του Χρήστου Καπούτση
Έχουμε την πολλή σημαντική επέτειο της ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ της Κύπρου.
Στη Μεγαλόνησο βρίσκεται ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας. Η Ελλάδα με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας συμμετέχει σε ανώτατο επίπεδο εκπροσώπησης στις εκδηλώσεις, για την 50η επέτειο της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μια μικρή αναφορά, για την επέτειο της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, που υπογράφηκαν το 1959 μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας, Ελλάδας, Τουρκίας, ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας, ήταν οι Συνθήκες με τις οποίες τερματίστηκε η βρετανική κυριαρχία επί της Κύπρου και ιδρύθηκε το ανεξάρτητο Κυπριακό κράτος. Η συμφωνία της Ζυρίχης υπογράφηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1959 από τους τότε πρωθυπουργούς της Ελλάδας Καραμανλή και της Τουρκίας Μεντερές. Η συνθήκη επικυρώθηκε μια βδομάδα αργότερα, στις 19 Φεβρουαρίου 1959 στο Λονδίνο, όπου και υπογράφηκε η Συμφωνία του Λονδίνου από τους πρωθυπουργούς και υπουργούς εξωτερικών Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας, τον εκπρόσωπο της ελληνοκυπριακής κοινότητας Μακάριο και τον εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας Φαζίλ Κιουτσούκ.
Η συνθήκη κατοχύρωνε την ανεξαρτησία της Κύπρου, καθόριζε το Σύνταγμα του νέου κράτους και τα δικαιώματα κάθε εθνοτικής κοινότητας, όσον αφορά το κράτος και τη διακυβέρνηση. Η πολιτειακή οργάνωση του νεοσύστατου κράτους ήταν πολύπλοκη και απαιτούσε ομοφωνία και των δύο κοινοτήτων σε μια σειρά από θέματα.
Ο Πρόεδρος θα ήταν Ελληνοκύπριος και ο Αντιπρόεδρος Τουρκοκύπριος.
Στις συμφωνίες περιλαμβανόταν και η "Συνθήκη Εγγυήσεων" μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας και Κύπρου με την οποία, σε περίπτωση διασάλευσης της συνταγματικής τάξης, μια από τις τρεις πρώτες «εγγυήτριες δυνάμεις», θα μπορούσε να προβεί σε μονομερή δράση, αφού προηγουμένως είχαν εξαντληθεί τα περιθώρια διαπραγματεύσεων με τις άλλες δυο.
Επίσης προέβλεπε ότι σχεδόν το 3% της συνολικής έκτασης της Κύπρου, θα είναι υπό Βρετανική κυριαρχία. Στις περιοχές αυτές η Βρετανία διατηρεί μέχρι και σήμερα στρατιωτικές Βάσεις, που διαθέτουν μάλιστα και δικό τους εναέριο χώρο.
*****************
Η Συμφωνία της Ζυρίχης ουσιαστικά κατέρρευσε το 1963, μετά από αλλαγές που επιχείρησε να κάνει ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος στο Σύνταγμα της Δημοκρατίας (τα περίφημα «13 Σημεία»). Οι Τουρκοκύπριοι τα απέρριψαν, απεχώρησαν από την Κυβέρνηση και ακλούθησαν σφοδρές ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Έγιναν τραγικά γεγονότα και φρικαλεότητες και από τις δύο πλευρές. Γεγονότα, που έτυχαν και ευρύτερης πολιτικής αξιοποίησης, είτε από την Τουρκία, είτε από την ελληνοκυπριακή Κυβέρνηση.
Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου χρησιμοποιήθηκαν σαν δικαιολογία για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, μετά το πραξικόπημα της Χούντας των Συνταγματαρχών, που ανέτρεψαν τον Μακάριο και τον αντικατέστησαν με κάποιον Ν.Σαμψών.
Βέβαια, η Συνθήκη Εγγυήσεων δεν έδινε το δικαίωμα στην Τουρκία, είτε για στρατιωτική δράση χωρίς προηγούμενες διαβουλεύσεις, είτε για παραμονή των στρατευμάτων της στο νησί, μετά την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης. Συνεπώς, η Τουρκία, κατέχει παρανόμως για 36 χρόνια εδαφικό τμήμα της Κύπρου.
Παρόλα αυτά, το Σύνταγμα που προέβλεπαν οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, που υπογράφηκαν το 1959, εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα στην Κύπρο. Απότοκος αυτού, είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, να είναι ισότιμος κράτος- μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε.
Όμως, η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι σήμερα, βαθύτατα τραυματισμένη από το αγκαθωτό συρματόπλεγμα της διαχωριστικής γραμμής που, με τη βία των όπλων του Τούρκου κατακτητή και την ανοχή ξένων μεγάλων δυνάμεων, διαιρεί τον γεωγραφικό χώρο και τον πληθυσμό του νησιού.
Στην Κύπρο, συνεχίζονται και κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2010 οι διακοινοτικές διαπραγματεύσεις, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, προς επίλυση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου και την αποκατάσταση της ενότητας του γεωγραφικού χώρου και του λαού της. Συνεχίζονται οι προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης, που θα ενώνει τους Κύπριους, και θα τερματίσει την στρατιωτική κατοχή του 40% της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα, που εισέβαλαν παρανόμως στο νησί το καλοκαίρι του 1974, και παραμένουν εκεί, κατά παράβαση θεμελιωδών αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
**************************
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ
Ιδιαίτερη αίσθηση έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ.Χριστόφια, για το ρόλο της Ελλάδας στα δραματικά, όσο και θλιβερά γεγονότα του 1974.
Σε ομιλία του στο ίδρυμα Brookings στην Ουάσιγκτον, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε λίγο, ούτε πολύ, είπε ότι οι «αποκαλούμενες μητέρες πατρίδες εισέβαλαν και οι δύο στην Κύπρο»! Δηλαδή, ο Πρόεδρος της Κύπρου εξίσωσε το προδοτικό και βλακώδες πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών σε βάρος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, με την στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στη Κύπρο!
Ουσιαστικά ο Δ.Χριστόφιας, με τη δήλωσή του, υιοθέτησε την άποψη της Τουρκίας, την οποία έχει κάνει σημαία της η τουρκική διπλωματία, αλλά και η προπαγάνδα του κατοχικού ηγέτη Ραούφ Ντεκτάς.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι η τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Vatan», υπό τον πηχυαίο τίτλο «Και η Ελλάδα καταληψίας στην Κύπρο», γράφει ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας ισχυρίστηκε πως οι δύο μητέρες πατρίδες της Κύπρου, η Τουρκία και η Ελλάδα, «κατέλαβαν » το νησί!
Δηλώσεις , πραγματικά αδιανόητες, για Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, που όπως ήταν φυσικό, ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων.
Ο προερχόμενος από το κόμμα ΑΚΕΛ, πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου κ. Γ. Λιλλήκας , σχολιάζοντας τις δηλώσεις είπε ότι, ο Πρόεδρος Χριστόφιας «με τον πλέον επίσημο τρόπο, επιχειρώντας να εξισώσει τις ευθύνες της κατοχικής Τουρκίας με το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας, κατηγόρησε την Ελλάδα ότι εισέβαλε και αυτή στην Κύπρο, υπονομεύοντας τη νομική και πολιτική βάση δικαίου της ελληνοκυπριακής πλευράς».
Επίσης ο Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής και Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Μάριος Καρογιάν, αναφερόμενος στις δηλώσεις του Προέδρου Χριστόφιας, τις χαρακτήρισε ''ατυχείς'', επισημαίνοντας ότι, «δημιούργησε αχρείαστες αντιπαραθέσεις και έδωσε λανθασμένα μηνύματα».
Τώρα, απαντώντας σε αυτές τις έντονες επικρίσεις, για το περιεχόμενο των δηλώσεων του, ο Πρόεδρος της Κύπρου Δ.Χριστόφιας είπε: «Το να καταδικάσει κανένας την Χούντα, η οποία καταδυνάστευσε τον ελληνικό λαό και δυστυχώς με το πραξικόπημα άνοιξε τις πόρτες στην τουρκική εισβολή, διερωτώμαι πού είναι η αιτία, για την σκληρή κριτική που μου γίνεται».
Μα δεν κατηγορείται ο Δ.Χριστόφιας διότι αποδοκίμασε το πραξικόπημα της Χούντας , αλλά διότι χαρακτήρισε το πραξικόπημα εισβολή και το εξίσωσε με την στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Κανείς εχέφρων άνθρωπος, δεν δικαιολογεί το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας σε βάρος του Μακαρίου, αλλά , δεν είναι δυνατόν, να ταυτίζεται με την ΤΟΥΡΚΙΚΉ στρατιωτική εισβολή, στην ουσία δηλαδή, να δικαιολογεί την εισβολή, αν όχι και να την απενοχοποιεί!
Τέλος να πούμε, ότι οι δηλώσεις Χριστόφια, για εισβολή της Ελλάδας στην Κύπρο, αποτελούν ύβρη, προς άνδρες της ΕΛΔΥΚ, που έχασαν τη ζωή τους, προκειμένου να σταματήσουν τους τούρκους εισβολείς, το καλοκαίρι του 1974, τους οποίους μάλιστα πρόσφατα η Ελληνική Κυβέρνηση τίμησε και τους αναγνώρισε ως αγωνιστές πολεμικής περιόδου.
Είναι γνωστό, ότι χωρίς τον επικό αγώνα της ΕΛΔΥΚ, η Λευκωσία σήμερα θα ήταν κατεχόμενη και η προερχόμενη από το ΑΚΕΛ κ. Ελένη Μαύρου, δεν θα ήταν Δήμαρχος Λευκωσίας.
Όταν λοιπόν, υπάρχουν εκατοντάδες νεκροί πατριώτες αγωνιστές των ιδεωδών της Ελευθερίας, θα πρέπει, οι ανώτατοι πολιτειακοί παράγοντες να είναι πιο φειδωλοί στις δηλώσεις τους.
Γιατί, αν οι ζώντες ακόμη Έλληνες γονείς των στρατιωτών που θάφτηκαν στην Κύπρο πολεμώντας τους Τούρκους ή αγνοουμένων, ρωτήσουν τον κ. Χριστόφια, για πιο λόγο χάσαμε τα παιδιά μας, θα πρέπει ο Κύπριος Πρόεδρος, να έχει κάτι αξιόλογο να απαντήσει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου