Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αυξάνεται στους 12 μήνες η στρατιωτική θητεία




Στο τέλος αυτής της βδομάδας ή το αργότερο στην αρχή της επόμενης, θα έχουμε την πρόταση του ΥΠΕΘΑ, για το θέμα της στρατιωτικής θητείας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόταση θα είναι να αυξηθεί η  στρατιωτική θητεία  κατά 3 μήνες, δηλαδή από 9 μήνες που είναι σήμερα , ο χρόνος παραμονής των στρατευσίμων στο στράτευμα,  να γίνει 12 μήνες.
Η πρόταση του ΥΠΕΘΑ θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, με τα πολιτικά κόμματα και τις κομματικές νεολαίες.
Δύο είναι οι λόγοι,  που υποχρεώνουν το ΥΠΕΘΑ να προχωρήσει σε αύξηση της στρατιωτικής θητείας.
Ο πρώτος,  είναι οι σοβαρές ελλείψεις σε στρατιωτικό προσωπικό σε κρίσιμες- μάχιμες  Στρατιωτικές Μονάδες.
Και ο δεύτερος ,σχετίζεται με την οικονομική κρίση . Είχε σχεδιαστεί, τα κενά των στρατευσίμων, από τη μείωση της θητείας,  να καλύπτονταν από ΕΠ.ΟΠ. Όμως, λόγω  περικοπών στις  δημόσιες  δαπάνες , οι προσλήψεις των ΕΠ.ΟΠ. έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο.

Όμως θα αδικούσαμε το θέμα, αν δεν επισημάναμε την παράγωγο αιτία του προβλήματος, που έχει κοινωνική διάσταση, αλλά και σχετίζεται με επιχειρησιακή επάρκεια Μονάδων του Στρατού.
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 2000 , που η στρατιωτική θητεία ήταν 18 μήνες, είχαμε προεκλογική εξαγγελία για μείωση της θητείας κατά 3 μήνες. Έτσι, από 18 μήνες , κατέβηκε στους 15, μετά στους 12 και τελικά στους 9 μήνες. Δηλαδή,  η μείωση της στρατιωτικής θητείας,  έγινε για καθαρά ψηφοθηρικούς- κομματικούς λόγους.
Μάλιστα, για να καλυφτούν οι ελλείψεις σε στρατιωτικό προσωπικό, δημιουργήθηκε  ο θεσμός του Επαγγελματία Οπλίτη (ΕΠ.ΟΠ.).
 Έτσι,  είχαμε χιλιάδες προσλήψεις ΕΠ.ΟΠ. με έντονο κομματικό άρωμα, σε μια εποχή αυξημένης ανεργίας, με προφανή τα κομματικά οφέλη.
Μάλιστα, η στρατιωτική υπηρεσία ανελάμβανε την υποχρέωση να παραμείνουν οι ΕΠ.ΟΠ στο στράτευμα για 35 χρόνια. Ένας θεσμός που η χρησιμότητά του σήμερα αμφισβητείται έντονα.
Διότι,  καλά  να είσαι επαγγελματίας στρατιώτης στο 20 σου χρόνια, στα 25, έστω στα 30 σου.  Αλλά τι σημαίνει να είσαι στρατιώτης στο 55 σου, και πως μπορεί να καλύψει ένας 55-αρης το κενό ενός εικοσάχρονου παιδιού; Κανείς από τους πολιτικούς προϊσταμένους των Ενόπλων μας  Δυνάμεων, δεν μας έδωσε κάποια  ικανοποιητική απάντηση, σε αυτό το ερώτημα.

Για μια ακόμη φορά, η κομματική λογική, υπερίσχυσε της κοινής λογικής.
  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα