Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αντιδράσεις της Ρωσίας στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Λιβύη



Η υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων των ανταρτών από το ΝΑΤΟ θα ισοδυναμεί με επέμβαση στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης,  υποστηρίζει ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας  Σεργκέι Λαβρόφ.
Οι εκκλήσεις της λιβυκής αντιπολίτευσης προς το ΝΑΤΟ να εξασφαλίσει στρατιωτική υποστήριξη στις ένοπλες δυνάμεις των ανταρτών ισοδυναμούν με παράκληση για επέμβαση στον εμφύλιο πόλεμο στη χώρα αυτή. Τα παραπάνω δήλωσε σήμερα στη Μόσχα ο ΥΠΕΞ της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ. Το ΣΑ του ΟΗΕ δεν έχει εγκρίνει τέτοια πράγματα, υπογράμμισε ο Ρώσος διπλωμάτης.
Οι κατηγορίες για βραδύτητα διατυπώθηκαν χθες κατά της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας από τον επικεφαλής του Γεν. Επιτελείου του αντιπολιτευόμενου εθνικο-απελευθερωτικού στρατού της Λιβύης Αμπντέλ Φατάχ Γιούνις. Όπως είπε ο Γιούνις, μόλις μάθουν που βρίσκονται τα στρατεύματα του εχθρού, οι αντάρτες χωρίς καθυστέρηση μεταδίδουν τις πληροφορίες στους νατοϊκούς. Ωστόσο αυτές οι πληροφορίες στους εκτελεστές φτάνουν με μεγάλη βραδύτητα και οι αποφάσεις δεν υιοθετούνται έγκαιρα. Ο Γιούνις απείλησε ότι αν το ΝΑΤΟ συνεχίσει την απραξία του, το Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο θα προσφύγει στον ΟΗΕ, προκειμένου να σταματήσει την επιχείρηση.
Από την άλλη η Ρωσία σκοπεύει να ζητήσει εξηγήσεις σχετικά με το ενδεχόμενο παροχής στρατιωτικής βοήθειας στην αντιπολίτευση στη Λιβύη από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, ανακοίνωσε ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας Σεργκέι Λαβρόφ.
Επίσης, αρκετά απαισιόδοξο σενάριο εξέλιξης των γεγονότων στη Λιβύη παρουσίασε  ο Αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσίας Σεργκέι Ιβανόφ. Κατά την άποψή του, το παρατράβηγμα του εμφύλιου πολέμου μπορεί να οδηγήσει «σομαλοποίηση» της Λιβύης. Δηλαδή σε διάσπασή της σε μερικά μικρά κράτη με αδύνατες κυβερνήσεις και σε αύξησης της εγκληματικότητας, συμπεριλαμβανομένης και της  πειρατείας. Παρόμοιο σενάριο μπορεί να γίνει πραγματικότητα, αν οι Λίβυοι δεν θελήσουν να διευθετήσουν τη διένεξη με πολιτικο-διπλωματικές μεθόδους και «αφεθούν» στο ΝΑΤΟ υποστήριξε ο αναπληρωτής και στενός συνεργάτης του Β.Πούτιν, ο Σεργκέι Ιβανόφ.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα