Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λουτρό αίματος στη Λιβύη και η πτώση του Συνταγματάρχη Καντάφι


Η Λιβύη μαζί με τα πετρέλαιά της,  φαίνεται ότι περνά  στα χέρια του ΝΑΤΟ και των αντικαθεστωτικών δυνάμεων.
Το τέλος του δικτατορικού Καθεστώτος που είχε επιβάλει ο Συνταγματάρχης Καντάφι στη Λιβύη, επέρχεται,  κυρίως λόγω της στρατιωτικής δράσης του ΝΑΤΟ.
 Πρωταγωνιστικός είναι ο ρόλος της Γαλλίας και της Βρετανίας, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης και του καθεστώτος Καντάφι, που υπήρξε από τα πιο αυταρχικά και μακροβιότερα δικτατορικά καθεστώτα , αφού διήρκησε   42 χρόνια.
Στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ  εναντίων  της Λιβύης συμμετείχαν 120 σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη, 15 υποβρύχια, 40 πολεμικά πλοία και  2 αεροπλανοφόρα, από διάφορες χώρες του ΝΑΤΟ.
Η Ελλάδα έχει  διαθέσει τέσσερις αεροπορικές βάσεις και μία Φρεγάτα, για τις ανάγκες των στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ εναντίον της Λιβύης. Το κόστος της ελληνικής συμμετοχής υπολογίζεται στα 7 εκατομμύρια  Ευρώ  το μήνα.
Βέβαια, οι δυνάμεις των "αντικαθεστωτικών", που τώρα βρίσκονται στην λεγόμενη «πράσινη πλατεία» στο κέντρο της πρωτεύουσας της Λιβύης τη Τρίπολη,  δεν θα είχαν επιτύχει το στόχο τους,  χωρίς τη νατοϊκή συνδρομή: αεροπορικοί βομβαρδισμοί, ναυτικός αποκλεισμός, παροχή οπλισμού και  στρατιωτικού υλικού, αποστολή στρατιωτικών συμβούλων και ομάδων ειδικών δυνάμεων, δορυφορική πληροφόρηση  και άλλες παροχές του ΝΑΤΟ προς στους αντικαθεστωτικούς, είναι σαφές ότι  συνέβαλαν αποφασιστικά στην ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι, τα συμμαχικά αεροσκάφη υλοποίησαν περισσότερες από 9.000 πολεμικές αποστολές, που περιελάμβαναν  βομβαρδισμούς στρατιωτικών εγκαταστάσεων και κρατικών κτηρίων,  εναέριες επιτηρήσεις και περιπολίες, αλλά  και κάλυψη αμάχων πολιτών. Ωστόσο, έχουν καταγραφεί και πάρα  πολλά θύματα,  από τους βομβαρδισμούς των μαχητικών αεροσκαφών του ΝΑΤΟ. 
Ο κρίσιμος στρατιωτικός ελιγμός, που έδωσε τη νίκη στους αντικαθεστωτικούς έγινε  την Κυριακή το απόγευμα, όταν ισχυρή στρατιωτική δύναμη, μεταφέρθηκε από τη πόλη ΜΙΣΡΆΤΑ, δια θαλάσσης στην Τρίπολη και βρέθηκε στα μετόπισθεν των δυνάμεων του Καντάφι. Η  κίνηση  αυτή  των αντικαθεστωτικών δυνάμεων,  έγινε υπό την κάλυψη του ΝΑΤΟ, ενώ  συμμετείχαν  και στρατιωτικοί σύμβουλοι του ΝΑΤΟ, που είχαν ενσωματωθεί στην δύναμη των αντικαθεστωτικών.
Φυσικά, υπήρξε και απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, για την στρατιωτική δράση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, όμως υπάρχουν  δηλώσεις κρατικών αξιωματούχων όπως της Ρωσίας, της Γερμανίας  και της Κίνας, που υποστηρίζουν  ότι , οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ υπερέβησαν την εντολή του  ΟΗΕ.
Πάντως η επόμενη μέρα στη ΛΙΒΥΗ δεν προβλέπεται να είναι ρόδινη.  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα