Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Και στρατιωτικοί στις διαδηλώσεις οργής κατά των πολιτικών

Γράφει ο Χρήστος Καπούτσης

Οι συγκεντρώσεις στις Πλατείες των μεγάλων πόλεων, στην Αθήνα στη Πλατεία Συντάγματος,  αποτελούν έκφραση της αγωνίας για το μέλλον του τόπου, αλλά και οργής που στρέφεται εναντίον των πολιτικών.
Και υπάρχουν αρκετές εκπλήξεις σε αυτές της αυθόρμητες, ακομμάτιστες και συνδικαλιστικά ακηδεμόνευτες συγκεντρώσεις.
Είναι η συμμετοχή ανθρώπων όλων των ηλικιών και  των επαγγελμάτων, είναι άνθρωποι που θίγονται όχι μόνο οικονομικά,  αλλά και αισθητικά. Αποτελεί  έκπληξη η συμμετοχή ανθρώπων που, κατά τα ελληνικά κοινωνικά στερεότυπα, αποτελούν το πιο συντηρητικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.
Στις πολυάριθμες συγκεντρώσεις συμμετέχουν πλέον και συνταξιούχοι, αλλά και εν ενεργεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Όχι φυσικά, με την ιδιότητα του στρατιωτικού, αλλά με εκείνη του πολίτη, που δικαιούται να ανησυχεί για την πτωτική πορεία της χώρας, σε όλους σχεδόν τους τομείς, ακόμη και στους πιο  ευαίσθητους.
Αν λέγαμε επιγραμματικά και ως τίτλο, «στρατιωτικοί συμμετέχουν στις εκδηλώσεις οργής στο Σύνταγμα» , ίσως αυτό να αποτελούσε  αφορμή για «μαύρες σκέψεις» και αναγωγές σε σκοτεινές σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας, λόγω Συνταγματικής εκτροπής.  Όμως , σήμερα τα πράγματα είναι πιο απλά, αφού ανάμεσα στους χιλιάδες "αγανακτισμένους πολίτες" που γεμίζουν τις πλατείες βρίσκονται και   στρατιωτικοί, χωρίς η παρουσία τους να προκαλεί οποιασδήποτε ανησυχία .
Σύμφωνα με ανακοίνωση του  ΣΥΣΜΕΔ, πρόκειται για έναν  σύνδεσμο που εκφράζει χιλιάδες ένστολους συμπολίτες μας, συνταξιούχους και εν ενεργεία:  «Εκατοντάδες Έλληνες «εν ενεργεία» στρατιωτικοί, όλων των βαθμών, Κλάδων, Όπλων και προελεύσεως, ανταποκρινόμενοι στην αυθόρμητη κλήση για προσκλητήριο, βρέθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στους προκαθορισμένους χώρους, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν από ανώνυμους αγανακτισμένους πολίτες. Αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνικού λαού οι Έλληνες στρατιωτικοί, με τα ίδια βιώματα όπως χιλιάδες συμπολίτες τους, με τις ίδιες ανησυχίες και τα ίδια ερωτήματα, ενώθηκαν μαζί τους σε ένα ανθρώπινο αυθόρμητο ποτάμι που αρχίζει να «φουσκώνει».»
Έτσι έχουμε, και αυτό το πρωτοφανές γεγονός, τη συμμετοχή των στρατιωτικών στις εκδηλώσει οργής , με την ιδιότητα φυσικά του έλληνα φορολογούμενου πολίτη,  που έχει και συνταγματικά δικαιώματα.

Πάντως, από όλα όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες, ένα είναι βέβαιο: Αυτοί που κατεβαίνουν στις πλατείες είναι σκεπτόμενοι πολίτες, είναι εργαζόμενοι χαμηλόμισθοι, άνεργοι, νέοι και νέες οι οποίοι δεν ανήκουν στην ευημερούσα οικονομική ελίτ του τόπου!
Και ακόμη  βέβαιον είναι ότι όσοι συνωθούνται  στις πλατείες, εκφράζουν με το δικό τους τρόπο,  τη διαμαρτυρία, τη δυσφορία, την αγανάκτηση και την οργή τους,  απέναντι σε μια  πολιτική, οικονομική και κοινωνική,  που είναι πια ανυπόφορη ,  που τους πνίγει.
Η επόμενη βεβαιότητα είναι,  ότι ζούμε κάτι  το ασυνήθιστο, το αυθεντικό , που αναμφίβολα θα παράξει και πολιτικά αποτελέσματα! Ποια θα είναι αυτά τα απολιτικά αποτελέσματα, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, αφού το κίνημα αυτό ακολουθεί το δικό τους δρόμο της πολιτικοποίησης, της χειραφέτησης και ενδεχομένως και της ανατροπής.
Γι’ αυτό άλλωστε έχει αρχίσει η συκοφάντησή του, από καταστημένες πολίτικες δυνάμεις,  ευρέως πολιτικού φάσματος. Ειρωνεύονται οι αναίσχυντοι πολιτικοί,  τις αυθόρμητες εκδηλώσεις οργής του Λαού κατά των πολιτικών. Ποιοι, αυτοί οι πολιτικοί που έχουν διαπράξει πολιτικά εγκλήματα σε βάρος του ευκολόπιστου και πάντα προδομένου Ελληνικού  Ελληνικού. Αλλά , ας το καταλάβουν οι θρασείς της πολιτικής ζωής, ότι τέτοιες ενέργειες δεν είναι παρά μόνο  οι τελευταίοι σπασμοί ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που καταρρέει. Η Ελπίδα βρίσκεται εκεί, στις πλατείες στις διαμαρτυρίες,  στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "πολιτικά ΘΕΜΑΤΑ"

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα