Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καμιά Βουλή δεν άρπαξε τόσο πολλά από τόσο πολλούς για να ταίσει τόσο λίγους

Καμιά Βουλή δεν άρπαξε τόσο πολλά από τόσο πολλούς για να ταίσει τόσο λίγους. ( Ο ΚΑΙΡΟΣ της Ε).

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΊΤΕ- ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΤΕ -ΖΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

                                        *

Το έλλειμμα Δημοκρατίας μεγαλύτερο από το έλλειμμα του ΑΕΠ!

Του Χρήστου Καπούτση

Η πρωτόγνωρη κρίση που βιώνει ο έλληνας πολίτης σε συνθήκες απόγνωσης και κοινωνικού αποκλεισμού,  δεν οφείλεται μόνο στο δυσμενές οικονομικό περιβάλλον. Το χρέος, το έλλειμμα,   ο υπερδανεισμός, η φοροεπιδρομή και γενικά, τα αρνητικά δημοσιονομικά μεγέθη, είναι τα παράγωγα μιας βαθειάς πολιτικής  κρίσης.
Το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα πολλαπλά ανυπόληπτο,    σήπεται και καταρρέει. Η αιτία βρίσκεται στην   εκτεταμένη  διαφθορά  των πολιτικών που άσκησαν κυβερνητική εξουσία και με «ευκολία»  υπέκυψαν στα «θέλγητρα» της διαπλοκής και «συνεταιρίστηκαν»  με αισχροκερδείς επιχειρηματίες, με εξουσιομανείς μιντιάρχες, με χρηματιστές- τοκογλύφους και με τους μεγαλοπαράγοντες της μαφίας του ποδοσφαίρου και των τυχερών παιχνιδιών.
Τα πολιτικά κόμματα και ειδικά τα κόμματα εξουσίας, έχουν αποξενωθεί από την κοινωνία. Η αγωνία των πολιτών του μόχθου, της καθημερινής μάχης με τη μιζέρια, ο πόνος  του απολυμένου, το μαράζι του άνεργου, ο καημός του εργαζόμενου που εκμεταλλεύεται άγρια ο εργοδότης του, δεν συγκινούν  πλέον τους Βουλευτές, δεν απασχολούν  τους υπουργούς και τους παρατρεχάμενους των θαλάμων εξουσίας. Η σκληρή μάχη των πολιτών να διατηρήσουν την Αξιοπρέπειά τους, δεν μεταφέρεται στη Βουλή από τους εξουσιοδοτημένους εκπροσώπους του Λαού. Βουλή και Λαός είναι σε προφανή δυσαρμονία.  Υπάρχει συνεπώς διαπιστωμένο  έλλειμμα στη λειτουργία της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας,  που με όρους λειτουργίας του Πολιτεύματος, είναι σαφώς μεγαλύτερο από το έλλειμμα του ΑΕΠ!!
Επιβεβαίωση της βαθειάς πολιτικής κρίσης, αποτελεί η στήριξη στην Μνημονιακή Κυβέρνηση που παρέχουν αφειδώς οι χρυσοκάνθαροι της δημοσιογραφίας και οι διανοούμενοι (πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες) οι ενταγμένοι οργανικά στο φαύλο πολιτικό σύστημα. Όλοι αυτοί που πλουτίζουν,  από την λιτότητα που επιβάλλουν στους άλλους.
Ωστόσο, η συσσωρευμένη  κοινωνική οργή και αγανάκτηση, σύντομα θα εκτονωθεί. Και η επερχόμενη κοινωνική καταιγίδα θα σαρώσει τους εξωνημένους πολιτικούς μαζί με τα «παπαγαλάκια τους» και τους υποτακτικούς τους. Οι εκλογές είναι πολύ κοντά …


 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα