Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δηλώσεις ΥΠΕΞ Δ.Δρούτσα μετά τη συνάντησή του με τον ΓΓ του ΟΗΕ Ban Ki Moon (Νέα Υόρκη, 18.02. 11)




Δ. ΔΡΟΥΤΣΑΣ: Είχα όπως κάθε φορά μια πολύ εποικοδομητική και σε βάθος συζήτηση με το Γ.Γ κ. Ban Ki Moon. Ως χώρα που βασίζει την εξωτερική της πολιτική στον πλήρη σεβασμό του διεθνούς δικαίου, η Ελλάδα είναι αυτονόητο ότι στηρίζει το έργο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών αλλά και προσωπικά το έργο του Γ.Γ. και μετέφερα ακριβώς αυτό στον κ. Ban Ki Moon.

Συζητήσαμε μια σειρά από θέματα. Πρώτα από όλα τις τελευταίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, τις Αραβικές χώρες και ιδιαίτερα σε Αίγυπτο, Τυνησία και άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής. Εδώ τόνισα ότι παρακολουθούμε πολύ στενά τις εξελίξεις. Η Ελλάδα είναι μέρος της περιοχής, είναι η άμεση γειτονιά μας, άρα έχουμε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συμφέρον για τις εξελίξεις σε αυτή την περιοχή. Είπαμε ότι πρέπει να αποφευχθεί κάθε είδους βία σε αυτή την προσπάθεια των χωρών της περιοχής, των λαών της περιοχής για περισσότερη δημοκρατία. Επισημάναμε ότι η τήρηση και ο σεβασμός όλων των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών είναι πολύ σημαντική και θα πρέπει αυτό να γίνει σεβαστό από όλους. Εξέφρασα και μοιράστηκα με το Γ.Γ. και μία σκέψη που έχουμε κάνει ως Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι η γενέτειρα της δημοκρατίας κι εφόσον εδώ μιλάμε για μια διαδικασία εκδημοκρατισμού της περιοχής, μια προσπάθεια οικοδόμησης πραγματικών δημοκρατιών, αν θέλετε και με όρους συμβολισμού, η Ελλάδα μπορεί να παίξει έναν πολύ χρήσιμο και σοβαρό ρόλο. Υπάρχει η σκέψη ίδρυσης ενός Κέντρου Δημοκρατίας, ας το αποκαλέσουμε έτσι, με το οποίο θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε να εκπαιδευτούν νέες προσωπικότητες, πολιτικοί από τις χώρες αυτές. Να βοηθήσουμε και στην εξέλιξη των νέων πολιτικών κομμάτων που πρέπει να δούμε στις χώρες αυτές. Ο Γ.Γ. είπε ότι θεωρεί αυτή τη ιδέα, αυτή τη σκέψη, αυτή την πρωτοβουλία της Ελλάδας πολύ χρήσιμη και θα δούμε και στο άμεσο μέλλον τις δυνατότητες συνεργασίας σε αυτόν τον τομέα.

Μιλήσαμε βεβαίως και για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Είχα για άλλη μια φορά την ευκαιρία να επαναλάβω στο Γ.Γ. τη θέση της Ελλάδας για μια ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και χρήση από όλους, erga omnes, και να διαβεβαιώσω το Γ.Γ. για τη βούληση της Ελλάδας και της ελληνικής κυβέρνησης για μία λύση. Η πρόσκληση, αν θέλετε, απευθύνεται προς την πολιτική ηγεσία της γειτονικής μας χώρας και τον κ. Gruevski να πάρει τις απαραίτητες αποφάσεις που θα οδηγήσουν σε λύση, και ταυτόχρονα θα οδηγήσουν τη χώρα του και το λαό της χώρας του σε ένα μέλλον ευρωπαϊκό, σε σταθερότητα στη χώρα του και σταθερότητα και ευρωπαϊκό μέλλον όλης της περιοχής.

Κεντρικό σημείο της συζήτησής μας ήταν βεβαίως το Κυπριακό και οι τελευταίες εξελίξεις. Εδώ είχα την ευκαιρία να τονίσω στο Γ.Γ. τη θέση της Ελλάδας, πρώτα από όλα, ότι στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τις προσπάθειες για εξεύρεση λύσης. Στηρίζουμε, με όλες μας τις δυνάμεις τις προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών και του Γ.Γ. προσωπικά. Τόνισα, για άλλη μια φορά, τη βάση της λύσης που εμείς επιθυμούμε να δούμε, δηλαδή στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών αλλά και με πλήρη σεβασμό του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες μέλος της Ε.Ε. και αυτό πρέπει να ληφθεί πλήρως υπόψη και στις διαπραγματεύσεις και στο τελικό σχέδιο λύσης. Τόνισα στο Γ.Γ. ότι θέλουμε να βλέπουμε πάντα από όλους αντικειμενικότητα στο χειρισμό του θέματος και τη διαδικασία. Επιμένουμε σε μια διαδικασία που είναι Κυπριακή, από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους. Αυτή είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσουμε. Δεν χωρούν ούτε ωραιοποιήσεις, ούτε απλοποιήσεις σε αυτά τα θέματα. Θέλουμε τα γεγονότα να καταγράφονται πάντα με αντικειμενικότητα. Το γεγονός είναι ότι βλέπουμε μια Κυπριακή Δημοκρατία, την Ελληνοκυπριακή πλευρά και προσωπικά τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια να υποβάλει πολύ εποικοδομητικές προτάσεις, να προσεγγίζει το όλο θέμα με τον πλέον εποικοδομητικό τρόπο. Παρατηρούμε όμως ότι η Τουρκοκυπριακή πλευρά και προσωπικά ο ηγέτης της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, ο κ. Έρογλου, δεν ανταποκρίνεται πάντα με τον ίδιο εποικοδομητικό τρόπο. Παρατηρούμε να εκφράζονται θέσεις που θυμίζουν το παρελθόν και που, κατά την άποψή μας, φεύγουν από τη βάση επίλυσης που έχει συμφωνηθεί, κατά καιρούς, για το Κυπριακό. 

Επίσης συζητήσαμε και το θέμα της πειρατείας. Είναι ένα θέμα σημαντικό για την ελληνική ναυτιλία, για το οποίο συμφωνήσαμε ότι χρειάζεται στενή συνεργασία με τη διεθνή κοινότητα. Πρόκειται για ένα θέμα που μόνο με προσπάθειες κοινές από τη διεθνή κοινότητα μπορεί να επιλυθεί. Τέλος, για άλλη μια φορά εξέφρασα την πλήρη υποστήριξη της Ελλάδας στο συνολικό έργο των Ηνωμένων Εθνών και στις προσπάθειες του Γ.Γ. προσωπικά».

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μπορείτε να μας πείτε κάτι σχετικά με τις συνομιλίες της Γενεύης;
Δ. ΔΡΟΥΤΣΑΣ: Δεν μπορώ εγώ σχολιάσω ή να μιλήσω για τις συζητήσεις που έγιναν στη Γενεύη. Ο Γ.Γ. είχε την καλοσύνη να με ενημερώσει για το πώς είδε αυτές τις συνομιλίες. Λέω και πάλι, για εμάς η πραγματικότητα είναι ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας παρουσιάζει τις προτάσεις του με πολύ εποικοδομητικό τρόπο και έχει αφιερωθεί στο στόχο της επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος. Ωστόσο, μερικές φορές – και δεν χαίρομαι που πρέπει να το επαναλάβω αυτό – η ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας δεν ανταποκρίνεται με τον ίδιο ευθύ και εποικοδομητικό τρόπο στις προτάσεις που καταθέτει ο Πρόεδρος Χριστόφιας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: κ. Υπουργέ, το Ισραήλ έκανε ένα βήμα μπροστά και αναγνώρισε την ΑΟΖ της Ελλάδας. Αυτό, κατά τη γνώμη σας, διευκολύνει τη διαπραγμάτευση με την Τουρκία; Και πότε θα αποφασίσει η Ελλάδα να αναγνωρίσει τη δική της ΑΟΖ;
Δ. ΔΡΟΥΤΣΑΣ: Αυτό το θέμα δεν ήταν αντικείμενο συζήτησης με το Γ.Γ. Όπως έχουμε πει επανειλημμένως, στόχος της ελληνικής κυβέρνησης και όχι μόνο της σημερινής, είναι η οριοθέτηση όλων των θαλασσίων ζωνών με όλους μας τους γείτονες. Έχουμε ξεκινήσει εδώ και καιρό - το τονίζω όχι μόνο η σημερινή αλλά και η προηγούμενη κυβέρνηση - τη διαδικασία με όλους μας τους γείτονες για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Το ίδιο ισχύει και με την Κυπριακή Δημοκρατία. Οι σχέσεις μας είναι στενές, αδελφικές. Και σε αυτό το θέμα υπάρχει πλήρης ταύτιση απόψεων. Οι επιδιώξεις μας είναι κοινές και όλη η διαδικασία θα γίνει με τον πλέον σωστό τρόπο.   

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σχετικά με το Κυπριακό, το τελευταίο διάστημα βλέπουμε από την πλευρά του Γ.Γ. να εκφράζεται μια υπέρ του δέοντος αισιοδοξία για λύση, για πρόοδο κλπ. ενώ αντίθετα και από τη Λευκωσία και από την Αθήνα έρχονται μηνύματα ότι δεν υπάρχει πρόοδος από τη στιγμή που ο κ. Έρογλου ανέλαβε την ηγεσία στα κατεχόμενα. Τι απαντά ο Γ.Γ. σε αυτά τα θέματα; Πού στηρίζει την αισιοδοξία του;
Δ. ΔΡΟΥΤΣΑΣ: Νομίζω ότι ήμουν πολύ σαφής με αυτά που είπα προηγουμένως. Εμείς θέλουμε τα πράγματα πάντα να παρουσιάζονται με αντικειμενικό, σωστό τρόπο, να αντικατοπτρίζεται η πραγματικότητα. Όπως είπα, για εμάς η πραγματικότητα, η αλήθεια είναι ότι η Ελληνοκυπριακή πλευρά, ο Πρόεδρος Χριστόφιας συμβάλλει με πολύ εποικοδομητικό τρόπο. Θα επιθυμούσαμε να δούμε τον ίδιο εποικοδομητικό τρόπο και από την πλευρά της Τουρκοκυπριακής κοινότητας.  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα