Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

θηριώδες το κόστος των αμερικανών σε τρείς πολέμους


του Χρήστου Καπούτση

Είναι πραγματικό θηριώδες το κόστος των αμερικανών σε τρείς πολέμους, σε ΙΡΑΚ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΆΝ ΚΑΙ ΠΑΚΙΣΤΆΝ.
Ανεξάρτητη έρευνα αμερικανικού Πανεπιστημίου, ανεβάζει το κόστος, συνολικά και στους ΤΡΕΙΣ πολέμους σε 4,4 τρισεκ.δολάρια.
Σε ανθρώπινες ζωές, το κόστος είναι  έως 280.000 σε πολεμικές συγκρούσεις. Από αυτούς, οι 125.000 είναι άμαχοι στο Ιράκ. Πολύ περισσότεροι, όμως, έχουν πεθάνει από άλλα (έμμεσα) γεγονότα, που οφείλονται στον πόλεμο, όπως η έλλειψη πόσιμου νερού, τροφίμων και απαραίτητων συνθηκών υγιεινής.
Οι αμερικανοί στρατιώτες που έχουν χάσει τη ζωή τους ξεπέρασαν τις 8 χιλιάδες,  ενώ στις 17 χιλιάδες υπολογίζονται οι αμερικανοί πεζοναύτες που είναι σοβαρά τραυματισμένοι, πολλοί από αυτούς έχουν ακρωτηριαστεί.
Επιπλέον, 365.000 άνθρωποι έχουν τραυματιστεί και περίπου 8  εκατ. Άνθρωποι, Αφγανοί, Πακιστανοί  και Ιρακινοί  αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να κατευθυνθούν στην Δυτική Ευρώπη, με πρώτο σταθμό την Ελλάδα. Χιλιάδες από αυτούς βολοδέρνουν στην Ομόνοια και το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. 
Πρόκειται για συγκλονιστικά μεγέθη, τόσο σε οικονομικό κόστος , όσο και σε ανθρώπινες απώλειες.  Και αυτά τα αρνητικά μεγέθη είναι που υποχρεώνουν τον αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από το ΙΡΑΚ και το Αφγανιστάν. Δεν αντέχει το κόστος η αμερικανική οικονομία και δεν τα αντέχει ούτε και η αμερικανική κοινή γνώμη.
Γι’ αυτό  ακριβώς το λόγο, δηλαδή είναι απαγορευτικό το κόστος , οι αμερικανοί έχουν αποσυρθεί από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στη Λιβύη.

Σκληρό καρύδι για τους Γάλλους και το ΝΑΤΟ αποδεικνύεται ο ηγέτης της Λιβύης Συνταγματάρχης Καντάφι. 
Η Γαλλία, ξεπερνώντας το πλαίσιο της απόφασης του Σ.Α. του ΟΗΕ, πραγματοποιεί ρίψεις φορτίων όπλων, προκειμένου  να βοηθήσει τους εξεγερμένους αντικανταφικούς που ελέγχουν τα δυτικά της Λιβύης. Ήδη η Ρωσία και η Κίνα, κατηγορούν τη Γαλλία για αυθαιρεσία, που βάζει σε κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων αμάχων κατοίκων της Λιβύης.
Ο ηγέτης της Λιβύης Μουάμαρ Καντάφι απηύθυνε ένα τηλεφωνικό μήνυμα σε χιλιάδες υποστηρικτές του οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στην Πράσινη Πλατεία της Τρίπολης, και τους διαβεβαίωσε ότι θα παραμείνει στην εξουσία .
                                      
Στη Συρία, η καταστολή όσων αντιτίθενται στο καθεστώς Άσαντ  συνεχίζεται αμείωτη. Ο στρατός της Συρίας, διαλύει με τη χρήση όπλων τις συγκεντρώσεις των αντικαθεστωτικών. Σε 1.500 υπολογίζονται οι νεκροί από την αρχή των αντικαθεστωτικών διαδηλώσεων.
Παρότι  το καθεστώς Άσαντ χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους με το καθεστώς Καντάφι, εντούτοις ούτε οι ΗΠΑ, ούτε το ΝΑΤΟ , ούτε η Γαλλία ή η Βρετανία,  σκέφτονται ΝΑ παρέμβουν στρατιωτικά στη Συρία, για να «προστατεύσουν» τους άμαχους, όπως και στη Λιβύη. Γιατί ΆΡΑΓΕ;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα