των Αντιστρατήγων, Αντιναυάρχων, Αντιπτεράρχων, Υποναυάρχων και Υποπτεράρχων καθώς και άλλα επιτελικά στελέχη των τριών κλάδων.
Ο κ. Βενιζέλος παρουσίασε το νέο νόμο που ρυθμίζει θέματα υπηρεσιακής κατάστασης και εξέλιξης των στελεχών των Ε.Δ, θέματα δομής διοίκησης και δομής δυνάμεων, επιφέρει μεταβολές στη νομοθεσία περί Στρατολογίας, εισάγει το θεσμό του Ειδικού Έφεδρου Οπλίτη, λύνει εκκρεμότητες χρόνων σε σχέση με τα αντισταθμιστικά ωφελήματα, διαμορφώνει τη γέφυρα για το νέο καθεστώς που θα ισχύσει στα εξοπλιστικά προγράμματα σύμφωνα με τη νέα κοινοτική  οδηγία, ρυθμίζει θέματα Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων  και θέματα σχέσεων Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και ΟΤΑ ως προς τα μη ενεργά στρατόπεδα. 
Ο κ. Βενιζέλος έδωσε οδηγίες για την εφαρμογή του νέου νόμου, ενώ είχε επίσης την ευκαιρία να κάνει έναν απολογισμό των προηγούμενων δώδεκα μηνών και του έργου που παρήχθη στο ΥΠΕΘΑ, εξέφρασε τις ευχαριστίες και την ευαρέσκεια της πολιτικής ηγεσίας προς τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων αλλά και προς το σύνολο των στελεχών των Ε.Δ και τους κάλεσε να ενστερνιστούν το νέο πνεύμα που διέπει τις ΕΔ σε μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, την δυσκολότερη χρονιά της τελευταίας 35ετίας από δημοσιονομικής και οικονομικής άποψης, όπως τόνισε ο Υπουργός.
Ακολούθησε ελεύθερη συζήτηση μεταξύ των παρισταμένων και ετέθησαν ερωτήματα στα οποία ο Υπουργός απάντησε διεξοδικά προκειμένου όλα αυτά να μεταφερθούν στο στελεχικό δυναμικό των ΕΔ σε όλα τα επίπεδα διοίκησης.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα