Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΟΡΙΣΜΑ- Καταπέλτης για το τραγικό περιστατικό της έκρηξης πυρομαχικών στη Ναυτική Βάση στο Μαρί στην Κύπρο, εξαιτίας της οποίας έχασαν τη ζωή τους 13 άνθρωποι και άλλοι 54 τραυματίστηκαν.


H κυπριακή πολιτεία επέδειξε αμέλεια και εγκληματική αδιαφορία, η εκτίμηση αυτή αποτελεί  το γενικό συμπέρασμα της έκθεσης της υπό τον Πόλυ Πολυβίου Ερευνητικής Επιτροπής , για το τραγικό περιστατικό της έκρηξης πυρομαχικών στη Ναυτική Βάση στο Μαρί στην Κύπρο, εξαιτίας της οποίας έχασαν τη ζωή τους 13 άνθρωποι και άλλοι 54 τραυματίστηκαν.
Σύμφωνα με το Πόρισμα, τα υλικά είχαν αποθηκευτεί χωρίς προφύλαξη. Ο τρόπος φύλαξης ήταν αντίθετος προς κάθε κανόνα φύλαξης πυρομαχικών. Ο τρόπος φύλαξης ήταν ανεύθυνος.
Οι αποφάσεις για έλευση του επικίνδυνου φορτίου, για αποθήκευση και παρακράτηση του φορτίου,  λήφθηκαν από τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ.Χριστόφια.
Το φορτίο παρέμεινε στο συγκεκριμένο χώρο για 2 ½ χρόνια για αδιευκρίνιστο λόγο. Μία απάντηση είναι ότι οφείλεται στη συμφωνία του Προέδρου Δ.Χριστόφια με τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ ΑΛ  Ασάντ. Αποδέχομαι, λέει ο κ.Πολυβίου,   τη διαβεβαίωση του Προέδρου ότι δεν είχε ποτέ την πρόθεση να υλοποιήσει τη συμφωνία.
Οι αρμόδιοι Υπουργοί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας γνώριζαν  , για τη συνεχή και αυξανόμενη επικινδυνότητα του φορτίου, και πιο συγκεκριμένα ότι, η επικινδυνότητα του αυξανόταν με την πάροδο του χρόνου. Αυτή η διαπίστωση από μόνη της, λέει ο κ. Πολυβίου,   συνιστά res ipsa loquitur,  («το πράγμα μιλάει από μόνο του»)  που συνεπάγεται αδυσώπητη θεσμική και προσωπική ευθύνη τόσο για τους υπουργούς Άμυνας και Εξωτερικών όσον και για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο  κ.Πολυβίου κατέθεσε ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΟΥ στον πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής Γιαννάκη Ομήρου.
Πάντως, μετά από τη δημοσιοποίηση του περιεχομένου του πορίσματος, είναι πολύ πιθανόν,  να έχουμε  πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα