Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σάββατο, 5 Μαρτίου 2011

1843 και 2011. Αξιοπρόσεκτες ''συμπτώσεις''




Η συγκυρία που τώρα βιώνουμε θυμίζει εν πολλοίς - και σε επίπεδο πολιτικό-κοινωνικό αλλά και σε επίπεδο αστρολογικό τις συνθήκες του 1843 χρονιά που οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν επιβάλλει στη χώρα ένα άλλο μνημόνιο αλλά και χρονιά που έγινε η Επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα. Ας δούμε λίγο τη συγκυρία του 1843 σε επίπεδο πολιτικό - κοινωνικό αλλά και αστρολογικό.

1843 και 2010 – 11. Αξιοπρόσεκτες «συμπτώσεις»

  •     Το 1843 απολύθηκε το 1/3 των Δημοσίων Υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
  •      Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων.
  •      Μειώθηκαν 60% οι στρατιωτικές δαπάνες.
  •            Έκτακτοι φόροι.
  •       Αύξηση χαρτοσήμου (τότε δεν υπήρχε ο Φ.Π.Α.).
  •            Σταμάτησαν τα δημόσια έργα, απολύθηκαν οι μηχανικοί του Δημοσίου.
  •      Καταργήθηκαν οι υγειονομικές υπηρεσίες του Κράτους.
  •     Καταργήθηκαν οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
  •      Νομιμοποίηση αυθαιρέτων με καταβολή προστίμου (τότε δεν υπήρχαν ημιυπαίθριοι!).
  •     Απόλυση υπαλλήλων εθνικού τυπογραφείου, δασονόμων, δασικών υπαλλήλων και πολλοί καθηγητές Πανεπιστημίου.



Μήπως σας θυμίζει αναλογίες με το σήμερα; Μάλλον ναι, οπότε τα σχόλια περισσεύουν. Φυσικά δεν υποστηρίζουμε πως και τώρα αναγκαστικά θα έχουμε τα ίδια, μιας και «η επανάληψη δεν είναι ποτέ επανάληψη» (Γ. Ρίτσος). Πάντως λίγους μήνες μετά απ’ αυτά τα μέτρα έγινε η Επανάσταση της 3ης του Σεπτέμβρη, που έφερε το Σύνταγμα. Ας δούμε όμως τι υπήρχε αστρολογικά την περίοδο εκείνη σε συνδυασμό με το Σήμερα. 


Πολλές οι ομοιότητες για να μην την πάρουμε υπόψη· πάντως, το χουμε ξαναγράψει, ο Ουρανός όταν περνά από τις 0ο Κριού σχεδόν πάντα συνδέεται με οικονομικές κρίσεις (1843, 1929, 2010). 

Θα ξαναγράψουμε γι’ αυτό μιας και το Μάρτη ο Ουρανός θα είναι πάλι στη 0ο Κριού, αυτή τη «σημαδιακή» μοίρα της ανθρωπότητας.


Σχόλια

  1. ΔΡΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ Ο ΜΙΜΗΣ Ο "PLAY BOY"

    Οικογενειακό δράμα σε Κερατσίνι και Νίκαια

    Tους πυροβόλησε στο κεφάλι ενώ κοιμόντουσαν και στη συνέχεια επέστρεψε στο σπίτι του στη Νίκαια όπου έβαλε τέλος στη ζωή του. Ο 66χρονος Δημήτρης Λόντος, ο γνωστός Μίμης ο Play Boy, ο πιο γνωστός ραδιοερασιτέχνης των μεσαίων κυμάτων πέντε δεκαετιών, δεν άντεξε τη δικαστική απόφαση που του απαγόρευε να βλέπει το μόλις 14 μηνών παιδί που απέκτησε με την κατά πολύ νεότερη γυναίκα του ξάδελφού του, όπως ο ίδιος ισχυριζόταν, και αυτοκτόνησε αφού πρώτα αφαίρεσε δύο ζωές.

    Της 43χρονης μητέρας του παιδιού και του 57χρονου συζύγου της. Στο γράμμα που άφησε στους συγγενείς τους ανέφερε λίγα λεπτά πριν στρέψει το όπλο στο σώμα του, πως αν δεν μπορεί να βλέπει το παιδί του, δεν θα το έβλεπε κανείς. Τους πυροβολισμούς άκουσε η αδελφή της 43χρονης η οποία οποία ειδοποίησε την αστυνομία.

    http://www.enpeiraiei.gr/component/content/article/588-play

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα