Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σε πλήρη εξέλιξη είναι η επιχείρηση επαναπατρισμού των Ελλήνων που ζουν και εργάζονται στη Λιβύη.




ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ


Σε πλήρη εξέλιξη είναι η επιχείρηση  επαναπατρισμού των Ελλήνων που ζουν και εργάζονται στη Λιβύη.
Ήδη δύο μεταγωγικά αεροσκάφη C-130της Πολεμικής Αεροπορίας έχουν προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της λιβυκής πρωτεύουσας Τρίπολη. Οι πληροφορίες είναι  ότι επικρατούν δυσμενείς συνθήκες, αφού  στον περίγυρο του αεροδρομίου γίνονται μάχες, ενώ μέσα στο αεροδρόμιο  επικρατούν συνθήκες πανικού, με πολίτες διαφόρων κρατών να προσπαθούν να εγκαταλείψουν τη Λιβύη με κάθε διαθέσιμο μέσο.
Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε πληροφόρηση, ούτε για τον ακριβή αριθμό των ατόμων που θα επιβιβαστούν στα ελληνικά μεταγωγικά, ούτε και για την ώρα απογείωσης τους, από το αεροδρόμιο της Τρίπολης. Πρόβλημα επικοινωνίας με  πιλότους, αγωνία στο ΓΕΑ.
Επίσης ένα τρίτο  μεταγωγικό αεροσκάφος  C-130  κατευθύνεται στην πόλη Σάμπχα  , που βρίσκεται 800 χλμ. αναλυτικότερα της Πρωτεύουσας στο κέντρο σχεδόν της Λιβυκής ερήμου. Ειδικά η πτήση αυτή, θεωρείται υψηλής επικινδυνότητας και εφαρμόζονται οι αρχές και τα σχέδια πολεμικής επιχείρησης. Στην επιστροφή προσγειωθεί και στο   αεροδρόμιο της Καρδαμπίγια, διότι υπάρχουν πληροφορίες ότι έχουν συγκεντρωθεί 15 έλληνες.
 Επίσης η Φρεγάτα ΨΑΡΑ εφοδιασμένη με Ελικόπτερο καταπλέει στον κόλπο της Σύρτης  , ενώ έτοιμη να αποπλεύσει  από τον ναύσταθμο της Κρήτης είναι και δεύτερη Φρεγάτα η ΥΔΡΑ με κατεύθυνση και αυτή τα διεθνή χωρικά ύδατα, ανοιχτά των ακτών της Λιβύης.
Με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, στην Τρίπολη έχουν συγκεντρωθεί περίπου 160 , ενώ στη Σάμπχα είναι 68 έλληνες που επιθυμούν να επαναπατρισθούν. Ο αριθμός αυτός όμως αλλάζει συνεχώς.
Η μεγαλύτερη δυσκολία της αποστολής επαναπατρισμού έγκειται στη προσπάθεια   συγκέντρωσης των Ελλήνων που βρίσκονται διάσπαρτοι σόλη τη Λιβύη. Υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες να πάνε οι έλληνες στα αεροδρόμια, διότι, δεν υπάρχουν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις ασφαλούς μετάβασης, αφού σημειώνεται  ανεξέλεγκτη ένοπλη δράση διαφόρων κρατικών, παρακρατικών, μισθοφόρων  και αντικαθεστωτικών  ομάδων.  Είναι μεγάλες οι προσπάθειες που καταβάλει το ΥΠΕΞ, ώστε η μετακίνηση των Ελλήνων προς τα λιβυκά αεροδρόμια, να γίνεται με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια.
Υπολογίζεται ότι γύρω στους 420 είναι συνολικά ο αριθμός των ελλήνων που ζουν και εργάζονται στη Λιβύη , δηλαδή  είναι  αυτοί που έχουν εντοπιστεί από τις ελληνικές αρχές και οι περισσότεροι ζητούν να επαναπατρισθούν.
Πάντως, η επιχείρηση επαναπατρισμού είναι μια  δύσκολη , πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική  επιχείρηση, λόγω της χαώδους καταστάσεως που επικρατεί στη Λιβύη, καθώς  φαίνεται να έχουν καταρρεύσει και οι στοιχειώδες δομές ασφάλειας του Λιβυκού κράτους.
Ο συντονισμός της επιχείρησης, γίνεται από τη Μικτή Ομάδα χειρισμού κρίσεων που είναι στο υπουργείο Εξωτερικών και στην οποία συμμετέχουν και στελέχη του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, όμως την πολιτική ευθύνη της επιχείρησης έχει η Κυβέρνηση,  δια των συναρμοδίων υπουργών.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα