Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δύσκολη απόφαση για στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη



 του Χρήστου Καπούτση

Συνεχίζεται το αιματοκύλισμα στη Λιβύη. Τεράστιες εκτάσεις της χώρας, ανάμεσά τους και οι  πετρελαιοπαραγωγές περιοχές, έχουν περάσει στον έλεγχο των αντικαθεστωτικών. Ο Συνταγματάρχης  Καντάφι συνεχίζει απτόητος τον αγώνα του και φαίνεται αμετακίνητος  την πρόθεσή του να καταπνίξει την εξέγερση με οποιοδήποτε  κόστος.
Η Ε.Ε. ανησυχεί ιδιαίτερα για τις εξελίξεις, γι’ αυτό στις  11 Μαρτίου θα γίνει  έκτακτη συνάντηση των αρχηγών των  27 κρατών- μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να συζητήσουν την κατάσταση στη Λιβύη και τη Βόρεια Αφρική.
 Στο επίκεντρο των συζητήσεων των ευρωπαίων ηγετών θα βρεθεί και το ενδεχόμενο ανάληψης στρατιωτικής επέμβασης ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ, σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και μετά από απόφαση του Σ.Α. του ΟΗΕ.
Στην Αθήνα, η Ειδική Ομάδα για τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ, που αποτελείται από πολιτικούς,  ειδικούς επιστήμονες,  διπλωμάτες και στρατιωτικούς, σε ειδικό σεμινάριο ασχολήθηκε  με τις εξελίξεις στα Αραβο-μουσουλμανικά κράτη της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, καθώς επίσης και με το πιθανό ενδεχόμενο της στρατιωτικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη.
Παρεμβαίνοντας , ο ΥΠΕΞ Δ.Δρούτσας  είπε ότι,  «Οι ευρω-ατλαντικοί εταίροι και οι Σύμμαχοι πρέπει να προετοιμαστούν για κάθε ενδεχόμενο» και πρόσθεσε , «η βία και η δολοφονία,  αθώων ανθρώπων είναι απαράδεκτες και δε θα υπάρχει ανοχή εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας».
Η γενικότερη αντίληψη που επικρατεί στα πολιτικο-διπλωματικά και στρατιωτικά επιτελεία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και ης Ε.Ε., που φτάνει  και στα ελληνικά συναρμόδια υπουργεία Εξωτερικών και  Εθνικής Άμυνας, για μελέτη και υποβολή προτάσεων είναι ότι, η στρατιωτική επέμβαση των συμμάχων στη Λιβύη, ίσως καταστεί αναγκαία, αν ο Καντάφι υιοθετήσει ακραίες μορφές βίας .
Εκτιμάται ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποφασιστεί  η ανάμειξη χερσαίων δυνάμεων της Συμμαχίας στη Λιβύη, διότι θα μπορούσε να έχει πολύ αρνητική εξέλιξη αυτή η Στρατιωτική επιχείρηση . Υπάρχει ο φόβος,   ότι μπορεί να δημιουργηθεί  ένα νέο Ιράκ ή Αφγανιστάν, πολύ κοντά  στην Ευρώπη.
Ωστόσο, θεωρείται ως ικανοποιητικό μέτρο η δημιουργία ζώνης απαγόρευσης αεροπορικών  πτήσεων πάνω από το έδαφος  της Λιβύης και αυτό διότι, εξουδετερώνεται  έτσι, η πλήρης αεροπορική υπεροχή από τις δυνάμεις του Καντάφι,  έναντι των αντικαθεστωτικών δυνάμεων.
Επίσης είναι σε εξέλιξη μια προσπάθεια αποκατάστασης επαφής των Ευρωπαίων με τους αντικαθεστωτικούς στη Λιβύη, που αρνούνται προσώρας την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη χώρα τους.
Οι ηγέτες της Δύσης, δεν έχουν σαφή εικόνα, για τις  δυνάμεις που υποκινούν την επανάσταση και κυρίως, τα κίνητρά τους και ποια είναι τα σχέδιά τους για την μετα-Καντάφι εποχή.

Σχόλια

  1. Παρακολουθω τη κατασταση στη Λιβυη και ολα αυτα μου φαινονται πολυ υποπτα.Εαν η Αμερικη, Ε.Ε και το ΝΑΤΟ θα επεμβει φοβαμαι οτι αυτη η ενεργεια μπορει να εχει καταστροφικη εξελιξη. Κατα τη γνωμη μου ο μουσουλμανικος λαος μπορει να ενωθει και να ξεσπασει ο 3 Παγκωσμιος. Οπως δηλωσε ο γιος του Κανταφι "Εαν η Ευρωπη δεν θα τους βοηθησει τοτε οι πυρατες δεν θα αργησουν να κανουν την εμφανιση τους στη Κριτη και στα Ιταλικα νυσια". Απ την αλλη και οι επαναστατες ζητανε τη βοηθια των ευρωπαιων. Το θεμα ειναι ποιος ειναι ο στοχος τους? Τι προγραμματιζουν να κανουν στη περιπτωση εαν ο Κανταφι τελικα αποχωρισει? Φυσικα δεν αποκλειω το γεγονος οτι ολα αυτα ηταν προγραμματισμενα απο πριν και και μπορει να ειναι αφορμη του 3 παγκοσμιου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα