Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

η τελική συμφωνία για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά- Η ανακοίνωση του ΥΠΕΘΑ.

Η Ελληνική Κυβέρνηση, η ThyssenKrupp Marine Systems και η Abu Dhabi Mar ανακοινώνουν σήμερα από κοινού ότι επετεύχθη μεταξύ τους συμφωνία με την οριστικοποίηση του κειμένου του σχεδίου σύμβασης με την οποία εκτελείται η συμφωνία-πλαίσιο της 18.3.2010. Ύστερα από την εξέλιξη αυτή ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, έκανε την ακόλουθη δήλωση:


«Μετά από σκληρές και επίπονες διαπραγματεύσεις, που οδηγήθηκαν αρκετές φορές σε οριακό σημείο, φτάσαμε σήμερα στη μονογραφή των σχεδίων συμβάσεων από τις εκατέρωθεν ομάδες διαπραγμάτευσης.

Ο συνολικός διακανονισμός που έχει επιτευχθεί ανοίγει μία νέα σελίδα για το Πολεμικό Ναυτικό, για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και όλο τον ελληνικό ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα.

Προσπαθήσαμε να κόψουμε έναν τεράστιο γόρδιο δεσμό που είχε δημιουργηθεί από το 2000 μέχρι τον Οκτώβριο του 2009 και έθετε υπό άμεσο κίνδυνο τη μεγαλύτερη ναυπηγική βιομηχανία της χώρας, χιλιάδες θέσεις εργασίας, όλο το πρόγραμμα υποβρυχίων του ΠΝ και πάνω από 2 δις ευρώ που είχε καταβάλει, χωρίς χειροπιαστό αντίκρισμα, το ελληνικό δημόσιο.

Το Πολεμικό Ναυτικό, με πλήρη ανεξαρτησία γνώμης, έλεγξε και πιστοποίησε από κοινού με τον αρμόδιο κρατικό γερμανικό φορέα (BWB) την τεχνική επάρκεια του υποβρυχίου «Παπανικολής», όχι όπως αυτό ήταν το 2005-6 αλλά όπως διαμορφώθηκε το 2008 και όπως είναι σήμερα. Ο «Παπανικολής» συνιστά ένα ιδιαίτερα σημαντικό περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού δημοσίου, το οποίο και θα αξιοποιηθεί κατά τον επωφελέστερο για το ΠΝ και τον κρατικό προϋπολογισμό τρόπο.

Πρέπει κυρίως να τονιστεί ότι η Κυβέρνηση δεν προβαίνει σε καμία νέα παραγγελία υποβρυχίων, αλλά διασώζει παραγγελίες της προηγούμενης δεκαετίας αντικαθιστώντας τον επιχειρησιακά και οικονομικά ασύμφορο εκσυγχρονισμό δύο παλαιών υποβρυχίων τύπου 209 με την κατασκευή δύο τελευταίας διεθνώς τεχνολογίας υποβρυχίων τύπου 214, με ελάχιστη οικονομική επιβάρυνση (που υπολογίζεται στα 175 εκατ. ευρώ) σε σχέση με το αμυντικό αλλά και αναπτυξιακό όφελος.

Ακόμη όμως και αυτή η μικρή επιβάρυνση είναι θεωρητική, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι για τα δύο νέα υποβρύχια συμφωνούνται σταθερές, μη προσαρμοζόμενες τιμές, ενώ το κόστος του εκσυγχρονισμού του πρώτου υποβρυχίου, που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, τείνει να προσεγγίσει τη σταθερή τιμή απόκτησης ενός νέου, πιο σύγχρονου και μεγάλου υποβρυχίου.

Με τις νέες συμβάσεις καταργείται ο παθογενής μηχανισμός των αντισταθμιστικών ωφελημάτων, ενώ επιβάλλονται λεπτομερείς και αυστηρές εγγυήσεις διαφάνειας υπό το διαρκή έλεγχο της Βουλής.

Τα σχέδια των νέων συμβάσεων θα υποβληθούν προς κύρωση δια νόμου στη Βουλή των Ελλήνων με στόχο να τεθούν σε ισχύ μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2010.

Όπως δήλωσα στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, όλα τα κείμενα και τα λοιπά στοιχεία βρίσκονται αμέσως στη διάθεση των κομμάτων.

Αύριο θα συνεδριάσουν το ΚΥΣΕΑ και η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων και αμέσως μετά το κυρωτικό νομοσχέδιο θα κατατεθεί στη Βουλή».

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα