Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ»



Η νέα πολιτική κίνηση των Ανεξάρτητων Βουλευτών
Γ. Δημαρά και Β. Οικονόμου


Στην αναγγελία νέας πολιτικής κίνησης προέβησαν οι Ανεξάρτητοι Βουλευτές, Γ. Δημαράς και Β. Οικονόμου, την Τετάρτη 19-01-2011 στην Αίθουσα της ΕΣΗΕΑ. Σε μια κατάμεστη αίθουσα ο Γ. Δημαράς παρουσίασε τα κύρια χαρακτηριστικά της πολιτικής τους πρωτοβουλίας τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι δεν πρόκειται για ένα νέο κόμμα, τουλάχιστον δεν πρόκειται ακόμα για ένα νέο κόμμα, καθώς οι ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας μας θα δρομολογήσουν τις επόμενες κινήσεις της πρωτοβουλίας των. Ο Γ. Δημαράς συνέχισε τονίζοντας ότι: «Η πρωτοβουλία που παίρνουμε μαζί με τον Βασίλη Οικονόμου συνίσταται κατ΄ αρχήν στην ανάγκη δημιουργίας ενός χώρου δημοκρατικής πολιτικής έκφρασης καθώς οι σημερινές συνθήκες απαιτούν πρώτα και κύρια την προάσπιση και περιφρούρηση της Δημοκρατίας. Είναι σαφές πλέον σε όλους ότι η Ελλάδα κυβερνάται από μια παρέα η οποία πόρρω απέχει από την δημοκρατική νομιμοποίηση καθώς ούτε καν οι Βουλευτές της συμπολίτευσης, ούτε καν οι επιλεγμένοι από τον Πρωθυπουργό Υπουργοί, δεν έχουν το «προνόμιο» της ενημέρωσης από την ηγεσία της κυβέρνησης για την πολιτική που ακολουθείται και τα μέτρα που υιοθετούνται. Στην χώρα μας όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία κάποιοι αποφάσισαν νομότυπα να την μετατρέψουν σε ολιγαρχία όπου χωρίς κανένα δημοκρατικό ή κοινοβουλευτικό έλεγχο αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Η πολιτική μας κίνηση δεν περιορίζεται σε μια στείρα αντιμνημονιακή αντιπολίτευση αλλά θέτει σε αμφισβήτηση εν γένει ένα σύστημα κανόνων που επενδύει στην τρομοκρατία, την απάθεια και τον ωχαδερφισμό των πολιτών προκειμένου να κυριαρχούν οι λογικές των μονοδρόμων, της μίας λύσης, της μοιρολατρίας. Στόχος μας είναι να δημιουργηθεί ένα κίνημα που θα βάζει την πατρίδα πάνω από τα κόμματα, που θα βάζει το συμφέρον της πατρίδας πάνω από την μικροκομματική σκοπιμότητα και κυρίως πάνω από την εξυπηρέτηση των ισχυρών οικονομικών κέντρων που εδώ και χρόνια λυμαίνονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας και τον κόπο του σκληρά εργαζόμενου Έλληνα. Είναι πλέον σαφές σε όλους μας ότι τα δύο κυρίαρχα κόμματα της χώρας έχουν υποθηκεύσει τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών στην οικονομική ολιγαρχία. Δημιουργούμε το Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών γιατί πιστεύουμε ότι ο ελληνικός λαός έχει την δύναμη να αποφασίσει Ελεύθερα για το μέλλον του και να περιφρουρήσει την περιουσία και τα δικαιώματά του χωρίς εξωτερικούς διαχειριστές, χωρίς την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, χωρίς τις νέες έννοιες της συνεκμετάλλευσης σε ότι ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον ελληνικό λαό.
Στα πλαίσια αυτά καλούμε όλους τους Έλληνες πολίτες να σηκωθούν από τον καναπέ και να δώσουν απάντηση στην παρέα που μας κυβερνάει. Καλούμε κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη να συμμετέχει και να διαμορφώσουμε όλοι μαζί τις λύσεις στα προβλήματά , να αποδείξουμε ότι στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα ούτε μονόδρομοι».    

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα