Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θεαματική αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Πραγματική απειλή ή «μπλόφα» Νταβούτογλου;



Του Χρήστου Καπούτση

Σε  σύσκεψη αρμοδίων Επιτελών στο ΥΠΕΘΑ  αξιολογήθηκε η κατάσταση που διαμορφώνεται στην Αν. Μεσόγειο. Και πιο συγκεκριμένα οι απειλές της Τουρκίας, ότι θα υπερασπιστεί τα ενεργειακά και γενικότερα  τα συμφέροντά της  στη περιοχή και με στρατιωτικά μέσα.
Η εκτίμηση είναι ότι θα κλιμακώσει η Τουρκία τις προκλήσεις της. 
Η Τουρκία θα επιδιώξει να κατοχυρώσει τη θέση της ως περιφερειακή υπερδύναμη , και ως προστάτιδα    δύναμη του Αραβο- μουσουλμανικού Κόσμου. Και ακόμη στόχος της Τουρκίας είναι να ακυρώσει εμπράκτως κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως για παράδειγμα, να κάνει έρευνες εντός της ΑΟΖ Κύπρου,  για τον εντοπισμό φυσικού αερίου.
Οι επιλογές της Τουρκικής διπλωματίας όμως, συγκρούονται με Στρατηγικά συμφέροντα του Ισραήλ. Άρα η οριστική  ρήξη στις σχέσεις Αγκύρας και Τελ-Αβιβ , είναι εξαιρετικά πιθανή, εκτός και αν αποδώσουν οι διπλωματικές πρωτοβουλίες των ΗΠΑ,  για εκτόνωση της έντασης στις σχέσεις Τουρκίας –Ισραήλ.
Ειδικότερα τώρα για την στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο. Σύμφωνα με ανεπίσημες πηγές του Ελληνικού ΥΠΕΘΑ,  θα πρέπει να περιμένουμε ότι τις επόμενες μέρες θα διπλασιαστεί  ο αριθμός των φρεγατών, τορπιλακάτων, ελικοπτέρων και υποβρυχίων που ασκούν διάφορα καθήκοντα  στην Ανατολική Μεσόγειο στο πλαίσιο επιχείρησης με την ονομασία «Μεσογειακή ασπίδα».
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία, είναι αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει την Ναυτική της Δύναμη,  ώστε να προκαλέσει εξελίξεις στον ενεργειακό και πολιτικό-διπλωματικό τομέα. Και αυτό διότι, η  σκληρή αντίδραση  εναντίον μιας χώρας που είναι μέλος της Ε.Ε. όπως η Κυπριακή Δημοκρατία, πιθανόν να έχει αρνητικές συνέπειες και να οδηγήσουν σε όξυνση των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Τουρκία, όπως το Κουρδικό, αλλά και οι σχέσεις της με το Ισραήλ, τη Συρία και με ισχυρά κράτη της Ε.Ε. όπως η Γαλλία και η Γερμανία. 
Από τις αναλύσεις των στοιχείων που προέρχονται από διάφορες πηγές, δεν προκύπτει ότι η Τουρκία ετοιμάζει κάτι στον στρατιωτικό τομέα, αλλά θα υπάρξει έντονη δραστηριότητα της τουρκικής διπλωματίας, που θα ανεβάσει  το θερμόμετρο της έντασης στη Μέση Ανατολή.
Η Ελληνική πλευρά θα επιδείξει ψυχραιμία, δεν θα απαντήσει στις τουρκικές προκλήσεις , εκτός και αν απειληθούν κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και γενικά τα υφιστάμενα πολιτικο-στρατιωτικά  δεδομένα είναι μάλλον θετικά για την Ελλάδα, διότι στηρίζει τις θέσεις στο Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας. Και για τα ενεργειακά και διπλωματικά θέματα της Α. Μεσογείου, η Ελλάδα  βρίσκεται κοντά  σε ισχυρούς παράγοντες όπως οι ΗΠΑ και  το Ισραήλ, όπως άλλωστε προκύπτει και από την πολιτική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της επίσκεψης του ΥΠΕΘΑ Π.Μπεγλίτη στην Ισραήλ.

Σε πολλές ιστοσελίδες του Ισραήλ, αναλύονται οι απειλές , αλλά και οι στρατιωτικές δυνατότητες της Τουρκίας. Δύο τουλάχιστον έγκυροι ισραηλινοί αναλυτές, με τα όσα υποστηρίζουν, στις  ιστοσελίδες ,  φαίνεται να μην υπολογίζουν ιδιαίτερα τις τουρκικές απειλές, για στρατιωτική δράση σε περιοχές όπου θα γίνουν υποθαλάσσιες έρευνες για τον εντοπισμό φυσικού αερίου. Εκτιμούν ότι  οι στρατιωτικές δυνατότητες της Τουρκίας είναι υποδεέστερες των όσων παρουσιάζει η Τουρκική διπλωματία. Γι’ αυτό   εκτιμούν ότι η Τουρκία  απειλεί, ώστε όταν υποχρεωθεί να υποχωρήσει να έχει  αποσπάσει πολιτικά ή άλλα  οφέλη.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα