Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι απόστρατοι «μπουκαδόροι» του Υπουργείου Άμυνας




(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «πολιτικά ΘΕΜΑΤΑ» τεύχος 36)

Του Χρήστου Καπούτση

Υπάρχουν όρια στην παρακμή, στη σήψη , στη βλακεία; Υπάρχει κάποιο οριακό σημείο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί; Δύσκολη η απάντηση, αφού και σε αυτό τον τομέα,   οι «δυνατότητες» των ανθρώπων είναι απεριόριστες.
Ωστόσο, συνιστά έσχατο σημείο παρακμής και παραλογισμού, η εκθεμελίωση θεσμών, η απαξίωση αρχών και η τυφλή βία εναντίον ανθρώπων.
Αναφέρομαι στην βίαιη εισβολή  κάποιων απόστρατων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φαινόμενο πρωτοφανές παγκοσμίως!!
Η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης πλήττει τους Δημόσιους υπαλλήλους και του ευρύτερου και του στενού Δημόσιου τομέα. Άρα και τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και απόστρατους. Οι απόστρατοι υποστηρίζουν ότι έχουν μειωθεί οι συντάξιμες αποδοχές τους κατά 40%. Πράγματι  έχουν δίκαιο.  Όμως το ίδιο έχει συμβεί και με ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους του Δημόσιου τομέα. Οι απόστρατοι συνταξιοδοτούνται σε πολύ παραγωγική ηλικία που κυμαίνεται από 42 μέχρι 57 ετών. Οι συντάξιμες αποδοχές τους είναι από 1400 μέχρι και 3000 ευρώ μαζί με τα Ταμεία.   Οι απόστρατοι ζητούν να εξαιρεθούν από τις μειώσεις των αποδοχών τους, επειδή υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις!   Γιατί; Εκτιμώ,   ότι από τις περικοπές δεν θα πρέπει να εξαιρείται κανείς, ούτε οι απόστρατοι, ούτε οι Δικαστικοί, ούτε οι Δημοσιογράφοι, ούτε οι Βουλευτές. Η κοινωνία δεν μπορεί και δεν πρέπει να χωρίζεται σε προνομιούχους και πληβείους.
Περίπου 700 απόστρατοι συγκεντρώθηκαν την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου μπροστά την κεντρική είσοδο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, για να διαμαρτυρηθούν για τις περικοπές στη σύνταξή τους. Στην Αττική ζουν περίπου 45 χιλιάδες  απόστρατοι, άρα οι συγκεντρωθέντες ήταν μια ισχνή μειοψηφία. Η διαμαρτυρία της πλειοψηφίας των συγκεντρωθέντων απόστρατων ήταν μαχητική, αλλά ήπια και πολιτισμένη, όπως αρμόζει σε ανθρώπους που υπηρέτησαν ευόρκως την πατρίδα μας.
Ωστόσο, από τους συγκεντρωθέντες μια ακόμη πιο μικρή ομάδα έξαλλων  απόστρατων περίπου 70-80 ατόμων, προέβησαν με πράξεις πρωτοφανούς βαρβαρότητας.
Απώθησαν βιαίως οι άθλιοι τους στρατιώτες φρουρούς της Κεντρικής Πύλης του Πενταγώνου,  τα ένστολα παιδιά του Ελληνικού Λαού, που υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία  και «μπούκαραν»  μέσα, ως κοινοί λωποδύτες  στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας!!!    Και ικανοποιημένοι για το «κατόρθωμά τους, άρχισαν να «απαγγέλουν» υβριστικά και χυδαία συνθήματα εναντίον της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας.
Πρόκειται για ενέργεια βλακώδη και  απαράδεκτη, ενδεικτική όμως της ποιότητας των απόστρατων «μπουκαδόρων».
Κάποιοι μάλιστα, από τους μικρόνοες και τραμπούκους απόστρατους, προπηλάκισαν και δημοσιογράφο, διαπιστευμένο στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Δεν έχει καμιά σημασία, αν ο προπηλακισθείς δημοσιογράφος ήμουν εγώ, ή κάποιος από τους 35 διαπιστευμένους στρατιωτικούς συντάκτες.
Το επεισόδιο έχει ως εξής: Ο Δημοσιογράφος δίνει από το κινητό του το ρεπορτάζ των γεγονότων στο ΜΜΕ που εργάζεται. Κάποιος απόστρατος τον  ρωτάει «τι κάνεις εδώ», «δουλεύω, εδώ είναι ο χώρος της δουλειάς, ασκώ το λειτούργημα του δημοσιογράφου σε ένα χώρο στον οποίο εσύ βρίσκεται παράνομα», είναι η απάντηση του Δημοσιογράφου. Επανέρχεται ο ευφυής απόστρατος και ξαναρωτάει, «που είναι η κάμερα, που είναι το μικρόφωνο, τι δημοσιογράφος είσαι εσύ, το ΠΑΣΟΚ σε έχει στείλει;»!! Στη συνέχεια αντηλλάγησαν και κάποια «γαλλικά» και περίπου 50  λεβέντες απόστρατοι άρχισαν να χτυπούν  , να γρονθοκοπούν και να υβρίζουν τον δημοσιογράφο, άτομα  50 εναντίον ενός!!! Σε αυτούς τους θρασύδειλους τραμπούκους είχαμε αναθέσει την άμυνα της χώρας μας…
Και το χειρότερο , το θλιβερό αυτό επεισόδιο  έγινε παρουσία του προεδρείου της Ένωσης Απόστρατων  του Στρατού. Μέχρι τώρα , όχι μόνο δεν ζήτησαν  συγνώμη από τον δημοσιογράφο, αλλά έλεγαν και διάφορα  ασύστολα ψεύδη στα  ΜΜΕ. Έφτασαν μάλιστα στο έσχατο σημείο παλιανθρωπιάς να ισχυρίζονται,  ότι ο προπηλακιστείς δημοσιογράφος είναι έμμισθος υπάλληλος του Μπεγλίτη!!  Τέτοιες αθλιότητες μόνο κοινοί συκοφάντες είναι ικανοί να πράξουν, ώστε να δικαιολογήσουν τον χαρακτηρισμό του «μικρόνου καραβανά». Παρόντες επίσης στο επεισόδιο και στελέχη του κόμματος των αποστράτων, που φιλοδοξούν να «σώσουν» την Ελλάδα . Όμως,  ούτε  αυτοί  καταδίκασαν το θλιβερό γεγονός.
Σπιθαμιαία ηθικά και πνευματικά αναστήματα τα  ανθρωπάκια…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα