Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΛΛΑΔΑ (Γ.Α.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ)- ΙΣΡΑΗΛ (Β.ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ) ΣΥΜΜΑΧΙΑ


Η όψιμη «φιλία» της Ελλάδας με το Ισραήλ, δηλαδή η υποχρεωτική σύμπλευση των Κυβερνήσεων Γ.Α.Παπανδρέου και Β.Νετανιάχου , απέδωσε τα πρώτα πολιτικά αποτελέσματα.
Ποια; Η παρακάτω ανακοίνωση είναι αρκετά εύγλωττη.

Ανακοίνωση Υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με πρόθεση της Ελλάδας να αναλάβει η ίδια τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας

Παρά την έκκληση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, τις συστάσεις της Ε.Ε. που αποτυπώθηκαν στα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τη σχετική χθεσινή έκκληση του Κουαρτέτου  και την προτροπή του Υπουργείου Εξωτερικών για μη συμμετοχή στην επιχείρηση διάσπασης του αποκλεισμού της Γάζας, συγκεκριμένες ομάδες ελλήνων και ξένων πολιτών επέμειναν, χωρίς να έχουν λάβει τις απαιτούμενες άδειες βάσει των κανόνων ασφαλείας, να πραγματοποιήσουν την επιχείρηση.

Ως εκ τούτου η Ελληνική Κυβέρνηση, έχοντας πρωτίστως ως μέλημά της την προστασία και την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής, αποφάσισε την απαγόρευση του απόπλου πλοίων με ελληνική και ξένη σημαία από τα ελληνικά λιμάνια με προορισμό τη θαλάσσια περιοχή της Γάζας.

Οι θέσεις της Ελλάδας για την ανάγκη άρσης του αποκλεισμού της Γάζας και τη βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης στην περιοχή είναι γνωστές και σταθερές. Εξίσου γνωστή είναι η θέση αρχής της Ελλάδας για την ανάγκη σεβασμού του διεθνούς δικαίου και την αποφυγή χρήσης βίας. Η Ελλάδα, ως γνωστόν, στηρίζει ενεργά την επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών που αποτελεί τη μόνη οδό για συνολική και βιώσιμη επίλυση του Παλαιστινιακού, με τη δημιουργία ενός Παλαιστινιακού κράτους που να συνυπάρχει ειρηνικά με το κράτος του Ισραήλ. Οι θέσεις αυτές έχουν καταστεί σαφείς σε όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές.

Στο πλαίσιο αυτών των θέσεων, η Ελλάδα δηλώνει εκ νέου τη βούλησή της και προτείνει να αναλάβει η ίδια, με ελληνικά πλοία ή με άλλον ενδεδειγμένο τρόπο, τη μεταφορά της ανθρωπιστικής βοήθειας, μέσω των υφιστάμενων διαύλων, όπως ζήτησε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών.

Για το σκοπό αυτό, θα υπάρξουν άμεσα επαφές από ελληνικής πλευράς με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και με όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές, προκειμένου να καταστεί εφικτή η πραγματοποίηση της αποστολής από τη χώρα μας.  

Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, οφείλουν όλοι να επιδεικνύουν αντίστοιχη υπευθυνότητα ή να αναλάβουν πλήρως και αποκλειστικά την ευθύνη των πράξεών τους. Η Πολιτεία θα ενεργήσει, όπως οφείλει, συντεταγμένα, με σεβασμό στους νόμους του κράτους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα