Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αεροναυτική άσκηση Ισραήλ- ΗΠΑ- Ελλάδας




Του Χρήστου Καπούτση

Ολοκληρώνεται αύριο η 15 (δεκαπενθήμερη)   διακρατική αεροναυτική άσκηση των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που διεξάγεται στην Ανατολική Μεσόγειο και που για πρώτη φορά φέτος συμμετέχει και η Ελλάδα.
Για τις ανάγκες της άσκησης χρησιμοποιήθηκαν δύο ναυτικές βάσεις, της Σούδας στην Κρήτη και της Χάιφα στο Ισραήλ.
Συμμετείχαν Φρεγάτες, Κορβέτες, υποβρύχια, ελικόπτερα και αεροσκάφη μεταγωγικά,   ναυτικής συνεργασίας και Ηλεκτρονικού Πολέμου και από τα τρία κράτη (Αμερική, Ισραήλ και Ελλάδα).
Έγιναν ασκήσεις ναυτικού αποκλεισμού και  νηοψίες, αντιμετώπισης ασύμμετρων απειλών, καθώς  και επιχειρήσεις Έρευνας και Διάσωσης.
Η άσκηση σχεδιάστηκε από το Ισραήλ, που είχε και τη Γενική Διεύθυνση των επιχειρήσεων.  Και το μεγαλύτερο μέρος της άσκησης έγινε εντός των ορίων των θαλασσίων ζωνών,  όπως τις έχει οριοθετήσει το Ισραήλ, είτε μονομερώς, είτε με διμερείς διακρατικές συμφωνίες , στις οποίες περιλαμβάνονται και οι  Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ. Όπως είναι γνωστό, το Ισραήλ έχει αναγνωρίσει την Ελληνική ΑΟΖ, που δεν τολμά να αναγνωρίσει η Ελληνική Κυβέρνηση, επειδή φοβάται τουρκικές αντιδράσεις!  Και έχει υπογραφεί διακρατική συμφωνία Ισραήλ –Κύπρου, όπου το Ισραήλ αναγνωρίζει την ΑΟΖ Κύπρου. Κατά τη διάρκεια της αμερικανο- ισραηλινο-ελληνικής αεροναυτικής άσκησης, δεν υπήρξαν αντιδράσεις από την Τουρκία…


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα