Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Απάντηση του ΓΕΝ σε συκοφαντικό δημοσίευμα


 Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι σήμερα, 5 Μαΐου 2011, το Π.Ν. έλαβε γνώση ενός ψευδούς και συκοφαντικού για το αξιόμαχο του Πολεμικού Ναυτικού δημοσιεύματος, που συμπεριελήφθη στο περιοδικό Επίκαιρα, τεύχος 81ο (5/5-11/5/2011), σελίδα 12-13.
Το δημοσίευμα προβαίνει ανενδοίαστα στην παρουσίαση πλήθους ψευδών γεγονότων που άπτονται της επιχειρησιακής ετοιμότητας και του αξιόμαχου του προσφάτως παραληφθέντος από το Πολεμικό Ναυτικό υποβρυχίου «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ».
Συγκεκριμένα αναφέρεται ψευδώς:
α.      Ότι σε άσκηση που πραγματοποιήθηκε πριν από τέσσερις περίπου εβδομάδες στα ανοικτά του Αργοσαρωνικού το υποβρύχιο «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» «γνώρισε την ήττα» από το υποβρύχιο «ΝΗΡΕΥΣ».
β.      Ότι το υποβρύχιο «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» «δεν κατάφερε να αντεπεξέλθει στο ρόλο του δημιουργώντας προβληματισμό αναφορικά με τις δυνατότητές του και την αξιοπιστία του».
γ.       Ότι «σε όλες τις υποβρύχιες μάχες που έδωσε με το κατά πολύ παλαιότερό του υποβρυχίου «ΝΗΡΕΥΣ» και παρά τις stealth δυνατότητές του, ηττήθηκε κατά κράτος, με αποτέλεσμα να προκαλούνται εύλογα ερωτηματικά αναφορικά με το εάν τελικά έπρεπε ή όχι να παραληφθεί από την ελληνική πλευρά».
δ.      Ότι «δόθηκε τιμητική άδεια δύο εβδομάδων, ως επιβράβευση για την επιτυχία» στο πλήρωμα του υποβρυχίου «ΝΗΡΕΥΣ», «αλλά με την επισήμανση να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό».
ε.       Ότι το υποβρύχιο «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» «εμφανίστηκε σε πολλούς τομείς ανέτοιμο από το να χαρακτηρισθεί πλήρως επιχειρησιακό», ενώ «στο ημερολόγιο του υποβρυχίου καταγράφηκαν περισσότερα από 40 σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά προβλήματα και δυσλειτουργίες, που ξεκινούσαν από το έρμα του σκάφους και επεκτείνονταν μέχρι τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό του και το μεγάλο ίχνος που κατέγραφε στο αντίπαλο ραντάρ».
                   στ.     Ότι ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, Αντιναύαρχος κ. Δημήτριος Ελευσινιώτης ΠΝ, έδωσε εντολή να κοινοποιηθούν άμεσα και προς τη γερμανική πλευρά (τα στοιχεία αυτά) προκειμένου να συνδράμει στην επίλυσή τους».
Το αυθαίρετο και παραπλανητικό συμπέρασμα όλων αυτών τω ανακριβειών του δημοσιεύματος είναι ότι το υποβρύχιο «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» «στην πρώτη του επιχειρησιακή δοκιμασία εμφανίστηκε ανέτοιμο να ανταποκριθεί στο ρόλο του». Φέρονται δε στελέχη του Π.Ν. να επικοινώνησαν με τον συντάκτη του ψευδούς δημοσιεύματος.
Από την άμεση προσωπική εμπειρία και γνώση του Αρχηγού του ΓΕΝ και του Αρχηγού του Στόλου, οι οποίοι επιπλέον έλεγξαν ξανά σήμερα και επιβεβαίωσαν όλα τα σχετικά στοιχεία προκύπτει ότι το δημοσίευμα αυτό βρίθει ψευδών, αναληθών και συκοφαντικών στοιχείων σχετικά με το αξιόμαχο του υποβρυχίου «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» παραπληροφορώντας την κοινή γνώμη για τις επιχειρησιακές δυνατότητες του πιο σύγχρονου υποβρυχίου του Π.Ν.
Σημειώτεον ότι στο εξώφυλλο του περιοδικού αναφέρεται επίσης η φράση «ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ - Ερωτηματικά για το αξιόμαχο στην πρώτη άσκηση μετά την παραλαβή του», γεγονός που διευρύνει τον κύκλο των αποδεκτών των ψευδών, αναληθών και συκοφαντικών στοιχείων του δημοσιεύματος.
Το ΓΕΝ όχι απλώς διαψεύδει αλλά και επιφυλάσσεται κάθε νομίμου δικαιώματος του στο όνομα των στελεχών του, της παράδοσης του και της αποστολής που του έχει εμπιστευτεί ο ελληνικός λαός στο πλαίσιο του Συντάγματος.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα