Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ενοποίηση των αεροναυτιλιακών χαρτών



Ν. Λυγερός

Ένα σοβαρό τεχνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στις διαπραγματεύσεις είναι η έλλειψη ενός ενιαίου πλαισίου για τους χάρτες μας. Αυτό το πρόβλημα έχει συνέπειες και στο θέμα των ορίων και στο θέμα των συνόρων. Οι επιπτώσεις δεν παρουσιάζονται μόνο στο  F.I.R  αλλά και στα χωρικά ύδατα. Στο τεχνικό επίπεδο όλα εξαρτώνται από την αποδοχή του αρχικού χάρτη. Η παραδοσιακή προσέγγιση που λειτουργεί με βάση τις παλαιές συνθήκες  έχει ενδογενή προβλήματα χαρτογραφίας  που προκαλούν συγκρούσεις δραματικές με τους δορυφορικούς χάρτες. Υπάρχει και σε αυτό το πλαίσιο και το θέμα της ψηφιοποίησης. Διότι δεν επαρκεί  να ψηφιοποιούμε παλαιούς χάρτες με προβλήματα για να λέμε ότι έχουμε περάσει στη φάση των υπολογιστών.
Οι χάρτες πρέπει να είναι δορυφορικοί και τα όρια με τα σύνορα πρέπει να υπολογίζονται με ανάλογο τρόπο. Επιπλέον, πρέπει να γίνει μια μεγάλη προσπάθεια κι από την αεροπορία και το ναυτικό μας έτσι ώστε να υπάρχει η απαραίτητη ενοποίηση των αεροναυτιλιακών χαρτών μας, για να παρουσιάζονται μονοσήμαντα στο εξωτερικό και στις διαπραγματεύσεις. Η μεθοδολογία μας πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στην έννοια της μέσης γραμμής, όταν αυτή είναι απαραίτητη βέβαια. Και κατά συνέπεια, και στις γραμμές βάσεων. Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργεί η υδρογραφική υπηρεσία, για να παράγει όρια και χρησιμοποιεί περίπου 800 τριάδες, για να κατασκευάσει τους μέγιστους κύκλους. Αυτή η διαδικασία δεν είναι μόνο επίπονη για τους τεχνικούς λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης, αλλά μπορεί να αμφισβητηθεί, διότι η περιπλοκότητά της μπορεί εύκολα να δημιουργήσει ανθρώπινα λάθη που θα εκμεταλλευτούν οι αντίπαλοί μας στις διαπραγματεύσεις. Για να ενισχύσουμε αυτήν την προσπάθεια, μπορούμε να λειτουργήσουμε στο πλαίσιο της τοποστρατηγικής και να χρησιμοποιήσουμε τα διαγράμματα Voronoi εφόσον μέσω δυικότητας και τριγωνοποίησης Delaunay, έχουμε τους μέγιστους κύκλους ως ενδιάμεσο και τη μέση γραμμή ως τελικό αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια, αυτό το νέο μαθηματικό υπόβαθρο υποστηρίζει τις απαιτήσεις της χαρτογραφίας. Επιπλέον, μέσω του αλγόριθμου του Fortune, υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος υπολογισμού με τα σύγχρονα δεδομένα της πληροφορικής , δίχως να έχουμε ουσιαστικά πρόβλημα ακόμα κι αν δεκάδες χιλιάδες κύκλοι είναι απαραίτητοι για να ανταποκριθούμε στο μέγεθος των πληροφοριών που έχουμε από τους δορυφορικούς χάρτες. Αυτό ισχύει ακόμα και για την περίπτωση όπως τη δική μας, όπου χρειαζόμαστε μόνο τα pixels που αποτελούν τις ακτές. Πρακτικά, η όλη διαδικασία είναι αυτόματη κι αρκεί οι διαπραγματευτές να συμφωνήσουν στις βασικές αρχές του προβλήματος κι όχι να προβληματιστούν με την επίλυσή του. Αυτή η προσέγγιση διευκολύνει και τις εσωτερικές μας σχέσεις μεταξύ αεροπορίας και ναυτικού, κι επιτρέπει την καθιέρωση της ενοποίησης των αεροναυτιλιακών χαρτών. Θεωρούμε ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να είμαστε αξιόπιστοι στις διαπραγματεύσεις μας για θέματα που αφορούν το FIR, τα σύνορα, τα χωρικά ύδατα, την υφαλοκρηπίδα αλλά και την Α.Ο.Ζ. Αλλιώς η παραμικρή διαφορά μεταξύ μας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας. Η νομική υπόσταση των πραγμάτων είναι θεμελιώδης μόνο που δεν είναι επιχείρημα από μόνη της, ενώ το μαθηματικό υπόβαθρο σχετίζεται άμεσα με τη δικαιοσύνη, αφού προκαλεί και επιδιώκει λύσεις οι οποίες είναι συμμετρικές για τους παίκτες και κατά συνέπεια δίκαιες στον τομέα των δικαιωμάτων.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα