ΔΗΛΩΣΗ κ. ΠΑΝΟΥ ΜΠΕΓΛΙΤΗ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΣΤΟ Ρ/Σ «ΑΘΗΝΑ 9.84» ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ «ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ» ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Χ. ΚΑΠΟΥΤΣΗ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ πριν από ένα χρόνο η χώρα μας υπέγραψε μια δανειακή σύμβαση, το λεγόμενο μνημόνιο με την τρόικα. Από την εφαρμογή του μνημονίου ποιες είναι οι επιπτώσεις του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στις δαπάνες για εξοπλισμούς, στα ανταλλακτικά, στα λειτουργικά έξοδα;
Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Θα ήθελα από την αρχή να ξεκαθαρίσω, ότι με αυτή τη δανειακή σύμβαση και τις υποχρεώσεις που ανέλαβε η χώρα μας λόγω της δημοσιονομικής κρίσης, της κρίσης δανεισμού και του κινδύνου που ήταν υπαρκτός να φτάσουμε σε κατάσταση στάσης πληρωμών και χρεοκοπίας, δεν επηρεάστηκε ή δε συνδέθηκε άμεσα ή έμμεσα η λειτουργία και η καθημερινότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και γενικότερα των δραστηριοτήτων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Ενδεχομένως αυτό να σας φανεί παραδοξολογικό, αλλά είχαμε ξεκινήσει από τη στιγμή που αναλάβαμε την εξουσία, μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, ως κυβέρνηση και ως πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, μια γενναία προσπάθεια στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού για τον εξορθολογισμό των δαπανών στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δηλαδή κ. Υπουργέ, έγιναν περικοπές στις δαπάνες αλλά όχι γιατί μας το υπέδειξε η τρόικα, αλλά διότι εμείς πιστεύαμε ότι πρέπει να γίνει.
Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Είναι γεγονός ότι για πάρα πολλά χρόνια, μετά τη μεταπολίτευση, για λόγους πράγματι που αναγνωρίζει κανείς ως υπαρκτούς, λόγω δηλαδή των προβλημάτων εθνικής ασφάλειας της χώρας από εξωτερική απειλή και εξαιτίας της αναθεωρητικής πολιτικής που ακολουθούσε η Τουρκία, η χώρα ήταν αναγκασμένη να έχει υψηλά ποσοστά του ΑΕΠ στο χώρο της εθνικής άμυνας.
Είναι όμως εξίσου γεγονός, που δε μπορεί ν’ αμφισβητηθεί εύκολα, ότι υπερδαπανήσαμε πολύτιμους εθνικούς πόρους σ’ ένα χώρο που πραγματικά αποτελούσε ταμπού για όλες τις πολιτικές δυνάμεις, χωρίς κοινοβουλευτικό έλεγχο, χωρίς καμία αξιολόγηση αποτελεσματικότητας των δαπανών που προκαλούσαμε στο χώρο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Εκεί που δεν υπήρξε και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, είναι στη σπατάλη, θα έλεγα στην υπερδαπάνη για αμυντικούς εξοπλισμούς χωρίς αυτοί οι εξοπλισμοί να εντάσσονται σ’ έναν εθνικό σχεδιασμό με βάση τις επιχειρησιακές και αμυντικές ανάγκες της χώρας.
Εκεί υπήρξε και απώλεια πόρων που ήταν πολύτιμοι, αλλά βεβαίως μια επιβάρυνση του εθνικού προϋπολογισμού από την πλευρά του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Όλα τα βλέμματα στρέφονται στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θεωρώντας ότι έχει τις υψηλότερες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, ή ακόμα επειδή υπάρχει μια υψηλού βαθμού δυσπιστία σ’ αυτό το χώρο, λόγω έλλειψης κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Σήμερα αυτό δεν υπάρχει. Υπάρχει μια μεγάλη θεσμική τομή σε σχέση με το παρελθόν, με τη θεσμική συγκρότηση της αρμόδιας ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων όπου ενημερώνουμε για κάθε κίνησή μας, για κάθε παραγγελία αμυντικών εξοπλισμών.
Από το Δεκέμβριο του 2009 είχαμε επιφέρει τις πρώτες σημαντικές περικοπές, τόσο στο σκέλος των εξοπλισμών όσο και στο σκέλος των λειτουργικών δαπανών, και συνεχίσαμε, φτάνοντας μάλιστα για τον προϋπολογισμό του 2011 όπως γνωρίζετε, σ’ ένα ποσοστό του ΑΕΠ που είναι λίγο κάτω από το 2%, χωρίς να επηρεαστούν στο ελάχιστο οι επιχειρησιακές ανάγκες και βεβαίως το αξιόμαχο και η αμυντική ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων.
Διαμορφώσαμε - και θα περάσουμε από τη Βουλή και από το ΚΥΣΕΑ - το νέο μακροπρόθεσμο 15ετές πρόγραμμα αμυντικών εξοπλισμών, ύψους περίπου 14 δις ευρώ για μια 15ετία σε ποσοστό 70% περίπου λιγότερο από το μακροπρόθεσμο εξοπλιστικό πρόγραμμα 2006-2015.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου